Ύμνος... για τις Γυναίκες... του Ν. Εγγονόπουλου

Υμνος Δοξαστικός..

για τις Γυναίκες π'αγαπούμε

****

...είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε

σαν τα ρ ό δ ι α

έρχονται και μας βρίσκουνε

τις νύχτες όταν βρέχη

με τους μαστούς τους

καταργούν τη μοναξιά μας

μεσ' τα μαλλιά μας εισχωρούν βαθειά

και τα κοσμούνε σα δάκρυα

σαν ακρογιάλια φωτεινά

σα ρ ό δ ι α...

****

...είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε κ ύ κ ν ο ι

τα πάρκα τους ζουν..

μόνο μέσα στην καρδιά μας

είν' τα φτερά τους τα φτερά αγγέλων

τ' αγάλματά τους.. είναι το κορμί μας

οι ωραίες δεντροστοιχίες..

είν' αυτές οι ίδιες

ορθές στην άκρια των ελαφρών ποδιών τους

μας πλησιάζουν κι είναι

σαν μας φιλούν στα μάτια

κ ύ κ ν ο ι.....

*****

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε λ ί μ ν ε ς

στους καλαμιώνες τους

τα φλογερά τα χείλια μας σφυρίζουν

τα ωραία πουλιά μας κολυμπούνε στα νερά τους

κι ύστερα σαν πετούν τα καθρεφτίζουν

- υπερήφανα ως ειν' - οι λ ί μ ν ε ς..

... κι είναι στις όχθες τους οι λεύκες λύρες

που η μουσική τους πνίγει μέσα μας τις πίκρες

κι ως πλημμυρούν το είναι μας.. χαρά.. γαλήνη

είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε λ ί μ ν ε ς...

*****

......είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν σ η μ α ί ε ς

στου πόθου τους ανέμους κυματίζουν

τα μακρυά μαλλιά τους λάμπουνε

τις νύχτες μεσ' στις θερμές παλάμες

τους κρατούνε τη ζωή μας

είν' οι απαλές κοιλιές τους.. ο ουράνιος θόλος

είναι οι πόρτες μας.....

τα παραθύρια μας... οι στόλοι

τ' άστρα μας συνεχώς ζούνε κοντά τους

τα χρώματά τους είναι ... τα λόγια της αγάπης

τα χείλη τους είναι.... ο ήλιος.. το φεγγάρι

και το πανί τους... είν' το μόνο σάβανο

που μας αρμόζει :

είν' οι γυναίκες που αγαπούμε

σαν σ η μ α ί ε ς....

******

......είν' οι γυναίκες που αγαπούμε δ ά σ η

το κάθε δέντρο τους...

είν' κι ένα μήνυμα του πάθους

σαν μεσ' σ' αυτά τα δάση..

μας πλανέψουνε τα βήματά μας

και... χαθούμε

τότες είν' ακριβώς που βρίσκουμε

τον εαυτόνε μας και ζούμε...

κι όσο από μακρυά

ακούμε νάρχωνται οι μπόρες

ή και μας φέρνει ... ο άνεμος

τις μουσικές και τους θορύβους της γιορτής

ή τις φλογέρες του κινδύνου

τίποτε - φυσικά - δε μπορεί να μας φοβίση

ως οι πυκνές οι φυλλωσιές

ασφαλώς μας προστατεύουν

μια που οι γυναίκες π' αγαπούμε

είναι σα δ ά σ η.....

*****

...είν' οι γυναίκες π' αγαπούμε σαν λ ι μ ά ν ι α

(μόνος σκοπός.. προορισμός

των ωραίων καραβιών μας)

τα μάτια τους... είν' οι κυματοθραύστες

οι ώμοι τους... είν' ο σηματοφόρος της χαράς

οι μηροί τους... σειρά αμφορείς στις προκυμαίες

τα πόδια τους... οι στοργικοί μας φάροι

-οι νοσταλγοί τις ονομάζουν.. Κ α τ ε ρ ί ν α-

είναι τα κύματά τους... οι υπέροχες θωπείες

οι Σειρήνες τους δεν μας γελούν

μόνo μας δείχνουνε το δρόμο

- φιλικές -προς τα λ ι μ ά ν ι α :

.....τις γ υ ν α ί κ ε ς που α γ α π ο ύ μ ε...

***

....έχουνε οι γυναίκες π' αγαπούμε...

θεία την ο υ σ ί α

κι όταν σφιχτά στην αγκαλιά μας τις κρατούμε

με τους θεούς κι εμείς γινόμαστ' όμοιοι

στηνόμαστε ορθοί σαν άγριοι πύργοι

τίποτε δεν είν' πια δυνατό να μας κλονίση

με τα λευκά τους χέρια... αυτές

γύρω μας γαντζώνουν

κι έρχονται όλοι οι λαοί... τα έθνη

και μας προσκυνούνε φωνάζουν...

αθάνατο στους αιώνες τ' όνομά μας

γιατί οι γυναίκες π' αγαπούμε

την μεταδίνουν και σ' εμάς...

αυτή τη θεία τους ο υ σ ί α....

Νίκος Εγγονόπουλος

(από τη συλλογή: Έ λ ε υ σ ι ς, 1948)

Ανθρώπινα Δικαιώματα... και Τέχνη

Το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στεγάζεται από το 1971 σε ένα από τα παλαιότερα κτίρια των Αθηνών στο Κέντρο της Πόλης. Το κτίριο λειτούργησε για πρώτη φορά το 1842 ως Δημοτικό Γενικό Νοσοκομείο "Ελπίς" σε σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα F. Staufert..... διαθέτει τρεις αίθουσες εκθέσεων, "Φ. Κόντογλου", "Γ. Ιακωβίδη" και "Ν. Γύζη"

*******

....στις αίθουσες: «Γ. Ιακωβίδης» και « Ν.Γύζης»

από τις 18 έως τις 28 Νοεμβρίου 2009

φ ι λ ο ξ ε ν ε ί

Έ κ θ ε σ η με 90 περίπου έ ρ γ α τ έ χ ν η ς

Ζ ω γ ρ α φ ι κ ή ς, Γ λ υ π τ ι κ ή ς και Χ α ρ α κ τ ι κ ή ς

που δ ι ο ρ γ α ν ώ ν ο υ ν

ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων...

και το Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

******

Το Κέντρο Προάσπισης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ιδρύθηκε το 1998 ως μία μη κυβερνητική, μη κερδοσκοπική, οργάνωση, από άτομα με γνώσεις και εμπειρία στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με σκοπό την προαγωγή και την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Ελλάδα

και..στην ευρύτερη περιοχή. Οι σ τ ό χ ο ι του Κέντρου περιλαμβάνουν ενημέρωση, εκπαίδευση, διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης,

καθώς και κινητοποίηση για τη βελτίωση της κατάστασης

ως προς την εφαρμογή των δικαιωμάτων του ανθρώπου

στην Ελλάδα και στην ευρύτερη περιοχή.

Σ τ ό χ ο ς του Κέντρου είναι η παροχή βοήθειας σε άτομα

που ανήκουν σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες. Το Κέντρο απέκτησε το 2003 Ειδικό Συμβουλευτικό

Καθεστώς με τον Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών

[Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο (ECOSOC)].

Συμμετέχει ενεργά στις εργασίες του ΟΗΕ....

που αφορούν Α ν θ ρ ώ π ι ν α Δ ι κ α ι ώ μ α τ α.

*********

....70 έργα γνωστών Ζωγράφων:

Αγγελίδου, Αδαμάκη, Ανδρεαδάκη, Βέργη, Βερούκα, Ηλιοπούλου, Καλογεροπούλου, Καρά, Κόττη, Λάμπερτ, Λασηθιωτάκη, Μαδένη, Μακρουλάκη, Μιγάδη, Μιχαλιτσιάνου, Μπότσογλου, Παλλαντζά, Παντελιά, Παπαθεοδώρου-Βαλυράκη, Παπανικολάου, Ραζή, Ρήνα, Σάμιου, Χάρου. .....20 χαρακτικά και γλυπτά των Βασιλείου, Γέρου, Γκόνου, Μόραλη, Μυταρά, Σαρακατσιάνου, Σόρογκα, Τέτση, Τσαρούχη, Φασιανού και Ψυχοπαίδη.

******* *****

H τέχνη απευθύνεται σε ελεύθερους ανθρώπους,

αλλά είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κανείς

ποιοι είναι οι ελεύθεροι άνθρωποι.

H τέχνη δεν ερμηνεύεται ούτε με πολιτικά

ούτε με καλλιτεχνικά μανιφέστα."

έλεγε ο Δημήτρης Μυταράς.... ο μεγάλος Ζωγράφος μας

που είχε για πολλά χρόνια την ευθύνη της Διοργάνωσης της Έκθεσης.

Τα τελευταία χρόνια... την ευθύνη της Διοργάνωσης

έχει ο Χρήστος Π α λ λ α ν τ ζ ά ς

ένας από τους πιό σημαντικούς υπηρέτες

της Εικαστικής Τέχνης στην Ελλάδα

που σιωπηλά στηρίζει.... πολλές πολιτιστικές πρωτοβουλίες

στην υ π η ρ ε σ ί α του Π α ι δ ι ο ύ, και αυτές τις μέρες

έχει την Προσωπική του Έκθεση στην Κύπρο.

*******

Ακαδημίας 50, τηλ.: 210 36 21 601

Ώρες λειτουργίες: 09.00 - 13.00 και 17.00-21.00

Για τα Παιδιά....

Για τα Π Α Ι Δ Ι Α

Τα παιδιά που έχουν στα μάτια την ατέλειωτη νυχτιά και βαδίζουν ψηλαφώντας είναι άνθρωποι κι αυτά.

Και σε εκείνα που κυλάει μες στο αίμα τους αργά

της Μεσόγειος το Στίγμα, είναι άνθρωποι κι αυτά.

*****

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου

Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

*****

Τα παιδιά που δεν μπορούνε να μιλήσουνε σωστά

κι όμως σου χαμογελούνε είναι άνθρωποι κι αυτά.

Μα και εκείνα που μιλάνε με τα χέρια μοναχά

και στα χείλη σε κοιτάνε είναι άνθρωποι κι αυτά.

*****

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου

Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

*****

Τα παιδιά που 'χουν κορμάκια γερασμένα σκελετά

ντοκουμέντα του καιρού μας, είναι άνθρωποι κι αυτά.

Τα παιδιά που γεννηθήκαν σαν τα δέντρα δυνατά

μα τους σπάσαν τα κλωνάρια, είναι άνθρωποι κι αυτά.

