Lunapiena: υπάρχουν στιγμές

Υπάρχουν στιγμές..

που ο χρόνος  χ ά ν ε ι  την δύναμή του,

ο ήλιος σκύβει και χαϊδεύει τις σκιές,

αλλά τ' α η δ ό ν ι.. δεν παύει να τραγουδά

σφιχτά αγκάλιασε της τριανταφυλλιάς

τ' αγκάθινο αφιλόξενο κλωνάρι

που του πληγώνει την καρδιά..

Δακρύζει σιωπηλό το φεγγάρι

κρυμμένο σε μια γωνιά της νύχτας

και γέμισε τον ουρανό μ' αστέρια..

Υπάρχουν στιγμές..

που μοιάζουν σαν σκοτεινή αιωνιότητα

και οι αναμνήσεις διψασμένες για λίγο φως,

προβάλλουν.. στο κατώφλι της μνήμης

κι οι μούσες.. τις παίρνουν απ΄το χέρι,

τις ντύνουν με το μεταξένιο πέπλο

που υφαίνουν.. την νύχτα οι συγκινήσεις

και τις οδηγούν  σ ι ω π η λ ά  στον κήπο

με την ανθισμένη τριανταφυλλιά...

π α ρ έ α.. να κρατήσουνε στ' αηδόνι.

Lunapiena

^

Ci sono minuti che..

il tempo perde il suo potere

il sole si piega e accarezza le ombre

ma, l'usignolo non smette a cantare

abbracciando strettamente al ramo

con le spine di una rosa

risanguina la ferita del cuore...

Piange in silenzio la luna

nascosta in un angolo nella notte

e le sue lacrime diventano stelle

Ci sono momenti che..

somigliano in grigia eternità

e ritornano in soglia gli ricordi

assettati di un po di luce..

e le muse gli prendono per mano

gli vestano con il velo di seta

che riccamano di notte le emozioni

e gli guidano in silenzio nel giardino

con le rose spinose fiorite...

per tenere compagnia all'usignolo.

Lunapiena