PABLO PICASSO

PABLO PICASSO 

 Ο Πάμπλο Ντιέγο Χοσέ Φρανθίσκο ντε Πάουλα 

Χουάν Νεμοπουθένο Μαρία ντε λος Ρεμέδιος 

Θιπριάνο ντε λα Σαντίσιμα Τρινιδάδ Ρουίθ υ Πικάσο 

ή α π λ ά... Πάμπλο Πικάσο

Ο ταλαντούχος ως Ζ ω γ ρ ά φ ο ς

 και ως Σχεδιαστής... 

έλεγε...

«Je suis aussi un poète»: 

«Είμαι κι εγώ ένας π ο ι η τ ή ς»

Γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας 

στις 25 Οκτωβρίου του 1881. 

Άρχισε να ζωγραφίζει από παιδί 

και σε ηλικία 14 ετών μπήκε 

στη Σχολή Καλών Τεχνών της Βαρκελώνης.

Δημιούργησε 20.000 αυτοτελή έργα του, 

κάθε μορφής. 

Κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής 

του δημιουργίας αποτελεί 

η «ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ», 

ένας πίνακας καταγγελίας για τα εγκλήματα 

κατά του λαού του στον ισπανικό εμφύλιο.

«Πιείτε για μένα, π ι ε ί τ ε στην υγειά μου...

ξέρετε ότι εγώ... δεν μπορώ να πιω πια...«»

Τα τελευταία του... λόγια...στις 8 Απρίλη 1973.

Charles Baudelaire

ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον Charles Baudelaire, 

τον... «καταραμένος π ο ι η τ ή ς» 

όπως τον ονόμασαν

τον... «Δ ά ν τ η μιας παρηκμασμένης εποχής»

που γεννήθηκε σαν Σήμερα πριν 195 χρόνια

στις 9 του Απρίλη 1821.

«Η πρωταρχική απασχόληση του καλλιτέχνη 

είναι να αποκαταστήσει τον άνθρωπο στην φύση, 

ώ σ τ ε... να επαναστατήσει εναντίον της. 

Αυτή η επανάσταση δεν λαμβάνει χώρα ψυχρά, 

ως κάτι το δεδομένο, 

σαν να ήταν κάποιος κώδικας ή ρητορική.

 Λαμβάνει χώρα π α ρ ο ρ μ η τ ι κ ά και α φ ε λ ώ , 

ακριβώς όπως η αμαρτία, όπως το πάθος, 

όπως η επιθυμία»

έλεγε... και συνεχίζει αργότερα...

«Το Ω ρ α ί ο  πάντα θα είναι π α ρ ά ξ ε ν ο. 

Δεν λέω ότι θα είναι παράξενο 

εκούσια και ψυχρά, 

διότι τότε δεν θα ήταν παρά ένα τέρας 

που ξεπήδησε μέσα από τις ατραπούς της ζωής. 

Λέω απλώς... ότι πάντα θα ενέχει 

ένα στοιχείο παραδοξότητας, 

όχι ηθελημένης αλλά υποσυνείδητης. 

Και σε α υ τ ή ν  την παραδοξότητα

                                     θα έγκειται και το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό 

                                                που θα το καθιστά ω ρ α ί ο»

«Ο Σαρλ Μπωντλαίρ 

είναι ο πρώτος ο ρ α μ α τ ι σ τ ή ς, 

ο βασιλεύς όλων των ποιητών, ένας θεός» 

είπε γι’ αυτόν ο νεαρός Rimbaud.

Στὸν ἀναγνώστη

«...Ἡ ἀνοησία, τ᾿ ἁμάρτημα, 

ἡ ἀπληστία κι ἡ πλάνη 

κυριεύουνε τὴ σκέψη μας 

καὶ φθείρουν τὸ κορμί μας, 

κι εὐχάριστα τὶς τύψεις μας 

θρέφουμε στὴν ψυχή μας, 

καθὼς ποὺ θρέφουν πάνω τους... 

τὶς ψεῖρες οἱ ζητιάνοι.

Στὰ μετανιώματα ἄναντροι 

κι ἁμαρτωλοὶ ὡς τὴν ἄκρια, 

ζητᾶμε πληρωμὴ ἀκριβὴ 

γιὰ κάθε μυστικό μας 

καὶ ξαναμπαίνουμε εὔκολα

 στὸ βοῦρκο τὸν παλιό μας, 

θαρρώντας πὼς ξεπλένεται 

μὲ τὰ δειλά μας δάκρυα.

Ἂν τὸ φαρμάκι κι ἡ φωτιὰ 

κι ἡ βιὰ καὶ τὸ μαχαίρι 

δὲν ἔχουνε τὰ φανταχτὰ κεντίδια 

ἀκόμα κάνει 

στὸ πρόστυχο τῆς μοίρας μας 

ἄθλιο καραβοπάνι, 

εἶναι ποὺ λείπει ἀπ᾿ τὴ ψυχὴ τὸ θάρρος 

κι ἀπ᾿ τὸ χέρι.

Μὰ μὲς στὶς σκύλες, τοὺς σκορπιούς, 

τὰ φίδια, τὰ τσακάλια, 

τοὺς πάνθηρες, τοὺς πίθηκους, 

τοὺς γύπες, τὰ θηρία 

ποὺ γρούζουν, σέρνουνται, 

ἀλυχτοῦν κι οὐρλιάζουν μὲ μανία 

μέσ᾿ στῶν παθῶν μας τὸ κ λ ο υ β ί, 

προβαίνει ἀγάλια, 

θεριὸ πιὸ βρώμικο, κακό, 

τὴν ἀσκημιὰ νὰ δείξει!

Κι ἂ δὲ σαλεύει κι οὔτε ἀκούει κανένας 

τὸ οὐρλιαχτό του, 

ὅλη γῆς θὰ ρήμαζε, καὶ στὸ χασμουρητό του

θὰ ῾θελε νὰ κατάπινε τὸν κόσμο 

-αὐτὸ ῾ναι ἡ π λ ή ξ η!- 

πού, μ᾿ ἕνα δάκρυ ἀθέλητο 

στὰ μάτια τῆς κοιτάζεις, 

καθὼς καπνίζει τὸν οὐκᾶ, 

κρεμάλες νὰ στυλώνει.

Καὶ ξέρεις, ἀναγνώστη,

 αὐτὸ τὸ τέρας πῶς δαγκώνει!

Ὦ ἀναγνώστη ὑποκριτή, 

ἀδέρφι ποὺ μοῦ μοιάζεις!»

Salim Kasem

Sahim Kasem: 

Λόγος στην αγορά της ανεργίας

Ίσως... να στερηθώ και το ψωμί μου. 

Ίσως... το στρώμα ξεπουλήσω 

και τα ρούχα μου. 

Ίσως... δουλέψω σκουπιδιάρης, 

πετροκόπος και χαμάλης. 

Ίσως... να σωριαστώ γυμνός 

και πεινασμένος εχθρέ του ήλιου

α λ λ ά.... ΔΕΝ παζαρεύω

κι ως... τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου... 

θ’ α ν τ ι σ τ έ κ ο μ α ι!

Ίσως... αρπάξεις απ’ τη γη μου 

και την τελευταία σπιθαμή. 

Ίσως... ταΐσεις στις φυλακές τη νιότη μου

Ίσως... 

μου κλέψεις την κληρονομιά του παππού μου

-πιθάρια, έπιπλα και σκεύη-.

Ίσως... καθίσεις παν’ απ’ το χωριό μας 

σαν εφιάλτης τρόμου... ε χ θ ρ έ του ήλιου

α λ λ ά ΔΕΝ παζαρεύω

κι ως ...τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου

θα α ν τ ι σ τ έ κ ο μ α ι!

Ίσως... 

από τις νύχτες μου να σβήσεις κάθε φως. 

Ίσως... να στερηθώ της μάνας το φιλί.

Ίσως... κι ένα παιδί να βρίσει τον λαό μου, 

τον πατέρα μου. 

Ίσως... να κλέψεις μια στιγμή απροσεξίας 

από τον φύλακα των πόνων μου. 

Ίσως... πλαστογραφήσει την Ιστορία μου 

ένας δειλός, μυθομανής, θρησκόληπτος.

Ίσως.... στερήσεις στα παιδιά μου 

καινούριο ρούχο στη γιορτή. 

Ίσως.... με δανεισμένο πρόσωπο
τους φίλους μου πλανέψεις.

                                                    Ίσως.... υψώσεις γύρω μου 

                                                       τειχιά… τειχιά… τειχιά…

Ίσως.... τις μέρες μου καρφώσεις 

στο σταυρό του εξευτελισμού 

...εχθρέ του ήλιου

α λ λ ά... ΔΕΝ παζαρεύω

κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου

Θ’ Α ν τ ι σ τ έ κ ο μ α ι!

Εχθρέ του ήλιου

στο λιμάνι στολίσματα, χαιρετισμοί, 

φωνές χαράς και αχολόι

και τα πολεμικά τραγούδια... 