*****

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου

Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

*****

Τα παιδιά των ιδρυμάτων τα αγριεμένα σαν θεριά

σε κλουβιά παραπτωμάτων είναι άνθρωποι και αυτά.

Τα παιδιά που τα χωρίζει των γονιών η διαφορά

Ίδια μοίρα τα ορίζει, είναι άνθρωποι κι αυτά.

*****

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου

Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

*****

Τα παιδιά τα ορφανεμένα σαν μοναχικά πουλιά

που δεν βρήκανε κανένα, είναι άνθρωποι κι αυτά.

Τα παιδιά είναι το γ έ λ ι ο που ομορφαίνει την ζωή

όποια να 'ναι, όπως να 'ναι, είναι το αύριο που θα 'ρθεί.

*****

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου

Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

*****

Τα παιδιά που απλώνουν χέρι, χέρι που έλεος ζητά

από ανάγκη ποιός να ξέρει είναι άνθρωποι κι αυτά.

Τις φιγούρες μας τις γκρίζες χρωματίζουν τα παιδιά

βάζουν κίτρινο, γαλάζιο και μια κόκκινη καρδιά.

*****

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου

Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

*****

Δώσε και εσύ την ψυχή, την καρδιά σου

Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

*****

Δώσε και εσύ την ψ υ χ ή, την κ α ρ δ ι ά σου

Νοιώσε πως είναι και εκείνα παιδιά σου.

*****

Μουσική: Αλέξης Παπαδημητρίου

Στίχοι: Φίλιππας Νικολάου

17 ΝΟΕΜΒΡΗ... Ημέρα Μνήμης και Σεβασμού

*****

Το Μεγάλο Μας Τσίρκο

Μεγάλα νέα φέρνω από 'κει πάνω

περίμενε μια στάλα ν' ανασάνω

και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω

να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.

Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε

και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό

οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.

Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν

από 'ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν

κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες

αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες.

Και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα

και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ' την αρχή

κι ας ήξερα τουλάχιστον γ ι α τ ί...

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει

το μελετάνε τρεις μηχανογράφοι...

Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες

με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.

Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι

και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί

προσμένουν κάτι νέο να φανεί.

Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες

ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες..

Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι

σαράντα με το λάδι και το ξύδι.

Κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε

βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί

τη λ ε υ τ ε ρ ι ά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ, μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι

μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.

Οι αγώνες που' χεις κάνει δεν 'φελάνε

το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.

Λαέ, μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι

η π ε ί ν α το καμάρι είναι του κιοτή

του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

*****

Στίχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης

Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος

Ερμηνεία: Νίκος Ξυλούρης, Τζένη Καρέζη

Δήλωση του Γ. Σεφέρη.... το 1969

Ας θυμηθούμε την δήλωση του Γ. Σεφέρη για τη χούντα των συνταγματαρχών:

Πάει καιρός που πήρα την απόφαση να κρατηθώ έξω από τα πολιτικά του τόπου. Προσπάθησα άλλοτε να το εξηγήσω, αυτό δε σημαίνει διόλου πως μου είναι αδιάφορη η πολιτική ζωή μας.Έτσι, από τα χρόνια εκείνα ως τώρα τελευταία, έπαψα κατά κανόνα ν’ αγγίζω τέτοια θέματα. Εξ’άλλου τα όσα δημοσίεψα ως τις αρχές του 1967, και η κατοπινή στάση μου (δεν έχω δημοσιέψει τίποτε στην Ελλάδα από τότε.. που φιμώθηκε η ελευθερία) έδειχναν, μου φαίνεται αρκετά καθαρά τη σκέψη μου. Μολαταύτα, μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικό το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας. Με όλη τη δυνατή συντομία, να τι θα έλεγα: Κλείνουν δυο χρόνια που μας έχει επιβληθεί ένα καθεστώς ολωσδιόλου αντίθετο με τα ιδεώδη για τα οποία πολέμησε ο κόσμος μαςκαι τόσο περίλαμπρα ο λαός μας στον τελευταίο παγκόσμιο πόλεμο. Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης, όπου όσες πνευματικές αξίεςκατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκούμενα νερά. Δεν θα μου ήταν δύσκολο να καταλάβω πως τέτοιες ζημιές δεν λογαριάζουν πάρα πολύ για ορισμένους ανθρώπους. Δυστυχώς δεν πρόκειται μόνον γι’ αυτό τον κίνδυνο. Όλοι πια το διδάχτηκαν και το ξέρουν πως στις δικτατορικές καταστάσεις η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη,όμως η τραγωδία παραμένει αναπότρεπτη στο τέλος. Το δράμα αυτού του τέλους μας βασανίζει, συνειδητά, όπως στους παμπάλαιους χορούς του Αισχύλου. Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωράει το κακό. Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι εθνική επιταγή.Τ ώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου. Παρακαλώ το Θεό να μη με φέρει άλλη φορά σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

(28.3.1969)

Ragazzo mio... di Luigi Tenco

RAGAZZO MIO

(1964)

Ragazzo mio, un giorno ti diranno

che tuo padre aveva per la testa

grandi idee, ma in fondo, poi....

non ha concluso niente..

Νon devi credere,

No, vogliono far di te un uomo piccolo,

una barca senza vela...

Ma tu non credere, No,

che appena s'alza il mare

gli uomini senza idee,

per primi vanno a fondo...

*****

Ragazzo mio... un giorno i tuoi amici

ti diranno che basterà trovare

un grande amore e poi

voltar le spalle a tutto il mondo..

