Αναζητώντας την Ποίηση...

Αναζητώντας την Ποίηση
 

Σαν το πουλί που τα φτερά του πλήγωσαν

κι ανήσυχο τριγύρω του ψάχνει για καταφύγιο,

Νότες που δεν εναρμονίζονται στο σήμερα

σαν να δραπέτευσαν από παλιό τραγούδι..

Φύλλα σκορπισμένα στον αέρα

απ'την ασίγαστη οργή του ανέμου...

Σαν τη κραυγή πληγωμένου λύκου

στου άγριου δάσους τη σκοτεινιά..

Σαν τ'άστρα μ'απροσδιόριστη τροχιά

που τρεμοσβήνουν στη μοναξιά του ουρανού

είναι οι σκέψεις.. αναζητώντας τη Ποίηση.

 Χιλιάδες πόρτες ερμητικά κλεισμένες

στην απόκοσμη ερημιά της μεγαλούπολης..

Ερωτήματα.. χωρίς απάντηση

ξεχασμένα σε μια γωνιά.. ακόμα επιμένουν

μονότονα.. τα νανουρίζει η αντήχηση

κι η σκέψη αναζητά το μαγικό βελόνι

 να ξανασμίξει τα κουρέλια.. στο μαγικό χαλί

εκεί ψηλά να φτάσει τ'απέραντο γαλάζιο..

 ν'αδράξει από το σύννεφο.. το Λόγο της Ψυχής.

Lunapiena

^
..in cerca della Poesia

Uccello con ali feriti che chiede riparo,

note stonate di una vecchia canzone,

foglie buttate in aria, all'ira del vento,

grido di un lupo ferito nel buio del bosco,

inafferrabili stelle nella solitudine del cielo,

sono i nostri pensieri, in cerca di poesia.

 

Quante porte chiuse nel deserto della città..

domande senza risposta... nell'attesa,

ricevono il monotono ribalzo dell'eco,

e il pensiero in cerca.. dell' ago magico

per ricuccire i pezzi di quel tapetto volante

e farlo volare, ancora, nella Parola dell'anima.

Lunapiena