Πόσο πολύ σ'αγάπησα
Πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
απ τη ζωή απ τη ζωή
απ' τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες και χάθεις
καθώς τα διαβατάρικα κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ' αγάπησα.. ποτέ δεν θα το μάθεις
Οδυσσέας Ελύτης
από... "Μαρίνα των Βράχων"
από... "Μαρίνα των Βράχων"
Ποσό πολύ σ' αγάπησα
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δε θα το μάθεις
απ τη ζωή απ τη ζωή
απ τη ζωή μου πέρασες
κι αλάργεψες και χάθεις
καθώς τα διαβατάρικα
κι αγύριστα πουλιά
Πόσο πολύ σ' αγάπησα
ποτέ δεν θα το μάθεις
Κι αν δεν προσμένεις να με δεις
κι αν δεν προσμένεις να με δεις
και γω πως θα ξανάρθεις
εσύ του πρώτου ονείρου μου
γλυκύτατη πνοή
αιώνια θα το τραγουδώ
αιώνια θα το τραγουδώ
και συ δεν θα το μάθεις
πως οι στιγμές που μου δωσες
αξίζουν μια ζωή...
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
από την "Μαρίνα των Βράχων"
Πόσο πολύ σ' αγάπησα
ΑπάντησηΔιαγραφήποτέ δεν θα το μάθεις
Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Μα πού γύριζες
Ολημερίς τη σκληρή ρέμβη
της πέτρας και της θάλασσας
Αετοφόρος άνεμος γύμνωσε τους λόφους.
Γύμνωσε την επιθυμία σου ως το κόκαλο
Κι οι κόρες των ματιών σου
πήρανε τη σκυτάλη της χίμαιρας
Ριγώνοντας μ' αφρό τη θύμηση!
Πού είναι η γνώριμη ανηφοριά
του μικρού Σεπτεμβρίου
Στο κοκκινόχωμα όπου έπαιζες
θωρώντας προς τα κάτω
Τους βαθιούς κυαμώνες
των άλλων κοριτσιών
Τις γωνιές όπου οι φίλες σου
άφηναν αγκαλιές τα δυοσμαρίνια
-Μα πού γύριζες
Ολονυχτίς τη σκληρή ρέμβη
της πέτρας και της θάλασσας
Σου' λεγα να μετράς
μες στο γδυτό νερό
τις φωτεινές του μέρες
Ανάσκελη να χαίρεσαι
την αυγή των πραγμάτων
'Η πάλι να γυρνάς
κίτρινους κάμπους
Μ' ένα τριφύλλι φως
στο στήθος σου ηρωίδα ιάμβου.
'Εχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Κι ένα φόρεμα κόκκινο σαν το αίμα
Βαθιά μες στο χρυσάφι του καλοκαιριού
Και τ' άρωμα των γυακίνθων
- Μα πού γύριζες
Κατεβαίνοντας προς τους γιαλούς τ
ους κόλπους με τα βότσαλα
'Ηταν εκεί ένα κρύο
αρμυρό θαλασσόχορτο
Μα πιο βαθιά ένα ανθρώπινο
αίσθημα που μάτωνε
Κι άνοιγες μ' έκπληξη τα χέρια σου
λέγοντας τ' όνομά του
'Οπου σελάγιζε ο δικός σου ο αστερίας
'Ακουσε ο λόγος είναι..
των στερνών η φρόνηση
Κι ο χρόνος γλύπτης
των ανθρώπων παράφορος
Κι ο ήλιος στέκεται
από πάνω του θηρίο ελπίδας
Κι εσύ πιο κοντά του σφίγγεις
έναν έρωτα
'Εχοντας μια πικρή γεύση
τρικυμίας στα χείλη.
Δεν είναι για να λογαριάζεις
γαλανή ως το κόκαλο άλλο καλοκαίρι,
Για ν' αλλάξουνε ρέμα τα ποτάμια
Και να σε πάνε πίσω στη μητέρα τους,
Για να ξαναφιλήσεις άλλες κερασιές
'Η για να πας καβάλα στο μαίστρο.
Στυλωμένη στους βράχους
δίχως χτες και αύριο,
Στους κινδύνους των βράχων
με τη χτενισιά της θύελλας
Θ' αποχαιρετήσεις το αίνιγμά σου.
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Δεν είναι ένα από τα Αγαπημένα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ! ! ! ! ! ! ! !