Ti ho sempre soltanto veduta,
senza parlarti mai,
nei tuoi istanti più belli.
Ma ho l'anima ormai tanto tesa
schiantata dalla tua figura,
che non trovo più pace al suo brivido atroce.
E non posso parlarti, nemmeno avvicinarmi,
ché cadrebbero tutti i miei sogni.
Oh se tale è il tremore orribile
che ho nell'anima questa notte,
e non ti conoscerò mai,
che cosa diverrebbe il mio povero cuore
sotto l'urto del sangue, alla sublimità di te?
Se ora mi par di morire,
che vertigine folle,
che palpiti moribondi,
che urli di voluttà e di languore
mi darebbe la tua realtà?
Ma io non posso parlarti,
e nemmeno avvicinarmi:
nei tuoi istanti più belli
ti ho sempre soltanto veduta,
sempre soltanto sognata.
Cesare Pavese
(Poesie, Einaudi)
*****
*****
Έμεινα μόνο και σε κοίταζα..
στις πιό όμορφες στιγμές σου,
χωρίς να σου μιλήσω ποτέ..
Αλλά η ψυχή μου δεν αντέχει
κάτω από τον ίσκιο της μορφής σου
δεν βρίσκω πιά ηρεμία...
μ'αυτή τη άγρια ανατριχίλα.
Και δεν μπορώ να σου μιλήσω
ούτε καν' να σε πλησιάσω.....
θα χαθούν όλα μου τα όνειρα.
Ω! πόσο φοβερό είναι το τρέμουλο
που νοιώθω μέσα μου απόψε
δεν θα σε γνωρίσω ποτέ...
Τι θα συμβεί στη φτωχή καρδιά μου
αν το αίμα μου προσκρούσει
στη εξαίσια υπεροχή σου.
Αισθάνομαι να σβήνω..
Τι τρελός ίλιγγος..
Τι εξασθενισμένοι σφιγμοί
Τι κραυγές επιθυμίας και εξάντλησης
θα μου χάριζε η αλήθεια σου;
Όμως εγώ δεν τολμώ να σου μιλήσω
κι ούτε καν να σε πλησιάσω
στις πιό όμορφες στιγμές σου.
Έμεινα πάντα, μόνο να σε κοιτάζω
πάντα μονάχα.. να σ'ονειρεύομαι.
Cesare Pavese
Μεταφρ. Lunapiena
Ο Cesare Pavese.... Τραγικός Ποιητής, Αυτόχειρας, διέθετε μια βαθιά ευαισθησία Ψυχής.... που αγγίζει και δονεί τις πιό εσωτερικές χορδές της καρδιάς.. με τα ποιήματα και τα λογοτεχνικά του έργα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ατέλειωτη Μοναξιά και η ακούραστη Μοναχικότητά του..., ο βαθύς Σεβασμός του στην Αγροτική καταγωγή του.... η ασίγαστη υπαρξιακή αγωνία του και η θλίψη που την συνοδεύει, η συνεχής μάχη του ενάντια στην ηθική φθορά... της εποχής του
ο βαθύς Σεβασμός για τη γυναίκα..... σε μια εποχή που ο φασισμός και η φαλοκρατία κυριαρχούσε..... η αναζήτηση του αληθινού Έ ρ ω τ α.. και η δική του ευαίσθητη φύση...... και ο συνεχής μόχθος του για την Ποίηση και τον Πολιτισμό.... σαν Δάσκαλος και Πολίτης... είναι αδύνατον να μην αγγίξουν όποιον τον πλησιάσει... μέσα από τα έργα του....
Μεγάλος Ιταλός Ποιητής ο Cesare Pavese
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεννήθηκε στο San Stefano (Cuneo), στην περιοχή Piemonte το 1908
Τελείωσε τη Φιλοσοφική Σχολή στο Torino, με τη Μελέτη του στο συγγραφικό έργο του Walt Whitman, με ειδικό ενδιαφέρον στην αγγλοαμερικανική Λογοτεχνία.
Μετέφρασε στα Ιταλικά πολλά έργα των:
Daniel Defoe, Charles Dickens, Herman Melville, John Steinbeck, Sherwood Anderson,
Gertrude Stein, και Ernest Hemingway.
Το 1935 καταδικάζεται από το φασιστικό καθεστός... και φυλακίζεται στις φυλακές Brancaleone Calabro, όπου κρατούσε Ημερολόγιο,
που θα δημοσιευτεί αργότερα το 1952, με τίτλο "Il mestiere di vivere".
Επιστρέφει στο Torino, ένα χρόνο μετά και κρύβεται στο σπίτι της αδελφής του,για όλα τα χρόνια του πολέμου. Εκεί μεταξύ άλλων θα γράψει ένα από τα καλύτερα βιβλία του:
"La casa in collina" (1948).
Ένα από τα πρώτα του έργα το 1936 είναι το "Lavorare stanca", που έχει μεταφραστεί στα Ελληνικά: "Η Δουλειά Κουράζει", αφιερωμένο
ΑπάντησηΔιαγραφήστις αξίες της περιοχής που μεγάλωσε. Μετά απ'αυτό γράφει:
"Il carcere", "Η Φυλακή" το 1938-39,
"Paesi Τuoi", "La spiaggia" και "La casa in collina" το 1941
"Feria d'agosto" το 1946,
"Il compagno" και "I Dialoghi con Leucò", το 1947
"La bella estate" το 1949.
"La luna e i falò" το 1950.
