Ν. ΚΑΡΟΥΖΟΣ: ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΚΤΟΣ

Θ έ λ ω... να φτάσω στην καρδιά σου.

Ποτίζω με δάκρυα τη γη

μετά τόσους καιρούς

ολοήμερα κ΄ εγώ.

Σ ή μ ε ρ α... το να είσαι ά ν θ ρ ω π ο ς

ζ υ γ ί ζ ε τ α ι... με τα δάκρυα,

Ζητώ μια ν έ α γραφή.... για το μέσα κόσμο.

Π ά σ χ ω... για ένα χαμόγελο του πλησίον

ε λ ε ύ θ ε ρ ο... από όλα τα αισθήματα.

Θ έ λ ω... να φτάσω στην καρδιά σου,

ε κ ε ί... που το χαμόγελο πλέκεται

με το φως του ήλιου,

δίχως ρίζα πουθενά.

Κύριε.. απ΄ τα μαύρα νέφη του χειμώνα

κι΄ απ΄ τις εικόνες των ναών,

απ΄ τα ολόχρυσα στάχυα των κάμπων

και απ΄ της θάλασσας το έρεβος,

από κάθε ο μ ο ρ φ ι ά... να ε γ ε ρ θ ε ί ς

μ΄ ευθεία ορμή προς την καρδιά του,

γιατί μες΄ στη δική μου καρδιά

ποτέ δε θα σε συναντήσει.

Μην επικαλείσαι τον π ό ν ο, αδελφέ μου,

ό τ α ν... δεν έχεις μ υ σ τ ή ρ ι ο.. στη θέληση.

Δ ε ί ξ ε μου... το μ έ σ α πράγμα.

Δεν είναι... να τεντώσουμ΄ ένα τόξο στη ζωή,

δεν είναι... να μιλήσουμε σε γλώσσα πολέμου.

Έχασες... το παιχνίδι του πόνου

αν μείνεις

μες΄ στων δισταγμών... τα παγερά φώτα.

Ωστόσο, κ ρ ά τ η σ ε.. στην ψυχή σου... την α γ ά π η.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ: Ποιητής της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς.

Γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου του 1926 στο Ναύπλιο. Το 1944, 

18 ετών, μετά το τέλος του Γυμνασίου εντάσσεται στην Ε.Π.Ο.Ν 

To 1945 μπαίνει στη Νομική Σχολή Αθηνών, ένα χρόνο μετά 

τον Ιούνιο του 1946, γλιτώνει από σύλληψη και εκτέλεσή του..

Την επόμενη χρονιά εξορίζεται στην Ικαρία για πέντε μήνες. 

Το 1951 υπηρετεί τη θητεία του στη Μακρόνησο 

και το 1953 εξορίζεται και πάλι... στη Μακρόνησο.

Έφυγε απ'τη Ζωή.. σαν Σήμερα στις 28 Σεπτέμβρη του 1990.