Δ. Σολωμός

Ημέρα Λαμπρής

Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε

της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε

τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη,

και από εκεί κινημένο αργοφυσούσε

τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,

λες και λέει μες της καρδιάς τα φύλλα

«γλυκειά η ζωή κι ο θάνατος μαυρίλα».

*****

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόραις

όλοι, μικροί, μεγάλοι ετοιμασθήτε,

μέσα στις εκκλησιές τες δαφνοφόραις

με το φως της χαράς συμμαζωχθήτε, ανοίξατε αγκαλιές ειρηνοφόραις

ομπροστά στους Αγίους, και φιληθείτε,

φιληθείτε γλυκά χείλη με χείλη,

πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι.

*****

Δάφναις εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,

και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μαννάδες,

γλυκόφωνα, κοιτώντας

ζωγραφισμέναις εικόνες,

ψάλλουνε οι ψαλτάδες,

λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι

από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες,

κάθε πρόσωπο λάμπει απ' τ' αγιοκέρι

οπού κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.

Δ. Σολωμός