Ο Ανθρωπος, ο Κόσμος και η Ποίηση
Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω.
Κοσκίνισα μες την καρδιά μου την έρημο
ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο
δεν είναι πλήρες του Ηλιου το φως.
Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας
μες από τόση διαύγεια τον κόσμο,
μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα,
γίνονται ευδιάκριτα, γίνονται διάφανα -
τώρα μπορώ ν᾿αρθρώσω
την τάξη του σ᾿ένα μου ποίημα.
Παίρνοντας μία σελίδα θα βάλω
σ᾿ ευθείες το φως.
Νικηφόρος Βρεττάκος
********
L'Uomo, il Mondo e la Poesia
Ho scavato tutta la terra per trovarti.
Ho stacciato la sabbia
del deserto nel cuore
Sapevo che la luce del Sole
non è completa senza l'uomo.
Mentre adesso guardando
tra la trasparenza del mondo
-tramite Te- le cose si avvicinano,
diventano più chiare, diventano trasparenti
Adesso sono capace di esprimere
la sua armonia con una poesia.
Prenderò una pagina bianca,
e metterò in file la luce..
Nikiforos Vrettakos
Trad. Lunapiena
Ολυνυχτία
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε με κατάλαβες,
όλη τη νύχτα ήμουνα πλάϊ σου,
προσπαθούσα να κλείσω τα παράθυρα,
πάλευα - όλη τη νύχτα.
Ο αγέρας επέμενε.
Άπλωσα τότε τις παλάμες μου πάνω σου
σαν δυο φύλλα ουρανού και σε σκέπασα.
Έπειτα βγήκα στον εξώστη και κοίταζα
δίχως χέρια τον κόσμο.
Βρεττάκος Νικηφόρος
Veglia
Non mi avevi capito,
tutta la notte ero accando a te,
mi sforzavo a chiudere le finestre,
lottavo - tutta la notte.
Il Vento insisteva.
Ho disteso le mie mani su di te,
come due foglie del cielo e ti ho coperta.
Alla fine sono uscito sul balcone
e ho guardato il mondo senza mani.
Nikiforos Vrettakos
trad. Lunapiena
Ο ΧΡΥΣΟΣ ΥΠΝΟΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλω να κοιμηθώ, αλλά εσύ δε μ'αφήνεις.
Έχεις ρίξει το χέρι σου στο μάγουλό μου
και τρέχει στο μαξιλάρι μου φως.
Διακλαδίζεται, ρέει στο στήθος μου,
φτάνει στα πόδια.
Όλοι οι στίχοι μούσκεψαν μέσα μου.
Πες μου, τι θάλεγε η μητέρα μου.
αν μ' έβλεπεν έτσι, μ'αυτό το χρυσό
στεφάνι στο μέτωπο;
Βρεττάκος Νικηφόρος
Il Sonno dorato
Vorrei dormire, ma tu non mi lasci.
Hai posato la tua mano sul mio viso
e scorre luce sul mio cuscino.
Si espande, fluisce sul mio petto
ed arriva sui miei piedi.
Son bagnati di sangue i miei versi.
Dimmi, cosa pensasse mia madre,
se mi vedeva cosi, con questa
dorata corona sulla mia fronte?
Nikiforos Vrettakos
trad. Lunapiena
ΤΟ ΦΙΛΙΚΟ ΣΗΜΑΔΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πήρε ο ύπνος βαθύς,
που με κράτησε όλη τη νύχτα.
Στις φούχτες μου λίμναζε το φεγγάρι.
Αγρίμια όλη νύχτα γυρόφερναν τον ύπνο μου.
Πλησίαζαν, με κοίταζαν
κι αμέσως χωρίς να μ'αγγίξουν,
πατώντας στα νύχια, ξανάφευγαν.
Είχα αφημένο το κρίνο που μούδωσες
πάνω στο στήθος μου.
Βρεττάκος Νικηφόρος
Il Segnale Amico
Un sonno profondo è arrivato
che mi ha tenuto tutta la notte.
Tra le mie mani si stagnava la luna.
Animali selvaggi tutta la notte
girovagavano nel mio sogno.
Si avvicivano, mi guardavano
e senza nemmeno toccarmi,
in punta dei piedi, andavano via.
Era rimasto sul mio petto
il bianco giglio che mi hai donato.
Nikiforos Vrettakos
trad. Lunapiena