Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010


Μη Σταματάς να Τραγουδάς

Στο σκοτεινό βασίλειο της σιωπής,

στο γλυκό λυκόφως της μοναξιάς,

στην ανηδονική νύχτα των καιρών,

στη λασπωμένη λίμνη των ονείρων,

στο μονότονο τραγούδι των αισθήσεων

στο αδιέξοδο που φέρνει η προσμονή...


Γίνε της ελπίδας μου το φώς

το αέναο κάλεσμα της Άνοιξης,

η ζωογόνος δύναμη του έρωτα,

της σκέψης μου η γονιμότητα...

η αφύπνιση της μελωδίας των αισθήσεων,

της ύπαρξής μου η ο μ ο ρ φ ι ά..


Μη σταματάς να τραγουδάς...

Ω! Μούσα!

Lunapiena

2 σχόλια:

  1. σε μια ζωη γεματη θορυβους και γκριζο, η δικη σου αρπα βγαλμενη μεσα απο τις δικες σου λεξεις, κανει την μελωδια ολολευκη στην καθημερινοτητα μας. Σε ευχαριστω γι' αυτο :[

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Οποια λέξη και να ακουμπήσω,
    γίνεται λουλούδι που μοσχοβολά,
    ένα φως στο σκοτάδι,
    μια ελπίδα στη προσμονή,
    Ενας αέρας ευωδιαστός,
    μια ζεστή αγκαλιά σε μια νύχτα παγωμένη.....

    Μη σταματάς να τραγουδάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena