ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ: Μετανάστες

 

Για τον όρο «Μ ε τ α ν ά σ τ ε ς»

Λαθεμένο μου φαινόταν πάντα τ' όνομα που μας δίναν:

«Μ ε τ α ν ά σ τ ε ς».

Θα πει, κείνοι που αφήσαν την πατρίδα τους. 

Εμείς, ωστόσο... δε φύγαμε γ ι α τ ί.. το θέλαμε,

λεύτερα να διαλέξουμε μιαν άλλη γη. 

Ο ύ τ ε... και σε μιαν άλλη χώρα μπήκαμε

να μείνουμε για πάντα εκεί, αν γινόταν.

Εμείς φύγαμε στα κ ρ υ φ ά. 

Μας κ υ ν η γ ή σ α ν, μας προγράψανε.

Κι η χώρα που μας δέχτηκε, 

σπίτι δε θα 'ναι, μα... ε ξ ο ρ ί α.

Έτσι, απομένουμε δω πέρα, α σ ύ χ α σ τ ο ι, 

όσο μπορούμε.. πιο κοντά στα σύνορα,

προσμένοντας του γ υ ρ ι σ μ ο ύ τη μέρα, 

καραδοκώντας το παραμικρό σημάδι αλλαγής 

στην άλλην όχθη, πνίγοντας μ' ερωτήσεις

κάθε νεοφερμένο, χωρίς τίποτα... να ξεχνάμε, 

τίποτα....ν' απαρνιόμαστε,

χωρίς να συχωράμε τίποτ' απ' όσα έγιναν, 

τ ί π ο τ α... δε συχωράμε.

Α, δε μας ξεγελάει τούτη η τριγύρω σιωπή! 

Α κ ο ύ μ ε... ίσαμ' εδώ τα ο υ ρ λ ι α χ τ ά 

που αντιλαλούν απ' τα στρατόπεδά τους. 

Ε μ ε ί ς οι ίδιοι... μοιάζουμε 

των ε γ κ λ η μ ά τ ω ν τους.. α π ό η χ ο ς, 

που κατάφερε... τα σύνορα να δρασκελίσει. 

Ο καθένας μας... περπατώντας μες στο πλήθος 

με παπούτσια ξ ε σ κ ι σ μ έ ν α,

μαρτυράει την ντροπή... που τη χώρα μας μολεύει.

Όμως κ α ν έ ν α ς μας... δε θα μείνει εδώ. 

Η τ ε λ ε υ τ α ί α λέξη.... δεν ειπώθηκε ακόμα.

Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης,

Εκδόσεις "Θεμέλιο"

........

Ο Μ. ΜΠΡΕΧΤ, έγραψε αυτό το Ποίημα το 1937.

Από το 1933 ως το 1947 έζησε αυτοεξόριστος

στη Σκανδιναβία και 

αργότερα στις ΗΠΑ,

εξαιτίας του ναζιστικού καθεστώτος..

Έριξαν στην πυρά τα βιβλία του 

και του αφαίρεσαν την ιθαγένεια, 

κηρύσσοντάς τον 

α ν ε π ι θ ύ μ η τ ο.. στην πατρίδα του.