μας φλογίζουν τα λαρύγγια

κι ένα πανί μες στον ορίζοντα... 

που προκαλεί τον άνεμο

και τη φουρτούνα.... 

και ξ ε π ε ρ ν ά ε ι.... τον κίνδυνο

Είναι του Οδυσσέα που επιστρέφει

απ’ του χαμού τη θάλασσα

Ε π ι σ τ ρ ο φ ή του ήλιου, του ξενιτεμένου 

και... ό ρ κ ο βάνω στα μάτια τους

ΔΕΝ π α ζ α ρ ε ύ ω

κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου

Θ’ α ν τ ι σ τ έ κ ο μ α ι… θ’ αντιστέκομαι… 

ΘΑ Α Ν Τ Ι Σ Τ Ε Κ Ο Μ Α Ι...!!!

Σαμίχ Κάσεμ: Παλαιστίνιος Ποιητής

Charles Baudelaire: ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ

Σ. Μάλαμας

Σαρλ Μπωντλαίρ: ΑΛΜΠΑΤΡΟΣ

Συχνά... 

για να περάσουνε την ώρα οι ναυτικοί

ά λ μ π α τ ρ ο ς πιάνουνε, 

πουλιά μεγάλα της θαλάσσης,

που ακολουθούνε σ ύ ν τ ρ ο φ ο ι, 

το πλοίο, νωχελικοί

καθώς γλιστράει.... 

στου ωκεανού τις αχανείς εκτάσεις.

Και μόλις... σ

το κατάστρωμα του καραβιού βρεθούν

αυτοί οι ρηγάδες τ' ουρανού...

 αδέξιοι... ντροπιασμένοι,

τ' αποσταμένα τους φτερά.... 

στα πλάγια παρατούν

να σέρνονται σαν τα κουπιά... 

που η βάρκα τα πηγαίνει.

Πώς κείτεται έτσι.... 

ο φτερωτός ταξιδευτής δειλός!

Τ' ωραίο πουλί.... 

τι κωμικό κι αδέξιο... που απομένει!

Ένας τους με την πίπα του...

 το ράμφος του χτυπά

κι άλλος, χωλαίνοντας... 

το πώς πετούσε.. παρασταίνει.

Ί δ ι ο ς... με τούτο ο Π ο ι η τ ή ς... 

τ' αγέρωχο πουλί

που ζει στη μπόρα... 

κι αψηφά το βέλος του θανάτου,

σαν έρθει εξόριστος στη γη... 

και στην οχλοβοή

μέσ' στα γιγάντια του φτερά.... 

χ ά ν ε ι τα βήματά του.

μεταφρ. Αλέξανδρος Μπάρας

Charles Baudelaire - Les Fleurs du mal

Charles Baudelaire:Μ ε θ ύ σ τ ε

Πρέπει νά ῾σαι... π ά ν τ α μεθυσμένος. 

Ἐ κ ε ῖ... εἶναι ὅλη ἡ ἱστορία: 

εἶναι τὸ μοναδικὸ πρόβλημα. 

Γιὰ νὰ μὴ νιώθετε τὸ φριχτὸ φ ο ρ τ ί ο τοῦ Χρόνου 

ποὺ σπάζει τοὺς ὤμους σας καὶ σᾶς γέρνει στὴ γῆ, 

πρέπει νὰ μεθᾶτε ἀδιάκοπα. Ἀλλὰ μὲ τί; 

Μὲ κρασί, μὲ Π ο ί η σ η,,, ἢ μὲ Ά ρ ε τ ή, 

ὅπως σᾶς ἀρέσει. 

Ἀλλὰ μ ε θ ύ σ τ ε.

Καὶ ἂν μερικὲς φορές, στὰ σκαλιὰ ἑνὸς παλατιοῦ, 

στὸ πράσινο χορτάρι ἑνὸς χαντακιοῦ, 

μέσα στὴ σκυθρωπὴ μοναξιὰ τῆς κάμαράς σας, 

ξυπνᾶτε, μὲ τὸ μεθύσι κιόλα ἐλαττωμένο ἢ χαμένο, 

ρ ω τ ῆ σ τ ε τὸν ἀέρα, τὸ κύμα, 

τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι, 

τὸ κάθε τι ποὺ φεύγει, τὸ κάθε τι ποὺ βογκᾶ, 

τὸ κάθε τι ποὺ κυλᾶ, τὸ κάθε τι ποὺ τραγουδᾶ, 

ρ ω τ ῆ σ τ ε... Τί ὥρα εἶναι, 

καὶ ὁ ἀέρας, τὸ κύμα, τὸ ἄστρο, τὸ πουλί, τὸ ρολόι, 

θὰ σᾶς ἀπαντήσουν:

-Εἶναι ἡ ὥ ρ α... νὰ μεθύσετε!

