ΣΟΛΩΝ ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ: ΣΕΙΣΑΧΘΕΙΑ
Προπομπός της Δ Η Μ Ο Κ Ρ Α Τ Ι Α Σ
Σαν ποιό άφησαν στη μέση απ' όσα μ' έκαμαν
να συγκαλέσω το λ α ό σε σύναξη;
Μπρος στου καιρού το δικαστήριο,
μάρτυρα άριστον έχω την τρανή μητέρα
των θεών του Ολύμπου, τούτη δω τη μαύρη Γη,
που πάνωθέ της πέτρες σήκωσα πολλές,
των χ ρ ε ώ ν σ η μ ά δ ι α.
Σ κ λ ά β α πρώτα αυτή'τανε
και τώρα λ ε ύ τ ε ρ η είναι
κι Α θ η ν α ί ο υ ς πολλούς
που δίκια ή άδικα είχαν π ο υ λ η θ ε ί μακριά,
στη θεόχτιστη π α τ ρ ί δ α τους ξανάφερα
άλλοι, που χ ρ έ η αβάσταχτα τους πιέζανε,
μόνοι είχαν φύγει, και γυρνώντας δω κι εκεί
την αττική τη γ λ ώ σ σ α είχαν ξεχάσει πιά,
κι απ' της σκλαβιάς άλλοι υποφέραν την ντροπή
εδώ στον τόπο, μπρος στ' αγρίεμα
τρέμοντας των αφεντάδων.
Ό λ ο υ ς τους λ ε υ τ έ ρ ω σ α
Και βία μαζί και δ ί κ ι ο συνταιριάζοντας
τα'φερα τούτα εγώ ως στην άκρη,
δυνατά, έτσι όπως είχα τάξει.
Ν ό μ ο υ ς όρισα ό μ ο ι ο υ ς
με τους μεγάλους και για τους μικρούς
το δ ί κ ι ο δρόμο στον καθένα δείχνοντας.
Αν τη βουκέντρα κάποιος άλλος έπιανε,
άνθρωπος φιλοχρήματος, κακόβουλος,
αντίς για μέ, το λ α ό δεν θα τον δάμαζε
γιατί αν παραδεχόμουν όσα θ' άρεσε
σ' αυτούς εδώ να πάθουνε οι αντίπαλοι
κι όσα στου νού τους βάζουν τούτοι για κεινούς,
η Π ό λ η απ' άντρες πλήθος θα'μενε ο ρ φ α ν ή.
Γι' αυτό ά μ υ ν α κρατούσα απ' όλες τις μεριές,
λ ύ κ ο ς ζωσμένος απο σκυλολόι πυκνό.
(Μετάφραση: Θρ. Σταύρου)