Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2015

Rainer Maria Rilke


«...Εμείς ό μ ω ς χρονοτριβούμε, 
περήφανοι που ανθίζουμε και εισβάλουμε 
στον όψιμο πυρήνα του τελικού καρπού μας
Π ρ ο δ ο μ έ ν ο ι...
Σε ελάχιστους η ορμή της δράσης 
φουντώνει τόσο έντονα
που ήδη περιμένουν και φ λ έ γ ο ν τ α ι 
στα βάθη της καρδιάς τους
Όταν ο πειρασμός της άνθησης, 
σαν απαλή νυχτερινή πνοή
Αγγίζει το νεανικό τους στόμα
Αγγίζει τα βλέφαρα τους:
Μόνο σε  ή ρ ω ε ς... ίσως και σ'αυτούς 
που είναι γραφτό να φύγουν πρόωρα...
Αυτοί... ορμούν  α δ ί σ τ α κ τ ο ι: 
μπροστά κι από το ίδιο το χαμόγελο τους....
Παράξενα κοντά είναι ο ήρωας 
σε όσους πέθαναν νέοι. 
Η διάρκεια... Δεν τον προκαλεί. 
Ανάδειξη του είναι η  ύ π α ρ ξ η.
Αδιάκοπα αποσπάται 
και περνά στον  α σ τ α θ ή  αστερισμό
του  μ ό ν ι μ ο υ  κινδύνου του. 
Εκεί λίγοι θα τον έβρισκαν...»

απόσπασμα από την 6η ελεγεία από τις...
"Ελεγείες του Ντουίνο"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena