Μπ. Μπρεχτ, Ιστορίες του κ. Κόϋνερ

Η σ ο φ ί α... είναι αποτέλεσμα της σ τ ά σ η ς.

Ε π ε ι δ ή όμως... 

δεν είναι και στόχος της στάσης, 

δεν μπορεί να παρακινήσει κανένα

 στο να μιμείται τη στάση.

Εσείς δεν τρώτε όπως εγώ. 

Αν όμως φάτε με το δικό μου τρόπο 

θα σας ωφελήσει.

Αυτό που λέω τώρα: 

ότι οι πράξεις ξεκινάνε από τη στάση, 

ίσως να ’ναι έτσι. 

Για να γίνει όμως έτσι... πρέπει πρώτα 

να βάλετε... σε τ ά ξ η τις ανάγκες.

Συχνά, είπε ο στοχαστής, 

βλέπω ότι έχω τη στάση του πατέρα μου. 

Ποτέ όμως δεν κάνω 

τις ίδιες πράξεις με τον πατέρα μου. 

Γ ι α τ ί  ενεργώ διαφορετικά; 

Γιατί οι α ν ά γ κ ε ς... είναι διαφορετικές. 

Βλέπω όμως ότι η σ τ ά σ η... 

κρατάει περισσότερο από τον τρόπο δράσης: 

α ν τ ι σ τ έ κ ε τ α ι... στις ανάγκες.

Είναι μερικοί άνθρωποι 

που δεν μπορούν να ενεργήσουν 

παρά μονάχα μ’ έναν τρόπο... αν δεν θέλουν... 

να χάσουν την α ξ ι ο π ρ έ π ε ι ά τους.

Γι’ αυτό, επειδή δεν μπορούν 

να συμβαδίσουν με τις ανάγκες χάνονται εύκολα. 

Μα εκείνος που έχει μια δική του στάση  

μπορεί να κάνει πολλά... 

δ ί χ ω ς... να χάσει την αξιοπρέπειά του.

Από το βιβλίο: Μπ. Μπρεχτ, Ιστορίες του κ. Κόϋνερ 

– η διαλεκτική σαν τρόπος ζωής, εκδόσεις Θεμέλιο