DARIO FO: Δεν πληρώνω Δεν πληρώνω

DARIO FO: Δεν πληρώνω Δεν πληρώνω

"Σ' έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες:

«αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι

να μου κάνετε λίγο χώρο ν' αναπνεύσω κι εγώ;

θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός,

...με λίγη περισσότερη κατανόηση;

Ας συμφωνήσουμε...»

ΟΧΙ! Ο μόνος τρόπος για να μιλήσεις μαζί τους

είναι να τους στριμώξεις στον καμπινέ,

να τους χώσεις το κεφάλι μέσα στη λεκάνη

και να τραβήξεις το καζανάκι.

Μόνο έτσι θα μπορέσουμε

να φτιάξουμε έναν κ α λ ύ τ ε ρ ο Κόσμο,

ίσως με λιγότερο φανταχτερές βιτρίνες,

ίσως με λιγότερες λεωφόρους,

αλλά με λιγότερες λιμουζίνες,

με λιγότερους απατεώνες.

Τους πραγματικούς απατεώνες,

αυτούς τους μισάνθρωπους με τις χοντρές κοιλιές.

Κι έτσι θα είχαμε δ ι κ α ι ο σ ύ ν η.

Έτσι, εμείς που βγάζουμε πάντα

το φίδι απ' την τρύπα για τους άλλους,

θα μπορούμε επιτέλους

να σκεφτούμε και τον εαυτό μας.

Να κτίζουμε σπίτια που να ανήκουν σε μας...

Να ζούμε μια ζωή

που θά 'ναι ολότελα δική μας.

Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι

τέλος πάντων.

Να ζούμε σ'έναν κόσμο

όπου η επιθυμία σου να γελάσεις,

ξεσπάει από μέσα σου σα γιορτή,

η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις...

κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά

που να σ' ευχαριστεί...

σαν κανονικοί ά ν θ ρ ω π ο ι

κι όχι σαν ζώα που ζουν και υπάρχουν

χωρίς χαρά και φαντασία.

Ένας κόσμος όπου μπορεί κανείς να δει ξ α ν ά

ότι υπάρχει ακόμη ένας ουρανός...

τα λουλούδια που ανθίζουν...

ότι ακόμα υπάρχει άνοιξη...

και τα κορίτσια που γελούν και τραγουδούν.

Και όταν μια μέρα πεθάνεις,

δε θα πεθάνεις σα γέρος,

πεταμένος σα στιμένη λεμονόκουπα,

αλλά σαν ά ν θ ρ ω π ο ς

που έζησε ε λ ε ύ θ ε ρ ο ς  κι ευχαριστημένος

μαζί με τους άλλους ανθρώπους..."