Θυμάσαι τη μέρα που συναντηθήκαμε, όταν μας τύλιγε το φωτοστέφανο
του πνεύματός σου;
Και πλανούνταν γύρω μας
οι Άγγελοι του Έρωτα
δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχής;
Θυμάσαι τα μονοπάτια και τα δάση
που περπατούσαμε μ' ενωμένα τα χέρια,
σφιχταγκαλιασμένοι σα να κρυβόμαστε
μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς;
Θυμάσαι την ώρα που σ' αποχαιρέτησα
και το αγνό φιλί σου πάνω στα χείλη μου;
Εκείνο το φιλί που με δίδαξε
ότι η ένωση χειλιών ερωτευμένων
φανερώνει ουράνια μυστικά
ανέκφραστα απ' τη γλώσσα.
Ήταν η εισαγωγή
σ' ένα μακρόσυρτο στεναγμό
σαν την ανάσα του Παντοδύναμου
που έκανε άνθρωπο το χώμα...
Gibran Khalil Gibran
Η ΑΓΑΠΗ
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν η αγάπη σε καλεί, ακολούθησέ την,
μ'όλο που τα μονοπάτια της είναι τραχιά
κι απότομα. Κι όταν τα φτερά της
σε αγκαλιάσουν, παραδώσου,
μ'όλο που το σπαθί που είναι κρυμμένο
ανάμεσα στις φτερούγες της
μπορεί να σε πληγώσει.
Κι όταν σου μιλήσει, πίστεψε την,
μ' όλο που η φωνή της μπορεί
να διασκορπίσει τα όνειρά σου
σαν το βοριά που ερημώνει τον κήπο.
Γιατί όπως η αγάπη σε στεφανώνει,
έτσι και θα σε σταυρώσει.
Κι όπως είναι για το μεγάλωμα σου,
είναι και για το κλάδεμά σου.
Κι όπως ανεβαίνει ως την κορφή σου
και χαϊδεύει τα πιο τρυφερά κλαδιά σου
που τρεμοσαλεύουν στον ήλιο,
Έτσι κατεβαίνει κι ως τις ρίζες σου
και ταράζει την προσκόλληση τους στο χώμα.
Σα δεμάτια σταριού σε μαζεύει κοντά της.
Σε αλωνίζει για να σε ξεσταχιάσει.
Σε κοσκινίζει για να σε λευτερώσει
από τα φλούδια σου.
Σε αλέθει για να σε λευκάνει.
Σε ζυμώνει ώσπου να γίνεις απαλός.
Και μετά σε παραδίνει στην ιερή φωτιά της
για να γίνεις ιερό ψωμί
για του Θεού το άγιο δείπνο.
Όλα αυτά θα σου κάνει η αγάπη
για να μπορέσεις να γνωρίσεις
τα μυστικά της καρδιάς σου
και με τη γνώση αυτή να γίνεις
κομμάτι της καρδιάς της ζωής.
Αλλά αν από το φόβο σου,
γυρέψεις μόνο την ησυχία της αγάπης
και την ευχαρίστηση της αγάπης,
τότε, θα ήταν καλύτερα για σένα
να σκεπάσεις τη γύμνια σου
και να βγεις έξω από το αλώνι της αγάπης.
Και να σταθείς στον χωρίς εποχές κόσμο
όπου θα γελάς, αλλά όχι με ολάκερο το γέλιο σου και θα κλαις, αλλά όχι με όλα τα δάκρυά σου.
Η αγάπη δε δίνει τίποτα παρά μόνο τον εαυτό της και δεν παίρνει τίποτα παρά από τον εαυτό της.
Η αγάπη δεν κατέχει κι ούτε μπορεί να κατέχεται, γιατί η αγάπη αρκείται στην αγάπη.
Όταν αγαπάς, δε θα 'πρεπε να λες:
"Ο Θεός είναι στην καρδιά μου",
αλλά μάλλον "Εγώ βρίσκομαι
μέσα στην καρδιά του Θεού".
Και μη πιστέψεις ότι μπορείς
να κατευθύνεις την πορεία της αγάπης,
γιατί η αγάπη, αν σε βρει άξιο,
θα κατευθύνει εκείνη τη δική σου πορεία.
Η αγάπη δεν έχει καμιά άλλη επιθυμία
εκτός από την εκπλήρωσή της.
