ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ: Απολογισμός

Α π ο λ ο γ ι σ μ ό ς

Τι μας περίσσεψε απ΄ το σκηνικό; 
Το κάθισμα και τ΄ άλλο κάθισμα, 
η απότομη στροφή του αέρα.
...Ή, ας πούμε, ο μακαρίτης ήλιος
με τα τζάμια του και τα πουλιά του.
Πως προχωρούμε και συγκατανεύουμε, 
Ναι, θα συναντηθούμε κάποτε, 
θα σε θυμάμαι….
Ο,τι μετακινείται, 
ό,τι περνάει δίχως ν΄ ακούγεται, 
μόλις ακούγεται... μέσα στις λέξεις.
Μεταστροφές, επαναλήψεις, 
χάσματα, η παραίτηση, 
προπάντων η παραίτηση.
Εκείνο που έφυγε δίχως να φύγει, 
ο τοίχος ανασαίνει, 
η π έ τ ρ α.. έχει σ κ ι ά, 
τ΄ α γ κ ά θ ι.. έχει φεγγάρι,
ο φτωχός θησαυρός απροστάτευτος 
απ΄ τα δόντια του δάσους,
Η μικρή ξ ε χ α σ μ έ ν η κοιλάδα 
στη σκάφη της σ ι ω π ή ς, 
με μια στάλα μαύρο νερό.
Τι νομίζεις λοιπόν…. 
π ω ς... μας έχει απομείνει;

ΤΑΚΗΣ ΣΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
από τις «ΠΕΤΡΕΣ» (1972)