Bertolt BRECHT

Η ΜΑΣΚΑ του ΚΑΚΟΥ

Στον τοίχο μου κρέμεται

ένα γιαπωνέζικο γλυπτό.

ΜΑΣΚΑ ξύλινη ενός Κακού δαίμονα,

βαμμένη με χρυσό.

Με συμπάθεια κοιτώ..

τις φουσκωμένες αρτηρίες

που δείχνουν.. πόσο κοπιαστικό

είναι να είσαι Κακός

Bertolt Brecht

Bertolt Brecht

Άκουγε Όταν Μιλάς

Μη λες πολύ συχνά

ότι έχεις δίκιο δάσκαλε!

Άσε να το δούνε κι οι μαθητές!

Μην πιέζεις την Αλήθεια..

Δεν το αντέχει.

Άκουγε όταν μιλάς!

Bertolt Brecht

BERTOLT BRECHT

Ο,ΤΊ σε ΣΕΝΑ ΗΤΑΝ ΒΟΥΝΟ

Ό,τι σε σένα ήταν βουνό

το ισοπέδωσαν..

και σκέπασαν την κοιλάδα σου.

Από πάνω σου περνάει τώρα,

ένας δρόμος άνετος.

Bertolt Brecht

GIBRAN KAHLIL GIBRAN

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

"Τα παιδιά σας δεν είναι δικά σας.

Είναι γιοι και θυγατέρες της Ζωής

που ενδιαφέρεται για τον εαυτό της.

Βγαίνουν από μέσα σας, όχι όμως για σας.

Και αν είναι μαζί σας, δεν ανήκουν σε σας.

Μπορείτε να τους δώσετε την αγάπη σας,

όχι όμως και τις σκέψεις σας.

Γιατί έχουν τις δικές τους σκέψεις.

Μπορείτε να στεγάσετε τα σώματά τους,

όχι όμως τις ψυχές τους.

Γιατί οι ψυχές τους ζουν στο σπίτι του αύριο,

που εσείς δεν μπορείτε να επισκεφθείτε,

ούτε ακόμα στα όνειρά σας.

Μπορεί να προσπαθείτε να είστε σαν κι αυτά.

Όμως μην επιδιώκετε να τα κάνετε σαν εσάς.

Γιατί η ζωή δεν πηγαίνει προς τα πίσω.

Ούτε μένει στο χθες".

Χαλίλ Γκιμπράν (Kahlil Gibran)

"Ο Προφήτης, Ο κήπος του Προφήτη"

1923

Gibran Khalil Gibran

Θυμάσαι τη μέρα που συναντηθήκαμε,

όταν μας τύλιγε το φωτοστέφανο

του πνεύματός σου;

Και πλανούνταν γύρω μας

οι Άγγελοι του Έρωτα

δοξολογώντας τις πράξεις της ψυχής;

Θυμάσαι τα μονοπάτια και τα δάση

που περπατούσαμε μ' ενωμένα τα χέρια,

σφιχταγκαλιασμένοι σα να κρυβόμαστε

μέσα στους ίδιους μας τους εαυτούς;

Θυμάσαι την ώρα που σ' αποχαιρέτησα

και το αγνό φιλί σου πάνω στα χείλη μου;

Εκείνο το φιλί που με δίδαξε

ότι η ένωση χειλιών ερωτευμένων

φανερώνει ουράνια μυστικά

ανέκφραστα απ' τη γλώσσα.

Ήταν η εισαγωγή

σ' ένα μακρόσυρτο στεναγμό

σαν την ανάσα του Παντοδύναμου

που έκανε άνθρωπο το χώμα...

Gibran Khalil Gibran

Έπιασε η Αθώα τους Ευχή....

'Ηλθε κάποτε μια μέρα στο κόσμο, που ο ήλιος κουράστηκε πιά τον γαλάζιο ουρανό να φωτίζει, και τα σύννεφα δεν έφερναν νερό, κόπασε κι ο άνεμος κι η νύχτα έκρυψε στο σκοτάδι της τ'άστρα και τη Σελήνη. Το Πράσινο έπαψε πιά τη Γη μ'ελπίδα να στολίζει.. κι η Περσεφόνη φυλακισμένη έμεινε.. για χρόνια, στα φωτισμένα με λάμπες και φλόγες ευγενών αερίων του υποχθόνιου αφέντη της, τ'άδυτα παλάτια στον Άδη.

Κι έγινε κόλαση η ζωή.. και ράθυμος ο νους τ'ανθρώπου κι η φαντασία έσβησε.. σταμάτησε η τέχνη να δημιουργεί, κι η ποίηση δεν άνθιζε τα ρόδα της στο περιβόλι της ψυχής. Γέμισε ο ουρανός από σύννεφα μαύρου δύσοσμου καπνού στις πόλεις φύτρωναν κτήρια πανύψηλα από σίδηρο και μπετόν κι ο άνθρωπος.. θεός πίστεψε πως είναι, καθ'ομοίωση με τον Πατέρα και κατασκεύαζε ολημερίς, χωρίς σταματημό, άψυχες μηχανές και έστησε εργαστήρια εξερεύνησης του μυστηρίου της ζωής και αποθήκευε με αγωνία και λαιμαργία, αντί για σπόρους, χρήμα. Η γη έχασε την αξία της, θρηνεί γονατιστή η Δήμητρα γερασμένη, αγκαλιάζοντας τους τελευταίους καμμένους κορμούς των δέντρων, και τα ποτάμια στέρεψαν.. κι οι λίμνες θόλωσαν απ'τη λάσπη, και δεν καθρέφτισαν πιά τ'όμορφο πρόσωπο του Νάρκισσου. Λοιώνουν οι πάγοι.. αφιλόξενες και στείρες έμειναν οι θάλασσες κι οι ωκεανοί κρατούν με κόπο του Ποσειδώνα την οργή. Οι μούσες εγκατέλειψαν τον Όλυμπο, κρύφτηκαν κι οι νύμφες δραπέτευσε η Νεφέλη, οδύρεται στις έρημες χαράδρες η ηχώ, κι οι άγγελοι θρηνούνε, σιδερένια πουλιά τον θάνατο σκορπάνε. Άμυαλοι σκλάβοι-αφέντες της εύκολης δόξας και του πλούτου, παζαρεύουν με ύφος παντογνώστη την πολυεθνική πραμάτεια τους, μια δεκάρα η ηθική.. και η αξιοπρέπεια πωλείται στις εκπτώσεις.. γέμισαν οι αγορές.. από ξεπεσμένους άφραγκους πρίγκηπες, που χλευάζουν και λοιδορούν χαμένες δόξες.. κι εξουσίες, άπιστος και ύπουλος υπηρέτης το χρήμα, αλλάζει αφέντες συνεχώς. Μια μάνα γονατιστή παλεύει να σώσει το μονάκριβο παιδί της.. να το γαλουχήσει τολμάει με παλιά παραμύθια της γιαγιάς, πιό κει κρυμμένος ένας συγγραφέας.. να σώσει προσπαθεί το Λόγο, κι ένας ζωγράφος με ματωμένα χέρια απ'τη μπογιά, δακρυσμένος παλεύει να σώσει της ζωής την ομορφιά, σε μια ακτίνα ήλιου.. Σ'ένα υπόγειο μαζεύτηκαν καμιά δεκαριά παιδιά.. και ψάχνουν μ'ενα φακό από λείζερ... για να βρουν του Αλαντίν την λάμπα.. να κάνουν θέλουν μια ευχή.. το φως της αυγής να ξεπροβάλει και πάλι και το φεγγάρι το λαμπρό που τραγουδούσανε τα χρόνια τα παλιά, στα παραμύθια του παππού, χωρίς το φόβο.. τα σκλαβόπουλα. Μια αραχνιασμένη ακούρδιστη λύρα.. τους τραβάει την προσοχή, αρχίζουν να χαιδεύουν τις χορδές της κι ένοιωσαν τις νότες της χαράς, ξέχασαν τη λάμπα του Αλαντίν και άρχισαν δειλά να τραγουδάνε.. Ένα χαμόγελο απρόσμενης χαράς τα πρόσωπά τους φώτισε.. γεννήθηκε μέσα τους και πάλι η Ελπίδα.. έπιασε η αθώα τους ευχή!

