Σπασμένα Μάρμαρα
***
Το πάθος της φωνής έσειε τη Γη
και της ψυχής η φωτιά.. στον ουρανό,
στο μέτωπο της σιγουριάς την έπαρση,
μες στις θαλασσινές σπηλιές της Ζάκυνθος
ρόδινο χέρι στο νερό, γαλάζιες αυταπάτες.
***
Οι κρύπτες τώρα οι μυστικές, ορθάνοιχτες
οι κώδικες της ιερής γραφής σπασμένοι,
πεσμένα γύρω σκόρπισαν τα μάρμαρα
ο Δίας απ'την κορφή, στους πρόποδες τ'Ολύμπου.
***
Γκρεμίστηκε απ'το θρόνο ο Φαραώ
το διαμαντένιο στέμμα του.. στο πάτωμα
η ράβδος η βασιλική κι εκείνη πεταμένη
μικρός γυμνός ανθρώπινος, ο βασιλιάς φαντάζει.
***
Σταχτί το πούσι, κρύβει τους ορίζοντες
η χαλκοπράσινη σκουριά, τυλίγει την πυξίδα
στο Κάβο Ντόρο στα βαθειά, πνίγουν την άνοιξη
στο μακρινό ταξίδι.. ξέχασαν το έρμα.
***
Στο μέρος της καρδιάς, νοιώθω το σίδερο
κάτω απ'τη γλώσσα.. γεύση πικραμύγδαλου
και ν'απειλούν εφιαλτικά τις νύχτες μου
μ'ένα κενό που σέρνεται, σαν ερπετό εντός μου.
***
Μ. Π. Χατζηπροκοπίου
από.. "Τα σύννεφα του Αραράτ"
(2004)
***
Ένα «Ελεύθερο Πνεύμα» των καιρών μας...
ο Μιχάλης Χατζηπροκοπίου
Δάσκαλος, Ποιητής, Συγγραφέας
κι αξιολάτρευτος Άνθρωπος με Νου και Ψυχή...
τέως Πρύτανης και Καθηγητής του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών
του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, που γεννήθηκε το 1937,
στην Αγιάσο της Λέσβου.... που τον αγκάλιασε μέχρι το 1955,
οπότε και πέταξε για αναζήτηση της γνώσης στην Αθήνα,
τις ΗΠΑ και τον Καναδά, για να επιστρέψει.. το 1974
ως επισκέπτης Καθηγητής... και από το 1975 να εκλεγεί...
τακτικός Καθηγητής στην έδρα της Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών.
Από το 1975
ο Καθηγητής Μιχάλης Χατζηπροκοπίου δίδαξε:
Ιστορία Οικονομικών Θεωριών,
Οικονομική Ιστορία της Ευρώπης,
Μικροοικονομική και Μακροοικονομική Θεωρία
Οι φίλοι μας έφυγαν
ΑπάντησηΔιαγραφήίσως να μην τους είδαμε ποτές,
ίσως να τους συναπαντήσαμε
όταν ακόμη ο ύπνος μας έφερνε
πολύ κοντά στο κύμα που ανασαίνει
ίσως να τους γυρεύουμε
γιατί γυρεύουμε την άλλη ζωή,
πέρα από τ' αγάλματα.
Γ. Σεφέρης
από το... "Μυθιστόρημα"
Το περιβόλι με τα συντριβάνια του στη βροχή
ΑπάντησηΔιαγραφήθα το βλέπεις μόνο από το χαμηλό παράθυρο
πίσω από το θολό τζάμι.
Η κάμαρά σου
θα φωτίζεται μόνο από τη φλόγα του τζακιού
και κάποτε, στις μακρινές αστραπές
θα φαίνουνται οι ρυτίδες του μετώπου σου,
παλιέ μου Φίλε.
Το περιβόλι με τα συντριβάνια
που ήταν στο χέρι σου
ρυθμός της άλλης ζωής,
έξω από τα σ π ασ μ έ ν α μάρμαρα
και τις κολόνες τις τραγικές
κι ένας χορός μέσα στις πικροδάφνες
κοντά στα καινούργια λατομεία,
ένα γυαλί θαμπό θα το 'χει κόψει
από τις ώρες σου.
Δε θ' ανασάνεις, το χώμα
κι ο χυμός των δέντρων
θα ορμούν από τη μνήμη σου
για να χτυπήσουν πάνω στο τζάμι
αυτό που το χτυπά η βροχή
από τον έξω κόσμο.
Γ. Σεφέρης
από το "Μυθιστόρημα"
ΔΡΟΜΟΙ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣπασμένα μάρμαρα
τοίχοι διάτρητοι από σφαίρες
με τους συντρόφους ψάχνεις την αλήθεια
τι είναι ζωή... τι δίκαιο... τι γυναίκα....
και το κρασί γλυκό....
Λιμάνια μακρινά
δράκοντες συμπληγάδες
μαζέψαμε μπαχαρικά και μύρα
αφουγκραστήκαμε...
τους στεναγμούς στο χώμα
κι ο νους στο γυρισμό...
Αράξαμε σε τόπους...
που αργοξυπνάει η Άνοιξη
κάτω απ'των εκκλησιών τα κεραμίδια
οι χελιδονοφωλιές..
μπροστά η θάλασσα στραφταλίζει
και πίσω τα βουνά...
Μ. Χατζηπροκοπίου
από το "Ορεινό Καταφύγιο"