Η ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ.... του ΔΑΝΤΗ

Εισαγωγή

 

"Η Θεία Κωμωδία είναι.. πριν απ'όλα ένα αληθινό ταξίδι, που ο ποιητής έκαμε "με το κορμί του ολάκερο" στην Κόλαση...., στο Καθαρτήρι..., και στον Παράδεισο."

"..Του κακού μάχεται να βρει τον δρόμο να ξεφύγει. Τη στιγμή που νομίζει
πως γλυτώνει πια, νασου και παρουσιάζονται μπροστά τουτρία φοβερά θεριά (λεοπάρδαλη, λιοντάρι, λύκαινα) και τον διώχνουν πάλι κατα πίσω.
Τρομαγμένος ο ποιητής φεύγει, χωρίς ελπίδα, και τότε ξάφνου του παρουσιάζεται ένας ίσκιος, ο Βιργίλιος, ο δάσκαλός του....τον παρηγορεί, του δίνει θάρρος και του υπόσχεται, αν τον ακολουθήσει, να του δείξει τον σωστό δρόμο για να σωθεί. Με στέλνει, λέει, η Βεατρίκη για να σε σώσω. Ο Δάντης... αντρειεύει και δέχεται να ακολουθήσει τον καλό του προστάτη: "Συ δάσκαλος μου, συ οδηγός, συ αφέντης"!. Κινάει μαζί του για το επικίνδυνο, φοβερό ταξίδι μέσα απο τον Άδη, για να ανεβεί έπειτα στο Καθαρτήρι κι από κει... ν'αξιωθεί να μπει ζωντανός στον Παράδεισο."

Ο Δάντης, ακολουθώντας την θεωρία του Αριστοτέλη, θεωρεί δύο πηγές του Κακού: Την ακράτεια και την κακία. Αμαρταίνουν απο ακράτεια όσοι εκτελούν πράξεις που δεν είναι κακές... παρά γίνονται κακές, γιατί ο άνθρωπος αφήνεται σε αυτές με υπερβολή, περνώντας το επιτρεπόμενο μέτρο. Τέτοιες αμαρτίες είναι: η φιληφονία, η λαιμαργία, η φιλαργυρία, η σπατάλη, ο θυμός. Αμαρταίνουν απο κακία όσοι εκτελούν πράξεις κακές: Βία, δόλος. Ο δόλος πάλι είναι δυο λογιών: δόλος απλός και προδοσία.

Μόλις βυθιστούν στην Γη οι δυο ποιητές (ΔΑΝΤΗΣ και ΒΙΡΓΙΛΙΟΣ) φτάνουν στην Αντικόλαση, όπου αιώνια στροβιλίζονται όσοι στη ζωή τους δεν έ κ α ν α ν τίποτα: Μήτε καλό, μήτε κακό, όσοι "δίχως ατιμιά και δόξα εζήσαν".

Οι κύκλοι του Άδη είναι εννιά. Σε κάθε κύκλο κολάζονται και ορισμένες αμαρτίες, οι πιο βαριές, βρίσκονται.. όλο και πιο βαθύτερα.

 

απόσπασμα από την Εισαγωγή του Ν. Καζαντζάκη

στην έμμετρη μετάφραση του έργου "DIVINA COMEDIA"..