Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ: ΑΝΤΡΕΙΚΕΛΑ

ΑΝΔΡΕΙΚΕΛΑ

του Κ. Καρυωτάκη


Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ’ αυτήν εδώ τη γη,

Σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία.

Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή.

Ανθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.

Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό,

Ανδρείκελα,

στης Μοίρας τα τυφλά δυο χέρια,

Χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό,

Άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ’ αστέρια.

Μακρινή χώρα είναι για μας κάθε χαρά,

Η ελπίδα κι η νεότης έννοια αφηρημένη.

Αλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε, παρά

Όποιος πατάει πάνω μας καθώς διαβαίνει.

Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός.

Ω! κι αν δεν ήταν η βαθιά λύπη στο σώμα,

Ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός

Πόνος μας, να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα…