El Greco
Γυναίκες
Γυναίκα! Πλάσμα αδύναμο με δύναμη μεγάλη.
Γυναίκα! Πλάσμα άπιστο με πίστη δυνατή.
Μακριά απ το Διδάσκαλο κι απόλυτα κοντά Του,
Στο μονοπάτι του Σταυρού, στου όχλου τη βοή.
*****
Κρυμμένη στον Παράδεισο να μην τη δει ο Πλάστης,
μα δίπλα στον Αγώνα Του το αίμα Του σκουπίζει
Δειλή στη κρίση της Εδέμ τη σωτηρία χάνει
Μα στου σφυριού το κάλεσμα σώζεται σαν δακρύζει.
*****
Στο δρόμο προς το Γολγοθά ο νους βασανιστής της:
«Γυναίκα εσύ! Πώς την οργή του ξίφους θα νικήσεις;
Ο βασιλιάς σου ανίσχυρος στα χέρια αυτού του πλήθους.
Γυναίκα εσύ, αδύναμη! Στο μίσος θα λυγίσεις».
*****
Στο δρόμο προς το Γολγοθά η αγάπη συνοδός της:
«Γυναίκα εσύ! Πώς το Θεό Δεσπότη σου εδώ μόνο θα αφήσεις;
Στο πλάι σου ήταν πάντοτε τον πόνο σου να γιάνει.
Γυναίκα εσύ! Τον αγαπάς! Στο μίσος μη λυγίσεις!»
*****
Στον καλπασμό του Xάροντα η αγάπη τύραννός της:
Γυναίκα εσύ! Δεν το μπορείς το θάνατο ν’ αντέξεις.
Πονάει ο Πατέρας σου και η καρδιά ματώνει.
Δε θέλεις να σταθείς εδώ! Θέλεις μακριά να τρέξεις»
*****
Στον καλπασμό του Xάροντα η πίστη σύντροφός της:
«Αυτός είν’ ο Σωτήρας σου, αυτός είν’ ο Θεός σου,
σπλάχνο Του εσύ: Στη μάχη Του να μη λιποτακτήσεις.
Μείνε κοντά Του στο Σταυρό. Είναι ο Κύριός σου!»
*****
Μπρός στο νεκρό Πατέρα της ο πόνος δύναμή της:
Η θλίψη της δε σκιάζεται του τέλους τη σιωπή.
Το δάκρυ πνίγει τη βροχή και τη βροντή ο θρήνος.
Παράδεισος και κόλαση το νεκρικό φιλί.
*****
Μπρος στο νεκρό Πατέρα της η δύναμή της πόνος:
Κάλλιο δειλή να ήτανε κρυμμένη στο σκοτάδι.
Να μην αντίκρυζ’ άψυχο το Θεϊκό το Σώμα.
Να μη στεκόταν μάρτυρας στο θρίαμβο του Άδη.
*****
Στο μυρωμένο πρωινό το χρέος βάσανό της:
«Πρέπει να πας στου Δάσκαλου το νεκρικό το δώμα!»
Τρομάζει, τρέμει η ψυχή κι ας είν’ στητό το βήμα
Πώς να αγγίξει αυτή μικρή του Σύμπαντος το Σώμα;
*****
Στο μυρωμένο πρωινό το Θάρρος σύμμαχός της:
Είναι στητό το βήμα της κι αν η καρδιά σκιρτάει
Το πάθος και η πίστη της την οδηγούν στον Τάφο
Μύρο και δάκρυ έφερε σ’ Εκείνον που αγαπάει!
*****
Στον άδειο Τάφο Του μπροστά το Xαίρε έπαθλό της:
«Νικήθηκε ο Θάνατος, Θριάμβευσε ο Θεός!
Το φως του Κόσμου κούρσεψε του Άδη τα σκοτάδια.
Απ’ τα σκοτάδια ανάβλυσε Ζωή , Ελπίδα, Φως!»
*****
Στον άδειο Τάφο Του μπροστά το Xαίρε νέο χρέος:
Μαυροντυμένη έφτασε του πένθους μυροφόρος,
μα της Ζωής το μήνυμα αλλάζει τη ζωή της:
Στο κενοτάφι χρίζεται Ζωής μαντατοφόρος.
*****
Γυναίκα! Πλάσμα αδύναμο με δύναμη μεγάλη.
Γυναίκα ! Πλάσμα άπιστο με πίστη δυνατή.
Όταν δειλιάζει, σύρεται στης κόλασης τη δίνη.
Aγγέλει τον Παράδεισο όταν στέκει πιστή.
*****
Μάρω Σιδέρη
"Μεγάλη Βδομάδα στη ψυχή μου"
.jpg)
