Νυχτερινό
Ένα φεγγάρι πράσινο, μεγάλο,
που λάμπει μεσ'τη νύχτα - τίποτ' άλλο.
Μια φωνή γρικιέται μέσ'το σάλο
και που σε λίγο παύει -τίποτ'άλλο.
Πέρα μακριά, κάποιο στερνό σινιάλο
του καραβιού που φεύγει -τίποτ΄άλλο.
Και μόνον εν παράπονο μεγάλο
στα βάθη του μυαλού μου. -Τίποτ'άλλο.
Ναπολέων Λαπαθιώτης
Βαθύ κι εξαίσιο βράδυ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗταν ένα βαθύ κι εξαίσιο βράδυ.
-Βράδυ λεπτό κι ασύλληπτο, Χιμαίρας!-
Ποτέ, τόσο πολύ, τέλος ημέρας,
δεν είχε λάμψει τόσο, σα πετράδι.
Κατέβαινε το φως -μια ωχρή αγωνία-,
σε κήπους, όλο βάλσαμα γιομάτους,
τ'άνθη μεθούσαν από τ'άρωμά τους,
μέσα σε μιαν ανείπωτη αρμονία.
Δεν είχε καν υπάρξει τέτοια δύση,
μήτε στο νου των πιο γλυκών ζωγράφων.
Ακόμα και τα μάρμαρα των τάφων,
μια δόξα μυστικά τα'χε κερδίσει.
Κι όταν το θάμπος άρχιζε να φθάνει
κι η νύχτα τ'αργά μάγια να κλώθει,
το φεγγάρι, παντού, σα φλόγα απλώθη.
Κι ήταν το βράδυ αυτό που'χα πεθάνει.
Ναπολέων Λαπαθιώτης