VICTOR HUGO: Το ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ

Delacroix: Η Σφαγή της Χίου

VICTOR HUGO: Το ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ

Τούρκοι διαβήκαν.
Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.

Η Χίο, τ' όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,

με τα κρασιά, με τα δεντρά τ' αρχοντονήσι, 

που βουνά και σπίτια και λαγκάδια

και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια

κ α θ ρ έ φ τ ι ζ ε... μεσ' τα νερά.

Ερμιά παντού. 

Μα κοίταξε κι απάνου εκεί στο βράχο,

στου κάστρου τα χαλάσματα 

κάποιο ΠΑΙΔΙ μονάχο

κάθεται, σκύβει θλιβερά το κεφαλάκι 

στήριγμα και σκέπη του απομένει

μόνο μιαν άσπρη αγράμπελη 

σαν δαύτο ξεχασμένη

μεσ' την αφάνταστη φθορά.

Φτωχό παιδί, 

που κάθεσαι ξυπόλυτο στις ράχες

για να μην κλαις λυπητερά, 

τ' ήθελες τάχα να 'χες

για να τα ιδώ τα θαλασσά ματάκια σου 

ν' αστράψουνε, να ξαστερώσουν πάλι

και να σηκώσεις χαρωπά 

σαν πρώτα το κεφάλι

με τα μαλλάκια τα χρυσά;

Τι θέλεις άτυχο παιδί, 

τι θέλεις να σου δώσω

για να τα πλέξης ξέγνοιαστα, 

για να τα καμαρώσω

ριχτά στους ώμους σου πλατιά μαλλάκια 

που του ψαλιδιού δεν τάχει αγγίξει η κόψη

και σκόρπια στη δροσάτη σου

 τριγύρω γέρνουν όψη

και σαν την κλαίουσα την ιτιά;

Σαν τι μπορούσε να σου διώξει τάχα το μαράζι;

Μήπως το κρίνο απ` το Ιράν, 

που του ματιού σου μοιάζει;

Μην ο καρπός απ' το δεντρί

που μεσ' στη μουσουλμανική 

παράδεισο φυτρώνει,

κ' έν' άλογο χρόνια εκατό κι αν πιλαλάει, 

Δεν σώνει μεσ' απ' τον ίσκιο του να βγει;

Μη το πουλί που κελαηδάει 

στο δάσος νύκτα μέρα

και με τη γλύκα του περνάει 

και ντέφι και φλογέρα;

Τι θες κι απ' όλα τα αγαθά τούτα; 

Πες. Τ` άνθος, τον καρπό; Θες το πουλί;

-Διαβάτη,

μου κράζει το Ελληνόπουλο 

με το γαλάζιο μάτι:

Β ό λ ι α... μ π α ρ ο ύ τ ι θέλω. Νά.

Μετάφραση στα Ελληνικά:

 Κωστής Παλαμάς

«Το Ελληνόπουλο» γράφτηκε

 από τον Βίκτωρ Ουγκώ, το 1828
αναφέρεται στη Καταστροφή της Χίου

 από τους Οθωμανούς Τούρκους, 

στις 30 Μαρτίου 1822