ΑΛΚΑΙΟΣ

Δεν κατανοώ την σύγκρουση των Ανέμων
που καταφέρνει... να αναποδογυρίσει τα κύματα
και εμείς σ ε ρ ν ό μ ε ν ο ι... από το μαύρο καράβι,
μεταφερόμενοι εδώ και εκεί... μέσα στην θύελλα.
Νερό διαπερνά... στις σχισμές του δένδρου,
πανιά ξεσκισμένα, διάφανα,
σπάζουν ραφές και τιμόνι….……
ν’ α ν τ έ χ α ν ε... τουλάχιστον τα σχοινιά
θα μπορούσαμε και... να σ ω θ ο ύ μ ε!
Το φορτίο... είναι κι αυτό σκορπισμένο!

Μεταφρ. Lunapiena
............................
τὸ μὲν γὰρ ἔνθεν κῦμα κυλίνδεται͵τὸ δ΄ ἔνθεν͵
ἄμμες δ΄ ὂν τὸ μέσσον
νᾶϊ φορήμμεθα σὺν μελαίναι
χείμωνι μόχθεντες μεγάλωι μάλα·
πὲρ μὲν γὰρ ἄντλος ἰστοπέδαν ἔχει͵
λαῖφος δὲ πὰν ζάδηλον ἤδη͵
καὶ λάκιδες μέγαλαι κὰτ αὖτο·
χόλαισι δ΄ ἄγκυρραι,
τὰ δ' ὀήϊα...
τοι πόδες ἀμφότεροι μένοισιν ἐν βιμβλίδεσσι·
τοῦτό με καὶ σ[άοιμόνον· τὰ δ΄ ἄχματ΄ ἐκπεπ..άχμενα..
μεν φόρηντ΄ ἔπερθα, τὼν ενοισ..

Αλκαίος
......................................
Non comprendo lo scontro dei venti:
da una parte rotola l'ondae dall'altra;
e noi nel mezzo
siamo trascinati con la nave nera,
spossati molto dalla grande tempesta.
L'acqua già invade la base dell'albero:
la vela è tutta trasparente
per i grandi squarci:
le sartìe cedono, e i timoni...
che resistano almeno le scotte strette alle funi:
questo solo potrebbe salvarmi.
Il carico è tutto fuori disperso...

ALCEO