No, No, non credere, No,

non metterti a sognare lontane isole

che non esistono.... non devi credere,

ma se vuoi amare l'amore tu,...

non gli chiedere quello,

che non può dare.

*****

Ragazzo mio, un giorno sentirai

dir dalla gente che al mondo stanno bene

solo quelli che passano la vita

a non far niente....

No, No, non credere Νo,

non essere anche tu un acchiappanuvole

che sogna di arrivare non devi credere,

No, No, Νo non invidiare

chi vive lottando invano

col mondo di domani....

Luigi Tenco

***

***

Παιδί μου..

Παιδί μου, μια μέρα θα σου πούν

ότι ο πατέρας σου είχε στο κεφάλι του

μεγάλες ιδέες, αλλά δεν κατάφερε

ποτέ να κάνει κάτι...

Δεν πρέπει να τους πιστέψεις Οχι,

γιατί θέλουν να σε κάνουν μικρόψυχο..

σαν μια βάρκα χωρίς πανιά.

Μην το πιστέψεις.. ποτέ, Οχι

στην τρικυμία οι άνθρωποι χωρίς ιδέες..

βυθίζονται πρώτοι.

*****

Παιδί μου, κάποια μέρα οι φίλοι σου

θα σου πουν,

ότι φτάνει να βρείς ένα μεγάλο έρωτα..

για να γυρίσεις τις πλάτες σου

αδιαφορώντας για όλους...

Οχι, Οχι, μην τους πιστέψεις Οχι...

μην αρχίσεις να ονειρεύεσαι

μακρυνά νησιά που δεν υπάρχουν...

Μην τους πιστέψεις..

αλλά αν θέλεις πράγματι αλήθεια ν'αγαπήσεις

μην ζητήσεις ποτέ... κάτι

που δεν μπορεί να σου δοθεί...

*****

Παιδί μου, κάποια μέρα θ'ακούσεις

να λέει ο κόσμος ότι στη ζωή περνούν καλά..

μόνο εκείνοι που δεν κάνουν τίποτα ποτέ..

Οχι, Οχι, μην τους πιστέψεις

Εσύ μην γίνεις ποτέ ένας αιθεροβάμονας

πού ονειρεύεται να φτάσει ψηλά χωρίς κόπο...

Μην τους πιστεύεις, Οχι, Οχι!

Οχι, και μη ζηλέψεις ποτέ

όποιον ζεί παλεύοντας μάταια....

με τον κόσμο του Αύριο.

Luigi Tenco

Trad. Lunapiena

ΚΑΛΟ Ταξίδι... στο Λεβέντη.. Νότη Περγιάλη

Έφυγε από κοντά μας, πλήρης ημερών

κι ο Λ ε β έ ν τ η ς...

Συγγραφέας, Στιχουργός,

Ηθοποιός, Ανθρωπος...

Ν ό τ η ς Π ε ρ γ ι ά λ η ς

***

Ο Λ ε β έ ν τ η ς

Σαν τον αητό φτερούγαγε στη στράτα

Τον καμαρώνει η γειτονιά στα παραθύρια

με χαμηλά, τα μαύρα του τα μάτια

Λ ε β έ ν τ η ς εροβόλαγε..

******

Στα μάτια του ένα σύννεφο

μες στην καρδιά του σίδερο

Κυλάει το αίμα, σκέπασε τον ήλιο

κι ο χάρος εροβόλαγε..

******

Σφαλούν τα μάτια κι οι καρδιές

σφαλούν τα παραθύρια..

Μετά χιμάει ο χάροντας καβάλα

κι εκείνος χαμογέλαγε..

******

Ποιος κατεβαίνει σήμερα στον Άδη

ποιόν κουβεντιάζει η γειτονιά κι ανανταριάζει

γιατί βουβά είναι τα βουνά κι οι κάμποι

Λ ε β έ ν τ η ς εροβόλαγε ...

******

Στίχοι: Νότης Περγιάλης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη Εκτέλεση: Μαρία Δημητριάδη

Γεμάτος Ζωντανός, πάντα δραστήριος,

πιστός Εραστής της Τέχνης που την υπηρέτησε

με σεβασμό μέχρι το τέλος....

δίνοντας παραστάσεις με νέους ανθρώπους

στην Κορινθία, εκεί που επέλεξε να ζήσει,

τα τελευταία του 40 χρόνια, μέχρι τα 89 του.

Γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου του 1920

στα Ανώγεια της Λακωνίας...

Σπαρτιάτης Μαχητής στη Ζωή...

πάντα παρών στη Πάλη για την Ειρήνη..

με Ψυχή Ελληνική....

'Ενας Α ν θ ρ ω π ο ς με Κ α ρ δ ι ά..

"Λ Ε Β Ε Ν Τ Η Σ"

...πριν 3 χρόνια, στα 86 του χρόνια,

είχε δηλώσει στον «Ριζοσπάστη»:

«Εμείς, σαν λαός, δε σκύψαμε το κεφάλι

και ούτε πρόκειται να το σκύψουμε.

Είμαστε λαός που θυμώνει και δεν ξεχνάει.

Είναι ακατανόητο τι κατεργάζονται για τους λαούς.

Καινούρια αίματα;

Καινούριες περιπέτειες και διώξεις;

Δε θα περάσουν αυτά.

Υπάρχει τεράστια πείρα στους λαούς.

Οι λαοί ξέρουν να αμυνθούν.

