Για Σένα... Μανούλα

Για σένα.. Μανούλα

Πόσο ήσουν γλυκιά και φωτεινή

μες στη απλότητά σου

Μάτια μ'αγάπη.. και βλέμμα ζεστό

φροντιστικό χαμόγελο.. κι αγάπης λόγια

Η αναπνοή σου τη μνήμη μου ζεσταίνει..

Είχες την απίθανη τέχνη να κρατάς

μακρυά μας κάθε ίχνος ανόητης κακίας..

Μα δεν μιλάς πιά..

αλλά μένω και σ'αφουγκράζομαι..

Ήξερες να κρύβεις καλά την αυτονομία σου!

Τον ελεύθερο νού και την σοφία σου..

με της αγάπης το ανεξίτηλο χρώμα γραμμένα

ξαναβρίσκω κάθε στιγμή μές στη καρδιά μου.

Στεκόσουν σιωπηλή σε μια γωνιά

και κοίταζες με προσοχή και νοιάξιμο το δρόμο μου.

"Το δίπλωμα της Αγάπης και του Σεβασμού

ειν'εκείνο που αξίζει περισσότερο από κάθε γνώση"

μας έλεγες με σοβαρό μειδίαμα περηφάνειας..

"Είναι ο μέσα άνθρωπος που μετρά.."

Κάθε σου φράση.. ένα μάθημα Ζωής..

Εσύ ήξερες νΆγαπάς!

Κι όταν τα γκρίζα παγωμένα σύννεφα

κυκλώνουν της καρδιάς τον ουρανό

της Αγάπης σου οι θερμές ακτίνες

ζεσταίνουν την ψυχή

κι ανθίζουν της καρδιάς το κήπο

κι αφήνομαι να με χαϊδέψουν τρυφερά οι μνήμες.

Η Ζωή είναι μια έκπληξη... αυτό που έχασα..

το νοιώθω μέσα μου να ζει..

και πιό πολύ να μου ανήκει!!..

Lunapienα