Αλλά αν αγαπάς κι είναι ανάγκη
να έχεις επιθυμίες, ας είναι αυτές
οι επιθυμίες σου:
Να λιώσεις και να γίνεις σαν το τρεχούμενο ρυάκι που λέει το τραγούδι του στη νύχτα.
Να γνωρίσεις τον πόνο
της πολύ μεγάλης τρυφερότητας.
Να πληγωθείς από την ίδια
την ίδια τη γνώση σου της αγάπης.
Και να ματώσεις πρόθυμα και χαρούμενα.
Να ξυπνάς την αυγή με καρδιά έτοιμη
να πετάξει και να προσφέρεις ευχαριστίες
για μια ακόμα μέρα αγάπης.
Να αναπαύεσαι το μεσημέρι
και να στοχάζεσαι την έκσταση της αγάπης.
Να γυρίζεις σπίτι το σούρουπο
με ευγνωμοσύνη στην καρδιά
Και ύστερα να κοιμάσαι
με μια προσευχή για την αγάπη
που έχεις στην καρδιά σου
και μ' έναν ύμνο δοξαστικό στα χείλη σου.
Gibran Khalil Gibran
Από: "Ο Προφήτης, Ο κήπος του Προφήτη".
Εκδόσεις Μπουκουμάνης
:”...Αχ και να μπορούσα σαν και σας να’μουν εαυτός με προκαθορισμένο κλήρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα εγώ δεν έχω. Είμαι ο εαυτός
που τίποτα δεν κάνει,
Κείνος που κάθεται στο πουθενά
και στο ουδέποτε ενόσω εσείς ασχολείστε
με την αναδημιουργία της ζωής.
Εσείς ή εγώ θα’πρεπε να επαναστατήσω;
Οι άλλοι τον κοίταξαν με οίκτο
μα χωρίς να πουν τίποτα πια
ο ένας στον άλλον τράβηξαν για ύπνο
τυλιγμένοι σε μια χαρούμενη εγκαρτέρηση.
Μα ο έβδομος εαυτός απόμεινε γρηγορώντας
σε ενατενισμό του τίποτα που βρίσκεται
πίσω από τα πράγματα όλα.
Gibran Khalil Gibran
(σελ.29 ο Τρελός)
“ Είσαστε πνεύματα παρόλο που κινείστε
ΑπάντησηΔιαγραφήμέσα σε σώματα, και σαν το λάδι
που καίει μες στο σκοτάδι
είστε φλόγες παρ’όλο που διατηρείστε
μέσα σε λυχνάρια. Αν δεν ήσασταν
τίποτα άλλο παρά σάρκες,
τότε η παρουσία μου μπροστά σας
και η ομιλία μου θα ήταν κάτι το άδειο,
σαν να μιλούν δύο νεκροί.
Αλλά αυτό δεν συμβαίνει...”
Gibran Khalil Gibran
(σελ. 34 Κήπος του Προφήτη)
“...Διάβασε τα κατάστιχα του χθες
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι θα καταλάβεις ότι ακόμα χρωστάς
στους ανθρώπους και στη ζωή...”
Gibran Khalil Gibran
Ἡ Ἀγάπη περνάει δίπλα μας,
ΑπάντησηΔιαγραφήντυμένη στή γλυκύτητα.
Μά ἐμεῖς φεύγουμε φοβισμένοι μακριά της,
ἤ κρυβόμαστε στό σκοτάδι.
Ἤ ἀλλιῶς τήν καταδιώκουμε,
γιά ν' ἁμαρτήσουμε στ' ὄνομά της.
Gibran Khalil Gibran
Ο Gibran Khalil Gibran γεννήθηκε στο Λίβανο
ΑπάντησηΔιαγραφήτο 1883 και πέθανε στη Νέα Υόρκη το 1931.
Αρχικά ασχολήθηκε με τη ζωγραφική
και κατόπιν με τη συγγραφή.
Τα έργα του, γραμμένα στην αραβική
και την αγγλική γλώσσα, μεταφράστηκαν
σ' όλες τις γλώσσες σχεδόν στον κόσμο...
Μερικά από τα ΕΡΓΑ του:
Νύμφες της Κοιλάδας, Θύελλες, Λιτανείες,
Ο Προφήτης, 'Αμμος και Αφρός,
Ιησούς, ο Υιός του Ανθρώπου,
Οι Ερωτικές Επιστολές του Προφήτη,
Ο Προφήτης & ο Κήπος του Προφήτη.