Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011

ODYSSEAS ELYTIS

ΛΑΚΩΝΙΚΟΝ


O καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε,

που η λάμψη μου επέστρεψε στον ήλιο.

Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη

της πέτρας και του αιθέρος,

Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.

Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο,

Xειμώνα ελάχιστε,

H ζωή καταβάλλει τον οβολό

του φύλλου της ελιάς

Kαι στη νύχτα μέσα των αφρόνων

μ' ένα μικρό τριζόνι κατακυρώνει πάλι

το νόμιμο του Aνέλπιστου.


Οδυσσέας Ελύτης

1 σχόλιο:

  1. Της αγάπης αίματα
    με πορφύρωσαν
    και χαρές ανείδωτες
    με σκιάσανε
    οξειδώθηκα μες στη νοτιά
    των ανθρώπων
    μακρινή μητέρα
    ρόδο μου αμάραντο

    Στ' ανοιχτά του πέλαγου
    με καρτέρεσαν
    με μπομπάρδες τρικάταρτες
    και μου ρίξανε
    αμαρτία μου να 'χα κι εγώ
    μιαν αγάπη
    μακρινή μητέρα
    ρόδο μου αμάραντο

    Τον Ιούλιο κάποτε
    μισανοίξανε
    τα μεγάλα μάτια της
    μες στα σπλάχνα μου
    την παρθένα ζωή μια στιγμή
    να φωτίσουν
    μακρινή μητέρα
    ρόδο μου αμάραντο

    μακρινή μητέρα
    ρόδο μου αμάραντο.

    ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
    Συνθέτης: Μίκης Θεοδωράκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Grazie per la tua Gentilezza.

Lunapiena