Jorge Luis Borges: ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΤΕΧΝΗ

Αν κοιτάξουμε το ποτάμι, φτιαγμένο από χρόνο και νερό
και θυμηθούμε ότι ο χρόνος είναι ένας ποταμός
μαθαίνουμε οτι κι εμείς χανόμαστε σαν το ποτάμι
και τα πρόσωπα περνούν στη ζωή μας σαν το νερό.

Αν αισθανθούμε οτι το ξύπνημα είναι ένα όνειρο
που ονειρεύεται, ότι δεν ονειρεύεται τον θάνατο
που το κορμί μας τρέμει... είναι αυτός ο θάνατος
της κάθε νύχτας, που ονομάζουμε όνειρο, τελικά.

Αν δούμε τις μέρες και τα χρόνια σαν ένα σύμβολο
των ημερών του ανθρώπου και των χρόνων του
κι αν μετατρέψουμε το πέρασμα των χρόνων
σε μια μουσική... η φωνή είναι ένα σύμβολο.

Αν δούμε στο θάνατο το όνειρο, στο ηλιοβασίλεμα
ένα θλιμένο θησαυρό.. αυτό είναι η Ποίηση
που είναι φτωχειά κι αθάνατη. Η ποίηση
που γυρίζει όπως η αυγή και το ηλιοβασίλεμα,

Στο λυκόφως ένα πρόσωπο, μας κοιτά
σαν απ'το βάθος ενός καθρέφτη:
Κι είν'η τέχνη που μοιάζει σαν τον καθρέφτη
που μας αποκαλύπτει το προσωπό μας.

Λένε πως ο Οδυσσέας, χορτάτος από σπατάλες
έκλαψε από αγάπη, αντιλαμβάνοντας την σημασία 
της μικρής καταπράσινης Ιθάκη του. Η Τέχνη είναι αυτή, 
η ιθάκη της πράσινης αιωνιότητας και όχι της σπατάλης. 

Κι είναι όπως το ποτάμι που δεν έχει τέλος
που κυλάει και μένει σαν κρύσταλλο ίδιο,
Ο Ηράκλειος το θέλει αιώνια αλλαγή, που είναι το ίδιο 
κι είναι άλλο, όπως το ποτάμι που τέλος δεν έχει. 

Jorge Luis Borges
Trad. Lunapiena