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΝΥΧΤΑ!

Δεν Είναι της Μοίρας Έργο

Δεν είναι της Μοίρας έργο

ΟΧΙ... Δεν είναι η μοίρα...

που στο δρόμο μας χαμογελά

χαρίζοντας δώρα κι ευκαιρίες,

φωτίζοντας το μονοπάτι μας

κι όλα τα δείχνει πιό όμορφα.

***

ΟΧΙ... Δεν είναι η μοίρα...

που πάνω μας ξεσπάει την οργή της

σαν μια απρόσμενη καταιγίδα..

Βροχή από δάκρυα, φόβου κεραυνοί

στη απογοητευμένη απ'Ερωτα καρδιά

*****

Είμαστε από πάντα ελεύθεροι

σαν τον Ηρακλή, να επιλέξουμε

το δρόμο της ζωής μας.. αλλ'η καρδιά,

που ψάχνει για το παράδεισο στη γή

της επιθυμίας τ'άρωμα.. ακολουθεί.

***

Δεν είμαστ'όλοι για την Αγάπη ικανοί,

γιατί απαιτείται.. δύναμη ψυχής

να ξεπεράσεις της ύπαρξης τα όρια

και να νικήσεις του εγωισμού το τέρας,

τον πεινασμένο Μινώταυρο του Είναι.

*****

ΟΧΙ, δεν είναι η μοίρα...

που κρατά τη δύναμη να ενώνει

ή να χωρίζει δυο καρδιές που ψάχνουν.

Κανένας νόμος άγνωστος, θα μπορέσει

να εμποδίσει δυο ψυχές να ενωθούνε.

***

Κάθε συνάντηση... μια ευκαιρία,

καθένας παίρνει ή αφήνει..

κι είναι ελεύθερος να παίξει ή να ζήσει

το μέρος της δικής του αλήθειας..

Καθένας ελεύθερος είναι να επιλέξει.

*****

Και είναι πλούσιος όποιος μπορεί

να ζει για την ΑΓΑΠΗ

το "δούναι".. ανάγκη γίνεται,

γεμίζει τη ψυχή και τη καρδιά φλογίζει

αλλ'όταν τον Πήγασο συναντήσει,

στο απέραντο γαλάζιο τ'ουρανού,

μαζί του ευτυχισμένος θα πετάξει.

Lunapiena (2003)

Non e' il destino

No, non e' il destino che...

a volte sorride nel nostro cammino,

portando regali ed occasioni...

illuminando la nostra strada

e fa sembrare tutto piu' bello!

****

No, non e' il destino che...

a volte si sfoga la sua rabbia,

come una tempesta inaspettata..,

Pioggia di lacrime, fulmini di terrore,

sul cuore innamorato che dispera.

****

Siamo da sempre liberi per sciegliere,

come Ercole.. la nostra futura strada,

ma, il cuore si lascia trascinare

sulle strade di un paradiso terrestre,

seguendo l' odore del desiderio.

****

Non sono tutti capaci ad amare;

ci vuole quella forza dell'anima,

per oltrepassare i limiti dell'esistenza

e vincere il mostro dell'egoismo,

l'affammato Minotauro dell'Essere.

*****

No, non e' il destino che...

ha la forsa di unire e di dividere,

due cuori solitari in cerca della gioia.

Nessuna legge ignota, sarà capace

d'ostacolare le unione delle Anime.

****

Ogni incontro... un' occasione,

ognuno puo' prendere o lasciare,

ognuno puo' vivere o giocare,

la sua parte di Verità.

Ognuno è libero di scegliere...

****

E' ricco chi potrà vivere in Amore,

il "dare" diventa... un suo bisogno

riempie l'anima e riscalda il cuore...

ma.., attende il ricambio, il cavalo alato, per volare felice,

nell'infinito azzurro del cielo.

Lunapiena (2003)

Το Μυστήριο της Ζωής

Il mistero della Vita

Domande senza risposta

il viaggio dell'anima nell'infinito,

cammino perpetuo della mente umana

per ritrovare nascoste verità...

Avventura umana nella ricerca dell'ignoto,

l'incontro del Sole, nel buio dell'esistenza,

inaspettato incontro

del splendore abbagliante

delle stelle che rubano, la luce del Sole...