Γιὰ νὰ μὴν εἴσαστε 

οἱ βασανισμένοι σκλάβοι τοῦ Χρόνου, 

μεθύστε, μ ε θ ύ σ τ ε.... χωρὶς διακοπή!

Μὲ κ ρ α σ ί... μὲ Π ο ί η σ η... ἢ μὲ Α ρ ε τ ή, 

ὅπως σᾶς ἀρέσει.

Gianni Morandi - Ho visto un film

1972 -  Ho visto un film (Here's to you)

Nicola Sacco e Bartolomeo Vanzetti 

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ.... στις 9 Απρίλη του 1927...

Οι.. Νίκολα Σάκο και Μπαρτολομέο Βαντζέτι 

κ α τ α δ ι κ ά ζ ο ν τ α ι σε θάνατο για "φόνο" 

Η δίωξή τους ήταν πολιτική...

Η ιστορία τους έγινε..

Κινηματογραφική Ταινία και... Τραγούδι
^

ΕΙΔΑ ΜΙΑ ΤΑΙΝΙΑ - Ho visto un film

Ζείς, περπατάς, εργάζεσαι, 

βλέπεις, τραγουδάς... 

μετά έρχεται κάποιος... 

και σε δένει χεροπόδαρα, 

και σου κλείνει το στόμα... 

και σου δένει τα μάτια.

Είδα μια Ταινία: Νικόλα και Μπάρτ 

Την ζ ω ή... του Νικόλα και του Μπάρτ 

Το θ ά ν α τ ο... του Νικόλα και του Μπάρτ 

Σας Α γ α π ώ... Νικόλα και Μπάρτ.

Άν το να πεθαίνεις... σημαίνει αγαπάς, 

αν το να πεθαίνεις... σημαίνει αγωνίζεσαι, 

Τον θανατό σ α ς... τον χαρίζουμε, 

στον "άνθρωπο" που άνθρωπος δεν είναι.

Αυτά τα χέρια... είναι για να δουλεύουν, 

Αυτά τα μάτια... είναι για να βλέπουν, 

Αυτά τα πόδια... είναι για να περπατούν, 

Αυτό το στόμα... είναι για να τραγουδά.

Τραγουδώ για Σ α ς... Νικόλα και Μπάρτ, 

για ό π ο ι ο ν... μισεί την σκλαβιά, 

για ό π ο ι ο ν... αγαπά την Αλήθεια 

Τραγουδώ δυνατά... για τη Λ ε υ τ ε ρ ι ά. 

Με τα χέρια δεν ικετεύω 

Με τα μάτια μου δεν κλαίω, 

με τα πόδια δεν δραπετεύω, 

με το στόμα θα τραγουδώ.

Τραγουδώ για Σ α ς... Νικόλα και Μπάρτ, 

για ό π ο ι ο ν... μισεί την σκλαβιά, 

για ό π ο ι ο ν... αγαπά την Αλήθεια 

Τραγουδώ δυνατά για τη Λ ε υ τ ε ρ ι ά . 

Δεν είναι μόνο δύο, ο Νικόλα και ο Μπάρτ, 

ό λ ο ι... είμαστε Νικόλα και Μπάρτ 

ό λ ο ς... ο κόσμος είναι Νικόλα και Μπάρτ 

Ας τραγουδήσουμε τη Λ Ε Υ Τ Ε Ρ Ι Α.

Τραγουδά: Gianni Morandi 

Μετάφραση: Lunapiena
^Ho visto un film

Tu vivi, cammini lavori, guardi, parti, canti 
poi viene qualcuno e ti lega le mani e i piedi
e ti chiude la bocca e ti chiude gli occhi.
Ho visto un film: Nicola e Bart
la vita di Nicola e Bart
la morte di Nicola e Bart
amo voi Nicola e Bart.

Se morir vuol dire amare
se morir vuol dire lottar
la vostra morte la regaliam
all'uomo che uomo non è.

Queste mani per lavorar
questi occhi per guardar
questi piedi per camminar
questa bocca per cantar.
Canto a voi Nicola e Bart
per chi odia la schiavitù
per chi ama la verità
canto forte libertà.

