Κυριακή 10 Απριλίου 2016

Charles Baudelaire: ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ


Σαρλ Μπωντλαίρ: ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ

Συχνά... 
για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί
ά λ μ π α τ ρ ο ς πιάνουνε, 
πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,
που ακολουθούνε σ ύ ν τ ρ ο φ ο ι, 
το πλοίο, νωχελικοί
καθώς γλιστράει.... 
στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.

Και μόλις... σ
το κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν
αυτοί οι ρηγάδες τ' ουρανού...
 αδέξιοι... ντροπιασμένοι,
τ' αποσταμένα τους φτερά.... 
στα πλάγια παρατούν
να σέρνονται σαν τα κουπιά... 
που η βάρκα τα πηγαίνει.

Πώς κείτεται έτσι.... 
ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός!
Τ' ωραίο πουλί.... 
τι κωμικό κι αδέξιο... που απομένει!
Ένας τους με την πίπα του...
 το ράμφος του χτυπά
κι άλλος, χωλαίνοντας... 
το πώς πετούσε.. παρασταίνει.

Ί δ ι ο ς... με τούτο ο Π ο ι η τ ή ς... 
τ' αγέρωχο πουλί
που ζει στη μπόρα... 
κι αψηφά το βέλος του θανάτου,
σαν έρθει εξόριστος στη γη... 
και στην οχλοβοή
μέσ' στα γιγάντια του φτερά.... 
χ ά ν ε ι τα βήματά του.


μεταφρ. Αλέξανδρος Μπάρας

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena