Κ.Καρυωτάκης: Πρέβεζα - Θ.Γκαϊφύλλιας

ΠΡΕΒΕΖΑ
Θάνατος ε ί ν α ι... οι κ ά ρ γ ε ς που χτυπιούνται
στους μαύρους τοίχους και τα κεραμίδια,
θάνατος οι γ υ ν α ί κ ε ς... που αγαπιούνται
καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια.

Θάνατος οι λεροί, ασήμαντοι δ ρ ό μ ο ι
με τα λαμπρά, μεγάλα ονόματά τους,
ο ε λ α ι ώ ν α ς, γύρω η θ ά λ α σ σ α, κι ακόμη
ο ή λ ι ο ς... θάνατος μες στους θανάτους.

Θάνατος ο α σ τ υ ν ό μ ο ς που διπλώνει
για να ζυγίσει μια «ελλιπή» μερίδα,
θάνατος τα ζ ο υ μ π ο ύ λ ι α στο μπαλκόνι,
κι ο δ ά σ κ α λ ο ς με την εφημερίδα.

Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης.
Την Κυριακή θ’ ακούσουμε την μπάντα.
Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης
π ρ ώ τ η κατάθεσις δραχμαί τριάντα.

Περπατώντας αργά στην προκυμαία,
«Υπάρχω;» λες, κ’ ύστερα «δεν υπάρχεις!»
Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία.
Ίσως έρχεται... ο Κύριος Νομάρχης.

Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους
αυτούς, έ ν α ς επέθαινε από α η δ ί α…
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι... στην κηδεία.

με τον... Θαν. Γκαϊφύλλια