Υπάρχει ο λόγος που δε σβήστηκε ακόμα

ούτε από τα δέντρα, ούτε από τις πολιτείες,

ούτε από τα χωριά.

Αν έρθει άλλος ένας τρόπος για να καταπιέσουν

τους λαούς, δε θα περάσει...

Γιατί οι λαοί ξ έ ρ ο υ ν»

***

***

Πάμε μια βόλτα στο Φεγγάρι..

Τρεις μέρες χώρισα από σένα

τρεις νύχτες μένω μοναχή,

σαν τα βουνά που στέκουν

τώρα δακρυσμένα

όταν τα βρέχουν οι ουρανοί.

Διώξε τη λύπη, παλικάρι

πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι.

Πώς να βγω και να περπατήσω

τα λόγια του, τα λόγια του να θυμηθώ;

με το φεγγάρι... πώς να τραγουδήσω

με το φεγγάρι... πώς να παρηγορηθώ;

*******

Στίχοι: Νότης Περγιάλης & Γιώργος Εμιρζάς

Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

(Τραγούδησαν: Νανα Μούσχουρη,

Μελίνα Μερκούρη, Φλέρυ Νταντουνάκη,

Ελλη Πασπαλά, Χάρις Αλεξίου )

********

ΚΑΛΟ Σου ΤΑΞΙΔΙ... Αητέ..

CESARE PAVESE

Ti ho sempre soltanto veduta,

senza parlarti mai,

nei tuoi istanti più belli.

Ma ho l'anima ormai tanto tesa

schiantata dalla tua figura,

che non trovo più pace al suo brivido atroce.

E non posso parlarti, nemmeno avvicinarmi,

ché cadrebbero tutti i miei sogni.

Oh se tale è il tremore orribile

che ho nell'anima questa notte,

e non ti conoscerò mai,

che cosa diverrebbe il mio povero cuore

sotto l'urto del sangue, alla sublimità di te?

Se ora mi par di morire,

che vertigine folle,

che palpiti moribondi,

che urli di voluttà e di languore

mi darebbe la tua realtà?

Ma io non posso parlarti,

e nemmeno avvicinarmi:

nei tuoi istanti più belli

ti ho sempre soltanto veduta,

sempre soltanto sognata.

Cesare Pavese

(Poesie, Einaudi)

*****

*****

Έμεινα μόνο και σε κοίταζα..

στις πιό όμορφες στιγμές σου,

χωρίς να σου μιλήσω ποτέ..

Αλλά η ψυχή μου δεν αντέχει

κάτω από τον ίσκιο της μορφής σου

δεν βρίσκω πιά ηρεμία...

μ'αυτή τη άγρια ανατριχίλα.

Και δεν μπορώ να σου μιλήσω

ούτε καν' να σε πλησιάσω.....

θα χαθούν όλα μου τα όνειρα.

Ω! πόσο φοβερό είναι το τρέμουλο

που νοιώθω μέσα μου απόψε

δεν θα σε γνωρίσω ποτέ...

Τι θα συμβεί στη φτωχή καρδιά μου

αν το αίμα μου προσκρούσει

στη εξαίσια υπεροχή σου.

Αισθάνομαι να σβήνω..

Τι τρελός ίλιγγος..

Τι εξασθενισμένοι σφιγμοί

Τι κραυγές επιθυμίας και εξάντλησης

θα μου χάριζε η αλήθεια σου;

Όμως εγώ δεν τολμώ να σου μιλήσω

κι ούτε καν να σε πλησιάσω

στις πιό όμορφες στιγμές σου.

Έμεινα πάντα, μόνο να σε κοιτάζω

πάντα μονάχα.. να σ'ονειρεύομαι.

Cesare Pavese

Μεταφρ. Lunapiena

Η Σημασία και η Αξία του ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Η Σημασία και η Αξία του ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ

Το παιχνίδι αρχίζει από την βρεφική ηλικία.

Το χαμόγελο του μωρού σαν απάντηση στους μορφασμούς της μαμάς ή των άλλων σημαντικών προσώπων στη ζωή του, όπως και το κρύψιμο με τα χέρια του προσώπου της μαμάςκαι η επανεμφάνισή του... θεωρείται σαν το πρώτο παιχνίδιτου βρέφους, μέσω του οποίου γνωρίζει τον κόσμο, ενώ παράλληλα μαθαίνει να ελέγχει την δυσαρέσκεια και την αγωνία του από την απουσία της μητέρας του. Αργότερα θα παίξει από μόνο του επαναλαμβάνοντας το «κρύβομαι και επανεμφανίζομαι», παίζοντας πολλές φορές την εμπειρία του αποχωρισμού και της επιστροφής, έτσι ώστε να μπορέσει να κυριαρχήσει στό έντονο αίσθημα του αβοήθητου που νοιώθει όταν η μαμά δεν είναι παρούσα κοντά του.

Αρχικά το παιχνίδι έχει «ρόλο εξάσκησης» και ανακάλυψης του κόσμου. Μέσα απ'την διαδικασία του παιχνιδιού μαθαίνει να αναγνωρίζει τα αντικείμενα και τη χρήση τους, ενώ συγχρόνως εκφράζει επιθυμίες και συναισθήματα που του προκαλούν πρόσωπα και αντικείμενα.