Tra lacrime e sorrisi... cammina il cuore,

tra buio e luce nel labirinto dell'esistenza,

affronta l'antica paura del Minotauro

che affamato distrugge la gioventù....

Mille domande senza risposta...ma,

il grande mistero della Vita

si incontra nel sguardo di un bambino

che cerca la luce di un Sorriso umano.

Avventura perpetua la nostra esistenza

ognuno viaggia solo nell'abisso dell'ignoranza

stelle che rubano la luce del sole

il pensiero umano che rispetta la Vita...

tra lacrime e sorrisi.... cammina il cuore

tra buio e luce.... tra gioia e dolore

il breve percorso solitario dell'esistenza.

Nel sorriso di un bambino

abita la Speranza.

Lunapiena

Το Μυστήριο της Ζωής

Ερωτήσεις που περιμένουν απάντηση,

στο ταξίδι της ψυχής μες το άπειρο,

ατέρμονη περιπέτεια του ανθρώπινου νου.

για να ξανάβρει κρυμένες αλήθειες.

Ανθρώπινη περιπέτεια

στην αναζήτηση του άγνωστου,

η συνάντηση του ήλιου, στο σκοτάδι της ύπαρξης,

απρόσμενη η επίσκεψη των άστρων

που κλέβουν το φως του ήλιου..

Και ταξιδεύει η καρδιά ανάμεσα

από χαμόγελα και δάκρυα, στο φως και το σκοτάδι

του λαβύρινθου της ύπαρξης,

αντιμέτωπη με τον αρχαίο φόβο του Μινώταυρου

που πεινασμένος καταστρέφει την νεολαία...

Χίλια ερωτήματα χωρίς απάντηση

μα, το μεγάλο μυστήριο της Ζωής

το συναντάς στο βλέμμα ενός παιδιού,

που ψάχνει για το φως

στο γνήσιο χαμόγελο του ανθρώπου..

Αέναη περιπέτεια η υπαρξή μας,

καθένας ταξιδεύει μοναχός..

στην άβυσσο της αγνοιάς του,

αστέρια που κλέβουν το φως του ήλιου,

η ανθρώπινη σκέψη που σέβεται τη ζωή.

Και ταξιδεύει η καρδιά ανάμεσα,

από χαμόγελα και δάκρυα, στο φως και το σκοτάδι...

στο πόνο και τη χαρά

ο βραχύς μοναχικός περίπατοςτης ύπαρξής,

Στο χαμόγελο ενος παιδιού κατοικεί η ελπίδα.

Lunapiena

ΠΛΑΤΩΝΑΣ: "Περι Έρωτος"

"όποιος ακολουθεί την ορθή οδό,

είναι σωστό ν' αρχίζει μεν από νέος

να πλησιάζει τα ωραία σώματα.

Και αρχικά να ερωτεύεται ένα και μόνο σώμα,

και εδώ να ζητά να γεννήσει σκέψεις ωραίες.

Έπειτα σιγά σιγά ν' αντιληφθεί,

ότι η ωραιότητα, που ενυπάρχει

σε αυτό ή εκείνο το σώμα,

έχει αδελφική συγγένεια

προς την ωραιότητα του άλλου σώματος

και ότι, εφ' όσον μέλλει να συλλάβει

γενικά την ωραιότητα της εξωτερικής εμφάνισης,

θα ήταν μεγάλη ανοησία να μην αναγνωρίζει.

σαν μία την καλλονή που υπάρχει

σε όλα τα σώματα.

Όταν δε το αντιληφθεί αυτό,

θα γίνει εραστής όλων των ωραίων ανθρώπων

και θα μετριάσει την σφοδρή εκείνη

προσήλωση προς ένα πρόσωπο.

Θα την θεωρήσει κατώτερή του και ανάξια λόγου.

Μετά από αυτό θα μάθει να θεωρεί

το κάλλος της ψυχής άξιο

μεγαλύτερης τιμής παρά το σωματικό...

Έτσι θα υποχρεωθεί πάλι ν' αντικρύσει το κάλλος,

που υπάρχει στις πράξεις και στους θεσμούς,.

Μετά τις πράξεις θα οδηγηθεί προς τις γνώσεις,

ώστε να ιδεί επίσης και το κάλλος των γνώσεων

και να εκτείνει το βλέμμα

προς την πιο πλατειά περιοχή του κάλλους....,

με το βλέμμα γυρισμένο

προς το απέραντο πέλαγος

της ωραιότητας και από το θέαμα

εκείνου εμπνευσμένος,

να γεννά πλήθος από ωραίους

και υψηλούς λόγους και σκέψεις

μέσα σ' έναν ανεξάντλητο πόθο πνευματικότητας,

έως ότου, ενισχυμένος στο στάδιο αυτό

και ωριμασμένος, αντικρύσει την επιστήμη

εκείνη, την μία και μόνη, της μιας ωραιότητας,

που είναι περίπου τέτοιου είδους...

Διότι αυτό ακριβώς είναι η ορθή οδός

προς τα ερωτικά, είτε αυτοβούλως βαδίζεις,

είτε οδηγείσαι από άλλον,

ν' αρχίζεις από τα ωραία εδώ κάτω

εν όψει εκείνης της ωραιότητας

και ν' ανεβαίνεις διαρκώς, μεταχειριζόμενος,

βαθμίδες, σα να λέμε, από το ένα προς τα δύο

και από τα δύο προς όλα τα ωραία σώματα,

και από τα σώματα τα ωραία

προς τις ωραίες πράξεις

και από τις πράξεις...

προς τις μαθήσεις τις ωραίες,

έως ότου από τις μαθήσεις φθάσεις

σε εκείνη τελικά την μάθηση,

η οποία είναι μάθηση εκείνου

του απολύτου κάλλους, όχι άλλου,

και γνωρίσεις αυτό το ίδιο το κάλλος το απόλυτο.

**********

Απάντηση της Διοτίμας...

στο Διάλογο "περί Έρωτος" του Πλάτωνα

ΠΛΑΤΩΝΑΣ: 'Περι Έρωτος"

Παιδί του Πόρου και της Πενίας είναι ο Έρωτας..

κι έχει της μάνας του το φυσικό,

επομένως διαρκή σύντροφο την στέρηση,

και απ'τον πατέρα του πήρε,

να'ναι παγιδευτής πανούργος

των ωραίων και των εκλεκτών,

να'ναι γενναίος, ριψοκίνδυνος και ενεργητικός,

κυνηγός φοβερός, που εξυφαίνει διαρκώς σχέδια,

επιθυμεί την σύνεση και είναι επινοητικός,

αναζητητής της γνώσης για τη ζωή,

τρομερός στο να μαγεύει με γοητείες,

με βότανα, με λόγια ωραία...

Έτσι ούτε άπορος ποτέ τελείως είναι ο Έρωτας

ούτε πλούσιος σε μέσα.

Και πάλι, ευρίσκεται στο μέσον

μεταξύ σοφίας και μωρίας...

Κατ' ανάγκην, άρα ο Έρως είναι φιλόσοφος,

και σαν φιλόσοφος που είναι,

βρίσκεται μεταξύ της σοφίας και της μωρίας...

***********

Απάντηση της Διοτίμας

στο Διάλογο "Περί Έρωτος" του Πλάτωνα

Της Αγάπης το Ταξίδι

Aγάπη είναι ένα μακρύ ταξίδι

από τα μάτια στη καρδιά,

από το σώμα στη ψυχή του άλλου!

Άγνωστους κόσμους θαυμαστούς

και κάστρα γκρεμισμένα

στο δρόμο σου θα συναντήσεις..

Το μεγαλύτερο μυστήριο της ζωής

που περιμένει να το εξερευνήσεις,

ένας ολόκληρος κόσμος σε αναμονή..

η χαραυγή και το λυκόφως μιας ζωής,

η πανέμορφη Γη του ανθρώπου.

************

L'amore e' un lungo viaggio nel cuore,

nel corpo e nella mente di un altro,

quante meraviglie e quanti disastri troverai,

il più grande mistero della natura

che aspetta ad essere esplorato,

un vero mondo in attesa di conoscerlo...

una vita intera per essere rispettata,

questa bellissima Terra dell'Uomo.

