Μέρες θρηνούσε ο ουρανός..

Δεν πρόλαβε η άνοιξη.. 

να σε καλωσορίσει..

κι οι ανεμώνες έσκυψαν στη γη

να κρύψουν.. τη ντροπή τους..

Σε πήρε η νύχτα αγκαλιά.. 

να σε παρηγορήσει..

μέσα στο βλέμμα κράτησες

τη θλίψη.. του ανθρώπου!

...............

Υγρό το μνήμα.. παγερό..

Μέρες θρηνούσε ο ουρανός..

τον άδικο χαμό σου..

και δάκρυσε η τριανταφυλλιά

στο πρώτο της μπουμπούκι…

οι μαργαρίτες στόλισαν το δρόμο σου

ήρεμα να περάσεις.. στ' απέναντι στρατί

εκεί που η βία πια.. να σε αγγίξει δεν μπορεί.

..............

Καλό Σου Ταξίδι… Ψυχή μου

Lunapiena