Στην πορεία τα παιχνίδια χρησιμοποιούνται συμβολικά. Το παιδί αναπαριστά ότι γίνεται γύρω του. Όλα τα παιχνίδια και τα πράγματα παίρνουν ζωή. Μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας θα δώσει ρόλους, μιμούμενο την καθημερινότητα. «Φτιάχνει, χαλάει και ξαναφτιάχνει τον κόσμο», επαναλαμβάνοντας το ίδιο ξανά και ξανά... Στη σφαίρα της παντοδυναμία του δοκιμάζει τα πάντα, «σαν να ήταν αληθινά». "Γίνεται".... άλλοτε η καλή μαμά που φροντίζει ή ο καλός μπαμπάς που προστατεύει κι άλλοτε ο αυστηρός γονιός που τιμωρεί σκληρά... κι άλλοτε θα παίζει το ρόλο του κακού που καταστρέφει ή του καλού που σώζει από την καταστροφή. Μια αέναη μάχη του Καλού και του Κακού, της Δημιουργίας και της Καταστροφής, στο «τραγικό παιχνίδι του Γίγνεσθαι», όπως μας λέει ο Ηράκλειτος.

Αναπτύσσει έτσι την ικανότητα να εκφράσει με χίλιους τρόπους ότι δεν καταφέρνει να πει με λόγια, ενώ την ίδια στιγμή επεξεργάζεται ψυχικά την εμπειρία του, αφομοιώσει τις νέες κατακτήσεις του και αναπτύσσεται η νοητική του ικανότητα.

Το συμβολικό παιχνίδι, αντανακλά συχνά τον εσωτερικό κόσμο του παιδιού. Γίνεται ο χώρος έκφρασης των επιθυμιών, των εσωτερικών ψυχικών εντάσεων,των φόβων και των άλλων συναισθημάτων του.

Του επιτρέπεται έτσι η εκφόρτιση του άγχους και αναπτύσσεται η ικανότητα ελέγχου της δύσκολης ή πολλές φορές σκληρής πραγματικότητας, ενώ ανακαλύπτει την δυνατότητα προσπάθειας ελέγχου των απαγορευμένων επιθυμιών του. Μέσα από το παιχνίδι, χωρίς τον φόβο τιμωρίας, εκφράζει και ανακαλύπτει τη δική του εχθρότητα, επιθετικότητα ή καταστροφικότητα αλλά και την φανταστική ή πραγματική εχθρότητα που βιώνει από το περιβάλλον του.

Το συμβολικό παιχνίδι για να έχει την λειτουργικότητα που προανάφερα, πρέπει να γίνεται αυθόρμητο και αβίαστο, με φυσικότητα, χωρίς παρεμβολές και καθοδήγηση. Το παιδί γίνεται συγχρόνως σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής. Συνήθως θέλει να παίζει μόνο του, άλλες φορές επιζητά την παρουσία του άλλου, της μαμάς του συνήθως ή και του μπαμπά ή άλλου αγαπημένου προσώπου εμπιστοσύνης, που ξέρει να προσέχει και να σέβεται την ανάγκη του για έκφραση μέσω του παιχνιδιού. Η παρουσία του ενήλικα γίνεται πολύτιμη και βοηθά το παιδί να διαπραγματευτεί πιο σοβαρά θέματα και να επιχειρήσει πιο δύσκολους ρόλους.

Το Παιδί μ'άλλα λόγια, χρειάζεται «σοβαρούς, φιλικούς και έμπιστους θεατές» που να ξέρουν να εκτιμούν και να σέβονται τις ανάγκες και τις επιθυμίες του και δεν τον ενοχλούν στην τόσο σημαντική αυτή λειτουργία της ανακάλυψης του εσωτερικού και εξωτερικού κόσμου.

Αρκετές φορές δίνει ρόλους και στον ενήλικα, καλώντας τον να παίξει μαζί του, υπαγορεύοντάς του κάποιες φορές τι πρέπεινα κάνει... σε μια προσπάθεια ανάπτυξης της πρωτοβουλίας και της αυτονομίας του ενώ παράλληλα βελτιώνει και ισχυροποιεί τη σχέση του με τον ενήλικα.

Η αλλαγή ρόλων μέσα στο παιχνίδι διευκολύνει πολύ σ'αυτή την διαδικασία. Συχνά επιδιώκει τον θαυμασμό και αναζητά την επιβεβαίωση στα μάτια του άλλου, διερευνά τις εκφράσεις του προσώπου και δίνει μεγάλη σημασία στα σχόλια που θα κάνουν οι μεγάλοι, για την «σκηνοθεσία και την ικανότητα της απόδοσης των ρόλων».

Έτσι ο φόβος, η αγωνία και το άγχος μετατρέπονται σε ε υ χ α ρ ί σ τ η σ η.

Με την επανάληψη η ποσότητα, η ποιότητα και η ένταση του άγχους ελαττώνεται. Στο τέλος ικανοποιημένο πιά αφήνει το παιχνίδι αναζητώντας άλλη απασχόληση ή διαφορετική επικοινωνία με τους γονείς ή τους ενήλικες συμπαίχτες του. Νοιώθει συγχρόνως πιό δυναμωμένο και περισσότερο κοινωνικό.