Lunapiena

Τα πιό ΟΜΟΡΦΑ Μάτια

Τα πιό όμορφα μάτια

Τα πιό όμορφα μάτια

είναι τα μάτια του γαλανού ουρανού

π'αντανακλούν το φως του ήλιου.

Τα μπλέ μάτια της θάλασσας

που αγκαλιά θυμίζουν.

Τα μαύρα της νύχτας βλέμματα

που κρύβουν τα μυστικά του κόσμου.

****

Τα πιό όμορφα μάτια

είναι τ'αθώα μάτια των παιδιών,

που όλα τα βλέπουνε αληθινά..

είναι τα μάτια της μάνας που κοιτά,

μ'αγάπη κι αφοσίωση το μικρό παιδί της,

το τρυφερό της βλέμμα που συνοδεύει

το πέταγμά του στης ζωής το στερέωμα.

*******

Τα πιό όμορφα μάτια

είναι τα μάτια του πατέρα που στηρίζουν,

που νικούν το φόβο και ενθαρρύνουν

του παιδιού τους την πρωτοβουλία,

το κρυφό πονεμένο δάκρυ του,

που κρύβει μια ευχή.

****

Τα πιό όμορφα μάτια

είναι τα μάτια του φίλου,

που ξέρουν μ'αγάπη να κρατάνε

του πόνου την άγρια πίκρα

και της χαράς το φως του φίλου τους.

****

Τα πιό όμορφα μάτια

είναι τα μάτια που ξέρουν ν'αγαπάνε,

σαν ήλιος λάμπει το φωτεινό χαμόγελο και τη χαρά μέσα τους καθρεφτίζουν

σαν αύρα δροσερή της άνοιξης τρυφερά χαιδεύουν τις πληγές μας.

******

Τα πιό όμορφα μάτια..

είναι αυτά που αγαπάμε

γιατί μέσα τους καθρεφτίζεται

όλου του κόσμου η ομορφιά

και της αγάπης μας η δύναμη.

Lunapiena

Οι Λέξεις...

Οι Λέξεις... Οι λέξεις είναι τα γιορτινά ρούχα

του ανθρώπινου συναισθήματος,

είναι το τραγούδι της σοφίας,

αλλά και η κραυγή του πόνου. Γίνεται η πιό θερμή ανθρώπινη αγκαλιά,

αλλά και η πιό σθεναρή

αντίδραση του ανθρώπου,

γίνεται έκφραση απομάκρυνσης

και της πιό άγριας απομόνωσης.

Είναι το κάλεσμα της ψυχής,

αλλά και η έκφραση του τρόμου στο σκοτάδι.

Είναι ο ύμνος της λογικής

και της καρδιάς η ποίηση.

Είναι η γέφυρα της φιλίας

και ο θρήνος της μοναξιάς.

Είναι ο φωτεινός ήλιος

της παγκόσμιας σκέψης

αλλά και η θλιμμένη ηχώ

της ανθρώπινης ανάγκης.

Lunapiena (2008)

******

La Parola

La Parola è l'abito elegante di sera

del nostro sentimento..

è il canto della saggezza ma,

anche il grido del dolore,

è l'abbraccio più caloroso tra le persone

ma, anche l'opposizione

e l'allontanamento offensivo,

è il ricchiamo dello spirito....

ma, anche il terrore nel buio

è l'inno della logica....

la Poesia dell'anima,

è il ponte dell'amicizia...

e il pianto della solitudine,

è il sole dell'universo mentale...

e l'eco del bisogno del cuore.

Lunapiena (2008)

Μια Στιγμή Σιωπής

Un Solo Minuto di Silenzio

Stanco il Sole saluta...

regalando il suo ultimo sorriso

all'azzurro del cielo...

dopo un lungo cammino.

Si lascia perdere nel dolce abbraccio

dell' oscuro silenzio della Notte

e mille stelle spuntano,

gocce di lacrime nell' orizzonte.

*****

Un solo minuto di silenzio,

per trattenere la scia che lascia

nel mio cuore, la Tua Luce..

Incancellabile e' l'Amore...

nato nell'alba del mio cuore,

che e' diventato poeta per Te..

tradotto in mille note,

di un canto infinito nel silenzio.