Το Αύγουστο του 1950, σε μια περίοδο βαθειάς κατάθλιψης αφαιρεί τη ζωή του... ακολουθώντας το τραγικό δρόμο... ανάμεσα στους Αυτόχειρες Ποιητές του κόσμου, νικημένος απ'αυτό που ο ίδιος ονομάζει "vizio assurdo", (παράλογο βίτσιο) αναφερόμενος όπως θα πει ο φίλος του και συγγραφέας Davide Lajolo, στο υπαρξιακό πόνο... τόσο κοινό στους διανοούμενους της περιοχής του Ρiemonte.
Μετά το θανατό του δημοσιεύτηκε το 1951, η τελευταία Ποιητική του Συλλογή:
"Verrà la morte e avrà i tuoi occhi" (Θα'ρθει ο θάνατος και θα'χει τα μάτια σου).
εμπνευσμένο από τον τελευταίο άτυχο Έρωτά του, για την ηθοποιό Constance Dowling.
γράφει στο Ημερολογιό του: « Tutto questo fa schifo. Non parole. Un gesto. Non scriverò più »
(Όλα είναι μια αηδία. Χωρίς Λόγια. Μια χειρονομία. Δεν θα ξαναγράψω πιά)
και στην πρώτη σελίδα του βιβλίου του, "Dialoghi con Leucò", αφημένο πάνω στο κομοδίνο:
« Perdono tutti e a tutti chiedo perdono. Va bene? Non fate troppi pettegolezzi»
(Τους συγχωρώ όλους κι απ'όλους ζητώ συγγνώμη. Εντάξει?
Μην κάνετε πολλά κουτσομπολιά)
«Passavo la sera, seduto davanti allo specchio per tenermi compagnia»
ΑπάντησηΔιαγραφή"Περνούσα τα βράδια, καθισμένος μπρος στον καθρέφτη μου,για να μου κρατάω συντροφιά" έγραφε στο Ημερολόγιό του ο Cesare Pavese, ένας θησαυρός από στιγμές εσωτερικού Διαλόγου, που του έδωσε τον τίτλο:"Mistiere di Vivere"... που θα το μετέφραζα, "Η Τέχνη του να Ζεις"
....ας αφήσω τον Ποιητή να μιλήσει, μέσα από τις σελίδες του Ημερολογίου του, που συχνά επιστρέφει μ'ένα τρόπο τελετουργικό στο τι σημαίνει αληθινός π ό ν ο ς.. που ο ίδιος τον συνδέει... σχεδόν πάντα... με μια άτυχη και κενή ανθρώπινη συνάντηση:
ΑπάντησηΔιαγραφή«Le donne non contano nella famiglia. Voglio dire, le donne da noi stanno in casa
e ci mettono al mondo e non dicono nulla e non contano nulla e non le ricordiamo».
(οι γυναίκες δεν μετράνε στην οικογένεια. Θέλω να πω, στα μέρη μας, μένουν στο σπίτι και μας γεννάνε... και δεν λένε τίποτε... δεν μετράνε καθόλου.. δεν τις θυμάται κανείς)
κι αλλού «Non saremo mai donne, mai schiavi a nessuno»
(Δεν θα είμαστε ποτέ γυναίκες, δεν θα είμαστε σκλάβοι κανενός)
και συνεχίζει: "Bisogna fermare una donna e parlarle e deciderla a vivere insieme»
(Πρέπει να βρεις μια γυναίκα, να της μιλήσεις για ν'αποφασίσεις να ζήσει μαζί σου)
και αλλού: « Certo, avere una donna che ti aspetta, che dormirà con te, è come
il tepore di qualcosa che dovrai dire, e ti scalda e t'accompagna e ti fa vivere»
(Βέβαια, το να έχεις μια Γυναίκα που σε περιμένει και θα κοιμηθεί μαζί σου είναι
σαν τη ζεστασιά απ'τα λόγια που θα της πεις και θα σε ζεσταίνει, θα σε συνοδεύει και θα σε κάνει να ζήσεις....)
Ο ίδιος όμως δεν καταφέρνει να το ζήσει για πολύ... όλες οι αγάπες του τελειώνουν άδοξα.
Ζώντας την υπαρξιακή του κρίση και απαγοήτευση από τη ζωή και το ήθος στην εποχή του, δεν βρίσκει διέξοδο από τον πόνο... και συνεχίζει:
« Povera gente, i testicoli da cui siamo nati, sono ancora sempre la nostra sostanza.
(Φτωχέ κόσμε, οι όρχεις που σε γέννησαν, παραμένουν ακόμα η ουσία μας)
«Ma la grande, la tremenda verità è questa: soffrire non serve a niente»
(Αλλά η μεγάλη και τραγική αλήθεια είναι μία: Το να πονάς, δεν έχει καμμιά αξία),
Η σκληρή μοναξιά της καθημερινότητάς του περιγράφεται σε μια φράση του:
« Passavo la sera seduto davanti allo specchio per tenermi compagnia»
(Πέρασα τη βραδυά καθισμένος μπρος στον καθρέφτη για μα μου κρατήσω συντροφιά)
κι έτσι.... η μόνη έξοδος είναι.. για κείνον η φυγή.... θα συνεχίσει:
"Un vero dolore è fatto di molti pensieri"
Ο πραγματικός πόνος είναι φτιαγμένος από πολλές σκέψεις.
Μιά όμως παραμένει αληθινά τραγική:
«Non ci si uccide per amore di una donna. Ci si uccide perché un amore, qualunque amore, ci rivela nella nostra nudità, miseria, inermità, amore, disillusione, destino, morte»
(Δεν πεθαίνει κανείς ποτέ για τον έρωτα μιας γυναίκας. Σε σκοτώνει όμως ένας έρωτας, οποιοσδήποτε Ερωτας, που μας αναδεικνύει τη γύμνια μας, τη μιζέρια, τη μοναξιά, την αγάπη, την απογοήτευση, τη μοίρα, το θάνατο).