Στα Μονοπάτια τ'ουρανού... "Sta Monopatia t'ouranou"

 ΣΟΛΩΝ ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ 

Προπομπός της Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α Σ

Σαν ποιό άφησαν στη μέση απ' όσα μ' έκαμαν

να συγκαλέσω το  λ α ό  σε σύναξη;

Μπρος στου καιρού το δικαστήριο,

μάρτυρα άριστον έχω την τρανή μητέρα

των θεών του Ολύμπου, τούτη δω τη μαύρη Γη,

που πάνωθέ της πέτρες σήκωσα πολλές,

των χ ρ ε ώ ν  σ η μ ά δ ι α.

Σ κ λ ά β α πρώτα αυτή'τανε

και τώρα λ ε ύ τ ε ρ η είναι

κι Α θ η ν α ί ο υ ς πολλούς

που δίκια ή άδικα είχαν π ο υ λ η θ ε ί μακριά,

στη θεόχτιστη π α τ ρ ί δ α τους ξανάφερα

άλλοι, που χ ρ έ η αβάσταχτα τους πιέζανε,

μόνοι είχαν φύγει, και γυρνώντας δω κι εκεί

την αττική τη γ λ ώ σ σ α είχαν ξεχάσει πιά,

κι απ' της σκλαβιάς άλλοι υποφέραν την ντροπή

εδώ στον τόπο, μπρος στ' αγρίεμα

τρέμοντας των αφεντάδων.

Ό λ ο υ ς τους λ ε υ τ έ ρ ω σ α

Και βία μαζί και δ ί κ ι ο συνταιριάζοντας

τα'φερα τούτα εγώ ως στην άκρη,

δυνατά, έτσι όπως είχα τάξει.

Ν ό μ ο υ ς  όρισα  ό μ ο ι ο υ ς

με τους μεγάλους και για τους μικρούς

το δ ί κ ι ο  δρόμο στον καθένα δείχνοντας.

Αν τη βουκέντρα κάποιος άλλος έπιανε,

άνθρωπος φιλοχρήματος, κακόβουλος,

αντίς για μέ, το λ α ό δεν θα τον δάμαζε

γιατί αν παραδεχόμουν όσα θ' άρεσε

σ' αυτούς εδώ να πάθουνε οι αντίπαλοι

κι όσα στου νού τους βάζουν τούτοι για κεινούς,

η Π ό λ η απ' άντρες πλήθος θα'μενε ο ρ φ α ν ή.

Γι' αυτό  ά μ υ ν α  κρατούσα απ' όλες τις μεριές,

λ ύ κ ο ς  ζωσμένος απο σκυλολόι πυκνό.

(Μετάφραση: Θρ. Σταύρου)