Con le mani non supplicherò
con i miei occhi non piangerò
con i piedi non fuggirò
con la bocca canterò.
Canto a voi Nicola e Bart
per chi odia la schiavitù
per chi ama la verità
canto forte libertà.

Non più due Nicola e Bart
tutti siam Nicola e Bart
tutto il mondo è Nicola e Bart
su cantiamo libertà.

canta: Gianni Morandi
per Nicola Sacco e Bartolomeo Vanzetti

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ 

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ

Ότι τα πράγματα 

δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία

δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,

και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,

ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, 

να έφθασε ο καιρός

να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Ό μ ω ς... το πρόσκομμα κ' η δυσκολία

είναι που κάμνουνε... μια ι σ τ ο ρ ί α

μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί

αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν π ο τ έ

δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,

για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,

κ' ευθύς στον νου τους... 

ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,

με την α π α ί τ η σ ι... 

να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έ χ ο υ ν ε... και μια κλίσι στες θυσίες.

Παραιτηθείτε... από την κτήσιν σας εκείνη•

η κατοχή σας είν' επισφαλής:

η τέτοιες κτήσεις ακριβώς... 

βλάπτουν τες Αποικίες.

Παραιτηθείτε... από την πρόσοδον αυτή,

κι από την άλληνα την συναφή,

κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική

είναι μεν ουσιώδεις... αλλά τι να γίνει;

σας δημιουργούν μια ε π ι β λ α β ή ευθύνη.

Κι όσο στον έ λ ε γ χ ό τους προχωρούνε,

βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, 

και να παυθούν ζητούνε

πράγματα που όμως... 

δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, 

τελειώσουνε την εργασία,

κι ορίσαντες και περικόψαντες 

το παν λεπτομερώς,

απέλθουν... παίρνοντας 

και την δικαία μισθοδοσία,

να δ ο ύ μ ε... τι απομένει πια,
μετά τόση δεινότητα χειρουργική

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.

Να μη βιαζόμεθα

είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.

Τα πρόωρα μέτρα... φέρνουν μεταμέλεια.

Έχει άτοπα πολλά,
 βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.

Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;

Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' ε μ π ρ ό ς.

Μ. Χατζιδάκις: Η Εποχή της Μελισσάνθης

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ: ΠΙΣΤΕΥΩ

ΜΕΛΙΣΣΑΝΘΗ: ΠΙΣΤΕΥΩ

Η Αγάπη μόνο βαστάζει όλα τα φορτία
Μπορώ να βαστάζω όλα τα φορτία

Γιατί η Αγάπη είναι το μέγα Φορτίο

         Η Αγάπη σηκώνει το βάρος τ' ουρανού

         Μπορώ να σηκώνω το βάρος τ' ουρανού

         Η Αγάπη υπομένει τα μαρτύρια της πυράς

         Μπορώ να υπομένω τα μαρτύρια της πυράς

         Γιατί η Αγάπη είναι ο Ουρανός και η Πυρά

         Η Αγάπη πιστεύει στη Ζωή και στο Θάνατο

         Η Αγάπη πιστεύει στο Θαύμα

         Μπορώ να πιστεύω 
στη Ζωή και στο Θάνατο

         Μπορώ να πιστεύω στο Θαύμα

Γιατί η Α γ ά π η 
είναι η Ζωή και ο Θάνατος

Γιατί η Αγάπη είναι το Θαύμα

         Η Αγάπη προσεύχεται και ενεργεί

         Η Αγάπη αγρυπνεί

         Μπορώ να προσεύχομαι και να ενεργώ

         Μπορώ να αγρυπνώ

    Γιατί η Αγάπη είναι Προσευχή και Πράξη

   Γιατί η Αγάπη είναι η μυστική Αγρυπνία

         Η Αγάπη κρατάει όλα τα χαμόγελα 
κι όλα τα δάκρυα

         Μπορώ να χαμογελώ
 και να κλαίω όλα τα δάκρυα

        Γιατί η Αγάπη είναι η Χαρούμενη - Θλίψη

         Η Αγάπη δίνει τον Άρτο και τον Οίνο

         Μπορώ να μεταλάβω τον Άρτο και τον Οίνο

Γιατί η Αγάπη είναι ο Μυστικός Δείπνος

         κι η Μεγάλη Υπόσχεση

         Η Αγάπη έπλασε τον Άνθρωπο

         Η Αγάπη εδώρησε το Φως

         Πιστεύω στον Άνθρωπο

         Πιστεύω στην Αγάπη

Γιατί η Αγάπη είναι το Φως και η Δωρεά

Γιατί η Αγάπη είναι ο Άνθρωπος