Σε μεγαλύτερη ηλικία, τα παιχνίδια άλλάζουν εντελώς μορφή γιατί αποκτούν κανόνες Οι κανόνες του παιχνιδιού διευκολύνουν την κατανόηση και την συνειδητοποίηση της έννοιας του αποτελέσματος, ενώ παράλληλα επιτρέπουν να αναπτυχθεί η λογική σχέση ανάμεσα στο αίτιο και το αποτέλεσμα... Τα παιχνίδια σ'αυτές τις ηλικίες είναι συνήθως ομαδικά και έχουν εθιμοτυπικό χαρακτήρα, μεταδίδονται από γενιά σε γενιά και βοηθούν στη κοινωνικοποίηση των παιδιών και την ικανότητά τους να αναπτύσσουν σχέσεις φιλίας με τους άλλους συνομήλικες.

«Εκεί που υπάρχει φιλία, ο έλλογος έλεγχος και η αυστηρότητα των Νόμων περισσεύουν» είχε πει ο Αριστοτέλης. Το ομαδικό παιχνίδι διευκολύνει το παιδί ν'αναπτύξει την φαντασία και την πρωτοβουλία του.

Μέσα από την διαδικασία του Ομαδικού παιχνιδιού δραστηριοποιείται και εξελίσσεται η δημιουργική ικανότητα των παιδιών, διευκολύνεται η ανάπτυξη της ικανότητας τους για ανταλλαγή ιδεών και απόψεων, αποκτούν και χαίρονται την ικανότητα του μοιράσματος και της μεταξύ τους συναλλαγής και ενώ παράλληλα βελτιώνεται η προσαρμοστική ικανότητα στους κοινά αποδεκτούς κανόνες και ρόλους.

Παράλληλα η περιέργεια για μάθηση αυξάνεται, μέσα σ'ένα κλίμα θεμιτού ανταγωνισμού και άμιλλας, αναπτύσσεται η ικανότητα συμμόρφωσης, ενώ παράλληλα ενισχύεται η πρωτοβουλία. Εξελίσσεται και αναπτύσσεται με το χρόνο, η ανοχή στις ματαιώσεις και η επιθυμία για ατομική διάκριση. 'Ετσι με το χρόνο η άμιλλα αντικαθιστά τον ανταγωνισμό, και την επιθυμία κυριαρχίας και εγωιστικής επικράτησης. Εκφορτίζεται και ελέγχεται το άγχος, οι φόβοι και η αγωνία και αυξάνεται η υπευθυνότητα και η κοινωνικότητά τους.

Είναι φανερό ότι το παιχνίδι κατέχει μια ουσιαστική και σημαντική θέση στη ζωή του παιδιού, μοιάζει σαν "τροφή" και ανάσα της Ψυχής" και γίνεται ιδανική δημιουργική άσκηση για το νού και το σώμα...

Η σημασία του όμως δεν γίνεται αρκετά καλά αντιληπτή από τον ενήλικα γονέα σήμερα... και αυτό οδηγεί μη ενίσχυση και κάποιες φορές φτάνει μέχρι την απαγόρευσή του.. «Είναι δύσκολο να πολεμά κανείς ενάντια στην καρδιά του, γιατί καθετί που ποθεί το αγοράζει με την ψυχή του», μας λέει ο Ηράκλειτος.... μιλώντας σαφώς... για το ψυχικό κόστος του ελέγχου των επιθυμιών και των συναισθημάτων από την λογική στο όνομα της πραγματικότητας.

Συχνά ξεχνάμε επίσης.. ότι υπάρχει μια συνέχεια, που αρχίζει από το μοναχικό ατομικό παιχνίδι, ή το παιχνίδι με θεατές, χαρακτηριστικό των πρώτων χρόνωνζωής του παιδιού, στο δημιουργικό ομαδικό παιχνίδι.... γιανα φτάσει στις πρώτες εκπαιδευτικές, μουσικές, αθλητικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις που ανοίγουν το δρόμο της δημιουργίας και της τέχνης στο μέλλον.

ΠΑΙΔΙ..... ΠΑΙΧΝΙΔΙ.... ΜΑΘΗΣΗ και ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

πάνε παρέα, όταν αναπτύσσονται σε μια ατμόσφαιρα Αγάπης

και κατανόησης των αναπτυξιακών αναγκών του.

Σας Ευχαριστώ... για το ενδιαφέρον σας

Βάσω Χ.

Η Μαγεία του Παιχνιδιού

Η Μαγεία του Παιχνιδιού

-Πάμε στο δωμάτιό μου, ο φίλος μου, ο Μπίν ο αρκουδάκος, θέλει να παίξει μαζί σου…. μου είπε ο μικρός μου ανηψιός μια μέρα, με φανερή την επιθυμία στα ματάκια του, να τον ακολουθήσω στο δωμάτιό του και να ταξιδέψουμε μαζί στον κόσμο του.. κι εγώ πέταξα από τη χαρά μου.

Δεν χάνω ποτέ μια τέτοια μεγάλη ευκαιρία... Δεν υπάρχει για μένα, πιό μεγάλη τιμή.. απ΄τη πρόσκληση ενός παιδιού να επισκεφτείς τον κόσμο του και να μοιραστείς μαζί του το μεγαλειώδες ταξίδι της περιπλάνησης της φαντασίας του στην αναζήτηση του... να γνωρίσει τον κόσμο και τις αλήθειες του.

-Μη φοβάσαι… Μίλα του... Ξέρει πολύ καλά ν΄ακούει, αλλά δεν έμαθε ακόμα να μιλάει.. είναι πολύ μικρός, σαν την μπέμπα μας.

