Στο Γιάννη Ρίτσο

ποιὸς ξέρει - ίσως εκεί που κάποιος

α ν τ ι σ τ έ κ ετ α ι χωρὶς ελπίδα,

ίσως εκεί ν'αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία,

κι η ο μ ο ρ φ ι ά του ανθρώπου..."

έ λ ε γ ε ς...

"Μια μέρα θα  ν ι κ ή σ ε ι  ο  άνθρωπος..

Π ά ν τ α  νικάει  το Δ ί κ ι ο"

 

Στο Γιάννη Ρίτσο

Γεννήθηκες στο βράχο... μια Πρωτομαγιά

κι ενα γαρύφαλλο άνθισε στη πέτρα..

Παιδί του Ήλιου και της Γροθιάς

Της Άνοιξης πανέμορφο Λουλούδι

και του Αγώνα για το Δίκιο.. άξιος Γιος.

Της Ρωμιοσύνης.. η κραυγή κι η Νίκη.

Οι Μούσες άκουσαν.. τη πρώτη σου ανάσα

οι αγαπημένες κόρες της Γης και τ'Ουρανού

Μνήμη, Μελέτη κι Αοιδή... από τον Ελικώνα

στο προσκεφάλι σου έσκυψαν κι οι τρείς μαζί

στης Ποίησης την Τέχνη, σε μυήσαν.. στη κούνια.

Κι έφτασε έπειτα κοντά σου.. η Ευτέρπη

στης Μουσικής τον τόπο.. να σε φέρει

κι τη χαρά να τραγουδάς σου μαθε η Ερατώ

τον πόνο Ποίηση να κάνεις σου'πε η Μελπομένη.

Ηρωικά να ζεις σαν έπος.. την κάθε σου στιγμή

σου δίδαξε από μικρό παιδί η όμορφη Καλλιόπη

και η Πολύμνια σου΄μαθε να υμνείς τα Ιερά

και τις Αθάνατες Αξίες του Νου τ'Ανθρώπου..

Χαμογελούσε στη γωνιά μαζί σου, η Θάλεια

κι η Τερψιχόρη.. στα βήματά σου έδωσε ρυθμό

κι η Ουρανία σ'εκανε Αστέρι, στων Ποιητών τον Ουρανό!

Lunapiena