ΣΑΠΦΩ, η Δέκατη Μούσα

*****

ΛΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ ΣΑΠΦΩ

Απόσπασμα 14 από τον... ellinikoslogos

Σαπφώ

(630-570 π. Χ.)..

...θεωρείται ως η σημαντικότερη λυρική Ποιήτρια της αρχαιότητας. Η ποίησή της ήταν γραμμένη στην αιολική διάλεκτο, . Ο Πλάτων την ονομάζει «σοφή» και «Δέκατη Μούσα», ο Ποιητής Ανακρέων από την Θράκη, την αποκαλεί «ηδυμελή», ο σοφιστής Λουκιανός «μελιxρόν αύχημα Λεσβίων», ο Ιουλιανός ο Παραβάτης την αποκαλεί «θηλυκό Όμηρο» και ο Μακεδόνας Στρατηγός Αντίπατρος, «τιμή Λεσβίων γυναικών», ενώ ο Ιστορικός και Φιλόσοφος Στράβων την ονομάζει «θαυμαστόν τέρας». Ο Μυτιληνιός Ποιητής Οδυσσέας Ελύτης την περιέγραψε σαν μια «μακρινή εξαδέρφη» του, με την οποία μεγάλωσαν παίζοντας «στους ίδιους κήπους, γύρω από τις ίδιες ροδιές, πάνω απ' τις ίδιες στέρνες» και της αφιέρωσε ένα από τα μικρά του "έψιλον", (Σαπφώ - Ικαρος, 1996).

***

***

ἄστερες ,ὲν ἀμφὶ κάλαν σελάνναν ἂψ

ἀπυκρύπτοισι φάεννον εἶδος ὄπποτα

πλήθοισα μάλιστα λάμπηι γᾶν ~ ἀργυρία.

*****

"κι όσ' άστρα γύρω βρίσκονται

στην έκπαγλη σελήνη

το φωτεινό τους πρόσωπο

κρύβουν κάθε φορά που εκείνη

ολόγιομη καταλάμπει τη γη

ανεβαίνοντας ~ ασημοκαπνισμένη."

Σαπφώ - Ο. Ελύτης