*****

Candele accese nel buio,

i miei pensieri per Te...

e' tanto triste il sorriso del faro

che e' sempre fedele al mare,

soffio d'Amore in silenzio

nel chiaro di Luna che piange,

gocce di lacrime sparse...

nell'infinito dell' Universo.

Lunapiena (2003)

********

Μια Στιγμή Σιωπής

Κουρασμένος ο ήλιος χαιρετά

χαρίζοντας το τελευταίο του χαμόγελο

στο γαλάζιο τ'ουρανού..

μετά από ένα μακρύ περίπατο.

Αφήνεται να χαθεί μες στη γλυκειά αγκαλιά,

στη σκοτεινή σιωπή της νύχτας..

και ξεφυτρώνουν χιλιάδες άστρα,

σταγόνες δάκρυα στον ορίζοντα..

******

Μια στιγμούλα σιωπής μονάχα,

για να κρατήσω την γραμμή που αφήνει

μες στην καρδιά μου, το δικό σου φως..

Ανεξίτηλη είναι η Αγάπη

που μια αυγή γεννήθηκε μες στην καρδιά μου

που έγινε για σένα ποιητής..

ένα ατέρμονο τραγούδι στη σιωπή

μεταφρασμένο σε χίλιες νότες...

*****

Κεριά αναμμένα στο σκοτάδι

οι σκέψεις μου για σένα..

θλιμμένο του φάρου το χαμόγελο

που παραμένει πιστός στη θάλασσα,

σιωπηλό ερωτικό άγγιγμα

στο φως του φεγγαριού που κλαίει,

σταγόνες δάκρυα σπαρμένα

στο απέραντο του κόσμου...

Lunapiena

Jorge Luis Borges

La LUNA

C'e' tanta solitudine in quell'oro.

La luna delle notti non e' la luna

che vide il primo Adamo.

I lunghi secoli della veglia umana

l'hanno colmata di antico pianto.

Guardala! E' il tuo specchio.

*******

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Υπάρχει τόση μοναξιά σε 'κείνο το χρυσάφι

Το φεγγάρι της νύχτας δεν είναι η σελήνη

που είδε ο πρώτος Αδάμ.

Οι μακρινοί αιώνες της ανθρώπινης αγρύπνιας

την γέμισαν με δάκρυα μες τα χρόνια.

Κοίτα τη! Είναι ο δικός σου καθρέφτης.

Jorge Luis Borges

La moneta di ferro; 1970

Μετ. Lunapiena

Jorge Luis Borges

I giusti

Un uomo che coltiva il suo giardino,

come voleva Voltaire.

Chi è contento che sulla terra esista la musica.

Chi scopre con piacere una etimologia.

Due impiegati che in un caffè del Sud

giocano in silenzio agli scacchi.

Il ceramista che premedita un colore e una forma.

Il tipografo che compone bene questa pagina

che forse non gli piace.

Una donna e un uomo che leggono

le terzine finali di un certo canto.

Chi accarezza un animale addormentato.

Chi giustifica o vuole giustificare

un male che gli hanno fatto.

Chi è contento che sulla terra

ci sia Stevenson.

Chi preferisce che abbiano ragione gli altri.

Tali persone, che si ignorano,

stanno salvando il mondo.

********

Οι Σωστοί

Όποιος καλλιεργεί τον κήπο του,

όπως το ήθελε ο Βολταίρος.

Όποιος είναι ευτυχισμένος

που υπάρχει η Μουσική στη γη.

Όποιος ανακαλύπτει με χαρά τις ρίζες μιας λέξης.

Δυο υπάλληλοι που παίζουν σιωπηλοί Σκάκι,

σ'ένα καφενείο του Νότου.

Ο κεραμίστας που ταιριάζει το χρώμα με το σχήμα.

Ό τυπογράφος που συνθέτει με επιμέλεια

αυτή τη σελίδα που πιθανά δεν του αρέσει.

Μια γυναίκα κι ένας άνδρας που μελετούν

τα τελικά τρίστιχα μιας μελωδίας.

Όποιος χαϊδεύει ένα κοιμισμένο ζωάκι.

Όποιος δικαιολογεί ή προσπαθεί να δικαιολογήσει

μια αδικία που του έκαναν.

Όποιος νοιώθει ευχαριστημένος

που έζησε ο Λουις Στήβενσον στη γη .

Όποιος προτιμά να έχουν δίκαιο οι άλλοι.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι αν και άγνωστοι,

σώζουν τον Κόσμο.

Jorge Luis Borges

Trad. Lunapiena

Το ΠΡΑΣΙΝΟ στη Ζωή μας

ΑΤΤΙΚΟ ΠΡΑΣΙΝΟ

"Η Αθήνα είναι μια από τις πόλεις με τη μικρότερη συγκέντρωση πρασίνου. Για να βελτιωθεί το κλίμα της πρωτεύουσας πρέπει να φυτευτούν 2 έως 3 εκατομμύρια δέντρα, καθώς ένα δέντρο αποφέρει αποτέλεσμα 5 κλιματιστικών". είπε ο καθ. Φυσικής στο Παν/μιο Αθηνών, Μ. Σανταμούρης.

Ποιοί είναι οι Πράσινοι "Πνεύμονες" στην Αθήνα?

Αττικό Άλσος - Πεδίο του Άρεως - Εθνικός Κήπος -

Λόφος Στρέφη - Λυκαβητός - Άλσος Παγκρατίου..

Το Μητροπολιτικό Πάρκο στο Γουδή, ακόμα διεκδικείται...

********

Οι μελέτες δείχνουν ότι η αύξηση του Πρασίνου στα Αστικά Κέντρα αυξάνει το προσδόκιμο ζωής των κατοίκων... ενώ η περιβαλλοντική ρύπανση έχει ιδιαίτερα δυσμενείς επιπτώσεις στην υγεία των πολιτών με απότέλεσμα να μειώνονται τα χρόνια ζωής τους. Τα αποτελέσματα από την μείωση των ρύπων σε 51 πόλεις στις Ηνωμένες Πολιτείες στο διάστημα 1980 - 2000, έδειξε αύξηση του προσδόκιμου ζωής των κατοίκων κατά 2,72 χρόνια.

Τα τελευταία χρόνια και στην Ελλάδα

επιτέλους άρχισαν ν'ακούγονται κάποιες φωνές..

διαμαρτυρίας και διεκδίκησης..

Συναυλίες, Ημερίδες,

Ομάδες Περιβάλλοντος σε Σχολεία..

Συγκεντρώσεις Πολιτών που διαμαρτύρονται

και απαιτούν να διατηρηθεί το υπάρχον Πράσινο...

Ανοργάνωτες και πρόχειρες Τηλεοπτικές εκπομπές...

Κάποιες Συζητήσεις στις παρέες...

Κάποιες φωνές Διαμαρτυρίας στα Blogs στο διαδίκτυο

και η Πολιτεία?

Λίγες ρίγες από Λόγια...

χωρίς μελέτες και σοβαρό Σχεδιασμό

στα προεκλογικά προγράμματα.

Κάποιες υποσχέσεις πολιτικών

για οικολογική αξιοποίηση χώρων..

που καταστρατηγούνται την επομένη..

αλλά υπάρχει...

Μια φιλότιμη προσπάθεια από την Νομαρχία Αττικής

για καταγραφή του υπάρχοντος Πράσινου και των χώρων

που διεκδικούνται.. θα την βρείτε εδώ:

http://www.attiko-prasino.gr/Default.aspx?tabid=36

Κανένας όμως σοβαρός Σχεδιασμός

από την πολιτεία.

Κανένα ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Ανάπτυξης.

Ουδεμία Στρατηγική Πρόταση

για Οικολογικό Χωροταξικό Σχεδιασμό

και για Ολοκληρωμένα Πολεοδομικά Σχέδια,

με επικέντρωση στη διατήρηση

και στην ανάπτυξη του Πράσινου.

Το ίδιο ισχύει και...

για πολλές άλλες Πόλεις της χώρας μας..

που τις τελευταίες δεκαετίες - μετά το '60 -

αναπτύχθηκαν άναρχα σε τερατο-τσιμεντοπόλεις...

χωρίς κανένα Αρχιτεκτονικό Σχεδιασμό.

Τι περιμένουμε???