ΚΑΛΟ Σου ΤΑΞΙΔΙ.. υπέροχε ΧΡΟΝΗ ΜΙΣΣΙΟ
κατάφερες να παραμείνει Ά ν θ ρ ω π ο ς....
μέχρι το τέλος...
"Τ ο λ μ ά τ ε ρε, τ ο λ μ ά τ ε!
Γράψτε αυτό που θέλετε, αυτό που σκέφτεστε.
Εγώ έγραφα, κι έγραφα με την ψυχή,
κι όταν με είπαν συγγραφέα πρώτη φορά τα ‘χασα!
Μα, σοβαρά μιλάτε ρε παιδιά, συγγραφέας;
Δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση
απλά στις παρέες, στον κήπο τους έλεγα ιστορίες
και μου έλεγαν, ρε Χρόνη γιατί δεν τα γράφεις
αυτά τα πράγματα; Κι έτσι βγήκε.
Γιατί τα βιώματα ήταν ουσιαστικά. Κατάλαβες;
Ζ ο ύ σ α μ ε. Είχε σ υ ν έ χ ε ι α η ζωή μας,
δεν ήταν αυτή η γκρίζα καθημερινότητα,
αλλά ήταν μεγάλο κ α τ ό ρ θ ω μ α
να παραμείνεις ά ν θ ρ ω π ο ς"
.....................
"Ζούμε σ’ ένα σύστημα ανήθικο, παράλογο,
αφύσικο και παραπλανητικό......
σ’ ένα σύστημα που καθαγιάζει
την εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο,
σ’ ένα σύστημα που δεν σέβεται
την προσωπικότητα του ανθρώπου,
τον υποτάσσει κάτω από μια εξουσία,
σ’ ένα σύστημα που παράγει άχρηστα πράγματα."
..........................
"για πρώτη φορά, ίσως, στην ιστορία του κόσμου,
είναι τόσο επιτακτική η α ν ά γ κ η
της συνεργασίας των λαών σ’ ένα παγκόσμιο κ ί ν η μ α,
το οποίο θα φέρει την αλλαγή"
....................
"....δεν αρκεί, απλώς, να θέλουμε μια άλλη ζωή,
π ρ έ π ε ι να την κ α τ α κ τ ή σ ο υ μ ε!
....Πρέπει να ξ α ν α β ρ ο ύ μ ε
τα συναισθήματά μας τα χαμένα,
πρέπει να ξαναβρούμε τον εαυτό μας.
Είναι δύσκολα τα πράγματα για τους νέους.
Για μας ήταν πιο εύκολα, γιατί στους νέους
το σύστημα βομβαρδίζει την ψυχούλα τους.
Εμάς μας δέρνανε, μας κλείνανε στις φυλακές,
μας εκτελούσανε. Εντάξει. Είμαστε ζωντανοί όμως...."
έλεγε σε μια συνέντευξή του στην Κρυσταλία Πατούλη:
^
ΧΡΟΝΗΣ ΜΙΣΣΙΟΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κι έτσι έγραψα το πρώτο μου βιβλίο «Καλά, εσύ σκοτώθηκες νωρίς», οπού ξεμπέρδευα πια με όλο αυτό το άγχος και τους κόμπους
που κουβαλούσα μέσα μου.
Και μετά έγραψα και το δεύτερο το «Χαμογέλα, ρε... τι σου ζητάνε;» οπού ξέμπλεκα πια με την πολιτική: ότι η πολιτική είναι ένα χυδαίο, ανήθικο και βρώμικο παιχνίδι και δεν μπορεί ένας άνθρωπος
να παραμείνει αθώος συμμετέχοντας στην πολιτική.
Ξεμπέρδεψα επίσης με την εξουσία, με τη βία και με την οργάνωση. Μετά έγραψα το τρίτο βιβλίο, «Τα κεραμίδια στάζουν», όπου ανιχνεύω τους ανθρώπινους και κάποιους άλλους δρόμους επίσης,
και μετά έγραψα «Το κλειδί είναι κάτω απ΄ το γεράνι», που είναι
το καταστάλαγμά μου, είναι πρόταση ζωής διαφορετικής.
Μετά γράφω τη «Ντομάτα με γεύση μπανάνας» που καταγγέλλω
όλον αυτό το θεσμό των λεγομένων επιστημόνων, οι οποίοι ‘κάναν αυτά τα πράγματα… Ε, και στο μέλλον φιλοδοξώ να γράψω ένα τελευταίο βιβλίο...."