Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2009

BERTOLT BRECHT

Ο,ΤΊ σε ΣΕΝΑ ΗΤΑΝ ΒΟΥΝΟ
Ό,τι σε σένα ήταν βουνό
το ισοπέδωσαν..
και σκέπασαν την κοιλάδα σου.
Από πάνω σου περνάει τώρα,
ένας δρόμος άνετος.
Bertolt Brecht
Pubblicato da a
Etichette: , , , , , , , ,

3 σχόλια:

  1. Lunapiena26 Φεβρουαρίου 2009 στις 11:26 μ.μ.

    Για τον ΦΤΩΧΟ Β. Β.

    Εγώ ο Bertolt Brecht, είμαι απ'τα Μαύρα Δάση.
    Η μάμα μου στις πολιτείες με κουβαλούσε
    σαν ήμουν ακόμα στη κοιλιά της.
    Και των δασών η παγωνιά,
    μέσα μου θα'ναι ως το θανατό μου.

    Έχω το σπίτι μου στην πολιτεία της ασφάλτου
    Φορτωμένος απ'την αρχή, μ'όλα τα μυστήρια του θανάτου,
    μ'εφημερίδες, με καπνό και με ρακί.
    Καχύποπτος και τεμπέλης κι ευχαριστημένος τελικά.

    Φέρνομαι φιλικά στους ανθρώπους.
    Φορώ καθώς το συνηθίζουν ένα σκληρό καπέλλο.
    Λέω: είναι ζώα που μυρίζουν τελείως ιδιόμορφα.
    και λέω πάλι: δε βαριέσαι, έχω κι εγώ την ίδια μυρουδιά.

    Στις άδειες κουνιστές πολυθρόνες μου καθίζω
    το πρωί κάτι γυναίκες, καμιά φορά.
    Τις κοιτάζω ξένοιαστα και λέω:
    Μην ποντάρετε καθόλου σ'αυτόν,
    που τώρα σας κοιτά..

    Κοντά το βράδυ μαζεύω γύρω μου τα παιδιά
    Λέμε ο ένας τον άλλον "τζέντλεμαν"
    Ακουμπάνε στο τραπέζι μου τα πόδια
    και λένε: Θα δούμε μέρες πιό καλές.
    Κι εγώ... Πότε.... δεν ρωτώ.

    Το πρωί στο γκρίζο χάραμα, κατουράνε τα έλατα
    και τα ζωΰφιά τους, αρχίζουν να φωνάζουν τα πουλιά.
    Κείνη την ώρα αδειάζω το ποτήρι μου στην πόλη,
    πετάω τ'αποτσίγαρ'ο μου κι ανήσυχος κοιμάμαι.

    Καθόμασταν μια ελαφρόμυαλη γενιά
    σε σπίτια που λογίζονταν αγκρέμιστα
    'Ετσι χτίσαμε τα μακριά σπίτια της νήσου Μανχάταν
    και τις λεπτές κεραίες που στηρίζουν τον Ατλαντικό.

    Άπ'αυτές τις πολιτείες θ'απομείνει
    εκείνο που διάβηκε μέσα τους: ο Άνεμος!
    Δίνει χαρά το σπίτι σ'αυτόν που τρώει! τ'αδειάζει.
    Ξέρουμε ότι είμαστε περαστικοί
    κι ότι μετά από μας, τίποτε το αξιόλογο δε θα'ρθει.

    Ελπίζω στους σεισμούς που μέλλονται να'ρθουν,
    να μην αφήσω τη Βιρτζίνιά μου απ'τη πίκρα να σβήσει.
    Εγώ ο Bertolt Brecht, απ'τα Μαύρα Δάση,
    Ξερασμένος στις πολιτείες της ασφάλτου,
    μέσα στη μάνα μου, σε πρώιμη εποχή!

    Bertolt Brecht

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Lunapiena26 Φεβρουαρίου 2009 στις 11:26 μ.μ.

    Πάνω στο Χιλιομετρικό Δείκτη ενός Αυτοκινητόδρομου

    Εμείς που φτάξαμε αυτό το Δρόμο
    πάνω του να ταξιδέψουμε
    με τανκς μονάχα και φορτηγά....

    Bertolt Brecht

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Lunapiena27 Φεβρουαρίου 2009 στις 10:57 μ.μ.

    Συνειδητοποίηση

    Όταν ξαναγύρισα
    είδα πως τα μαλλιά μου
    δεν είχαν ασπρίσει
    και χάρηκα.
    Τις δυσκολίες των βουνών
    τις ξεπεράσαμε
    Τώρα μας περιμένουν
    οι δυσκολίες των πεδιάδων.

    Bertolt Brecht

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)