Η Πόλις εάλω..

Σαν Σήμερα.. στις 29 Μαΐου 1453 

η Άλωση της Κωνσταντινούπολης 
από τους Οθωμανούς ύστερα από πολιορκία δύο μηνών, 
από... τις 6 Απριλίου έως την Τρίτη, 29 Μαΐου 1453...
που σηματοδότησε... 

το τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας 
- αποδυναμωμένη όπως ήταν.. 

από την Τέταρτη Σταυροφορία το 1204-
και ανέδειξε.. την αρχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας 
και την περίοδο της Οθωμανικής κυριαρχίας στην Ελλάδα.

Οι Οθωμανοί κατέλαβαν στη συνέχεια... 

την Αθήνα το 1458... και... την Πελοπόννησο το 1460... 

Το 1500 το μεγαλύτερο τμήμα των πεδιάδων 

και των νησιών της Ελλάδας ήταν στα οθωμανικά χέρια.
Κατέλαβαν αργότερα την Κύπρο το 1571... 

και την Κρήτη το 1669....
Μόνο τα Επτάνησα, που κυβερνήθηκαν από τη Βενετία,
δεν κατακτήθηκαν από τους Οθωμανούς.

Η Λαϊκή Μούσα την αποθανάτισε.. 

μέσα στους θρήνους για την Άλωση 

στην Ποίηση.. και στα Δημοτικά τραγούδια.. 

που μένουν μέχρι σήμερα
Χαρακτηριστικό είναι και το Ποντιακό Μοιρολόι

 που ενέπνευσε τον Κωνσταντίνο Καβάφη... 

στο περίφημο Ποίημά του.. "Πάρθεν":

Έναν πουλίν, καλόν πουλίν εβγαίν' από την Πόλην
ουδέ στ' αμπέλια κόνεψεν... ουδέ στα περιβόλια,
επήγεν και-ν εκόνεψεν α σου Ηλί τον κάστρον.
Εσείξεν τ' έναν το φτερόν... σο αίμα βουτεμένον,
εσείξεν τ' άλλο το φτερόν... χαρτίν έχει γραμμένον,
Ατό κανείς κι ανέγνωσεν, ουδ' ο μητροπολίτης
έναν παιδίν, καλόν παιδίν... έρχεται κι αναγνώθει.
Σίτ' αναγνώθ' σίτε κλαίγει... σίτε κρούει την καρδίαν.
"Αλί εμάς και βάι εμάς... π ά ρ θ ε ν η Ρωμανία!"
Μοιρολογούν τα εκκλησιάς, κλαίγνε τα μοναστήρια
κι ο Γιάννες ο Χρυσόστομον κλαίει, δερνοκοπιέται,
-Μη κλαίς, μη κλαίς Αϊ-Γιάννε μου, και δερνοκοπισκάσαι
-Η Ρωμανία πέρασε... η Ρωμανία π ά ρ θ ε ν.
-Η Ρωμανία κι αν πέρασεν... ανθεί... και φέρει κι άλλο.

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ: Πάρθεν

Aυτές τες μέρες διάβαζα... δημοτικά τραγούδια,
για τ’ άθλα των κλεφτών και τους πολέμους,
πράγματα συμπαθητικά· δικά μας, Γραικικά.

Διάβαζα και τα πένθιμα... για τον χαμό της Πόλης
«Πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη».
Και την Φωνή που εκεί που οι δυο εψέλναν,
«ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης»,
ακούσθηκε... κ’ είπε να πάψουν πια
«πάψτε παπάδες τα χαρτιά και κλείστε τα βαγγέλια»
πήραν την Πόλη, πήραν την· πήραν την Σαλονίκη.

Όμως απ’ τ’ άλλα πιο πολύ... με άγγιξε το άσμα
το Τραπεζούντιον... με την παράξενή του γλώσσα
και με την λύπη των Γραικών... των μακρινών εκείνων
που ίσως όλο πίστευαν... που θα σωθούμε ακόμη.

Μα αλίμονον μοιραίον πουλί «απαί την Πόλην έρται»
με στο «φτερούλν’ αθε χαρτίν περιγραμμένον
κι ουδέ στην άμπελον κονεύ’...μηδέ στο περιβόλι
επήγεν και εκόνεψεν... στου κυπαρίσ’ την ρίζαν».
Οι αρχιερείς δεν δύνανται (ή δεν θέλουν) να διαβάσουν
«Χέρας υιός Γιανίκας έν» αυτός το παίρνει το χαρτί,
και.... το διαβάζει κι ολοφύρεται.
«Σίτ’ αναγνώθ’ σίτ’ ανακλαίγ’ σίτ’ ανακρούγ’ την κάρδιαν.
Ν’ αοιλλή εμάς, να βάι εμάς... η Pωμανία π ά ρ θ ε ν.»