-Γεια σου άσπρο αρκουδάκι, χαίρομαι που σε ξαναβλέπω.. Είσαι πολύ όμορφος σήμερα... Τι κάνεις;

-Είναι πολύ καλά, απαντάει ο Κ. δεν βλέπεις που σου χαμογελάει; Είναι πολύ ευχαριστημένος, γιατί του αρέσει πολύ να παίζει με τους μεγάλους. Εγώ είμαι μεγάλος πιά, γι’ αυτό χαίρεται όταν παίζω μαζί του... και του μιλάω.

-Και τι του λες; ρώτησα γεμάτη απορία κι ενδιαφέρον..

-Όλα όσα σκέφτομαι. Είναι φίλος μου! μου απαντά με φανερή περηφάνεια ο μικρός οικοδεσπότης.

-Έχεις ένα πολύ καλό και ευχάριστο φίλο, λέω με θαυμασμό

-ΝΑΙ!... τον καλύτερο Φίλο του κόσμου! μου τον χάρισε η μαμά μου! Του μιλάω πάντα… ακόμα κι όταν θυμώνω του λέω πάντα, όλα τα μυστικά μου.

- Μίλα του και συ! Περιμένει… να σε ακούσει, δεν βλέπεις;

-Είμαι πολύ ευχαριστημένη που είμαι μαζί σας, λέω κοιτάζοντας το με νόημα... χαίρομαι πολύ που ο Κ. μου γνώρισε σήμερα, τον πιό καλό Φίλο του κόσμου! Φαίνεσαι κι εσύ πολύ ευχαριστημένος με τον Φίλο σου!

-Βλέπεις; χαμογελάει.. αυτό σημαίνει ότι συμφωνεί μαζί σου...Αν είσαι προσεκτική, μπορεί και να γίνει και δικός σου φίλος.. Προσπάθησε....! θα σου τον δανείσω για λίγο, αλλά δεν θα το πάρεις σπίτι σου! Του αρέσει να μιλάει με όλους..., αλλά είναι μόνο δικός μου Φίλος. Κοιμάται τις νύχτες στο κρεβάτι μου και δεν φοβάται ποτέ το σκοτάδι, όταν είναι μαζί μου.. Ξέρει καλά ότι τον προστατεύω.

-(χαμογελάω)

-Του αρέσει να βλέπει εμένα και το μπαμπά μου να παίζουμε ποδόσφαιρο... είναι πάντα με το μέρος μου και χαίρεται πολύ όταν νικάω..

-Ω! έχεις ένα υπέροχο θαυμαστή!

-Μα είναι Φίλος μου, με διορθώνει ο Κ. Τον παίρνω πολλές φορές μαζί μου, ακόμα κι όταν η μαμά μου λέει ιστορίες και παραμύθια Του αρέσει πολύ να ακούει… Φαίνεται ότι του αρέσει πολύ να μαθαίνει, λέει η μαμά μου. Είναι πολύ έξυπνος, γιατί έχει περιέργεια να μάθει.. κι είναι πάντα πολύ χαρούμενος όταν ακούει καινούργια πράγματα.. Μερικές φορές όμως θέλει να ξανακούσει πολλές φορές μια ιστορία που του άρεσε.. το ξέρω!

-Φαίνεται να σου μοιάζει πολύ ο Φίλος σου.. λέω σοβαρά.

Με κοιτάει για λίγο, βαθειά μέσα στα μάτια μ'εκείνο το ερευνητικό βλέμμα των παιδιών και λέει με σιγανή φωνή: Μερικές φορές όμως κάνει και σκανταλιές...

-σκανταλιές; ρωτάω με φανερή απορία..

-ΝΑΙ του αρέσει.. όπως αρέσει και σε μένα να φτιάχνουμε πράγματα, να τα χαλάμε και μετά να προσπαθούμε να τα ξαναφτιάχνουμε απ'την αρχή… Εσένα σου αρέσει; Έλα να δεις! λέει και αρχίζει να μου δείχνει τα κατορθώματά τους… με την χαρά και την ένταση που χαρακτηρίζει το παιχνίδι των παιδιών…

 Ο Πλάτων στη «Πολιτεία» επισημαίνοντας ότι «η ανάπτυξη της σκέψης
 έπεται εκείνης των συναισθημάτων και των επιθυμιών» δίνει εξέχουσα σημασία στο ρόλο του παιχνιδιού.. για την ηθική και γνωστική ανάπτυξη του παιδιού.

 Ο Αριστοτέλης στα "Πολιτικά" αναλύει με σαφήνεια την τεράστια σημασία του παιχνιδιού.. στην παιδική ηλικία. Μεταξύ άλλων σημειώνει ότι...
 «μέχρι τα 5 χρόνια δεν είναι σωστό να επιδιώκεται επίμονη σωματική άσκηση και αναγκαστική μάθηση, αλλά μόνο παιχνίδι στο οποίο οι φωνές, οι κραυγές
  και τα κλάματα επιτρέπονται» και συνεχίζει να αναλύει.. την σημασία του παιχνιδιού διαφορετικού τύπου για κάθε ηλικία, για την σωστή ανατροφή, ανάπτυξη και εκπαίδευση των παιδιών.

 Χιλιάδες σελίδες έχουν γραφτεί από τότε... καμμιά όμως δεν αποδίδει τόσο ζωντανά την ουσία και το βίωμα της εμπειρίας...


Βάσω Χ.
(Σελίδες Ημερολογίου)

Κ Α Λ Ο ΜΗΝΑ... σε Ο Λ Ο Υ Σ Σας