ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

"Σ ή μ ε ρ α... που σαπίζει ο κόσμος...

κι η ατιμία κι ο συμβιβασμός εξευτελίζουν

και τις πιο γενναίες ψυχές

μια μονάχα τ α χ τ ι κ ή

είναι π ρ α χ τ ι κ ή.. και σ υ μ φ έ ρ ε ι.

Νά'σαι... α ν έ ν δ ο τ ος."

Οδυσσέας Ελύτης: Αλβανικό Μέτωπο

Ξημερώνοντας τ’ Αγιαννιού, με την αύριο των Φώτων,

 λάβαμε τη διαταγή να κινήσουμε πάλι μπροστά, 

για τα μέρη όπου δεν έχει καθημερινές και σκόλες. 

Έπρεπε, λέει, να πιάσουμε τις γραμμές που κρατούσανε 

ως τότε οι Αρτινοί από Χειμάρρα ως Τεπελένι. 

Λόγω που εκείνοι πολεμούσανε απ’ την πρώτη μέρα,

 συνέχεια, κι είχαν μείνει σχεδόν οι μισοί 

και δεν αντέχανε άλλο.

Νύχτα πάνω στη νύχτα βαδίζαμε ασταμάτητα,

 ένας πίσω απ’ τον άλλο, ίδια τυφλοί. 

Με κόπο ξεκολλώντας το ποδάρι από τη λάσπη, 

όπου φορές εκαταβούλιαζε ίσαμε το γόνατο. 

Επειδή το πιο συχνά ψιχάλιζε στους δρόμους έξω, 

καθώς μες στην ψυχή μας. Και τις λίγες φορές 

όπου κάναμε στάση να ξεκουραστούμε, 

μήτε που αλλάζαμε κουβέντα, μονάχα σοβαροί

 και αμίλητοι, φέγγοντας μ’ ένα μικρό δαδί, 

μία-μία εμοιραζόμασταν τη σταφίδα. Ή φορές πάλι, 

αν ήταν βολετό, λύναμε βιαστικά τα ρούχα 

και ξυνόμασταν με λύσσα ώρες πολλές, όσο να τρέξουν 

τα αίματα. Τι μας είχε ανέβει η ψείρα ως το λαιμό, 

κι ήταν αυτό πιο κι απ’ την κούραση ανυπόφερτο. 

Τέλος, κάποτε ακουγότανε στα σκοτεινά η σφυρίχτρα,

 σημάδι ότι κινούσαμε, και πάλι σαν τα ζα 

τραβούσαμε μπροστά να κερδίσουμε δρόμο, 

πριχού ξημερώσει και μας βάλουνε στόχο τ’ αερόπλανα. 

Επειδή ο Θεός δεν κάτεχε από στόχους ή τέτοια, 

κι όπως το ’χε συνήθειο του, στην ίδια πάντοτε ώρα 

ξημέρωνε το φως.

Κι ότι ήμασταν σιμά πολύ στα μέρη όπου δεν έχει

καθημερινές και σκόλες, μήτε αρρώστους και γερούς, 

μήτε φτωχούς και πλούσιους, το καταλαβαίναμε.

Γιατί κι ο βρόντος πέρα, κάτι σαν καταιγίδα 

πίσω απ’ τα βουνά, δυνάμωνε ολοένα [...] 

Ύστερα και γιατί ολοένα πιο συχνά, τύχαινε τώρα 

ν’ απαντούμε, απ’ τ’ άλλο μέρος να ’ρχονται, 

οι αργές οι συνοδείες με τους λαβωμένους. 

Όπου απιθώνανε χάμου τα φορεία οι νοσοκόμοι, 

με τον κόκκινο σταυρό στο περιβραχιόνιο, 

φτύνοντας μέσα στις παλάμες, 

και το μάτι τους άγριο για τσιγάρο. 

Κι όπου κατόπι σαν ακούγανε για πού τραβούσαμε, 

κουνούσαν το κεφάλι, αρχινώντας ιστορίες για σημεία 

και τέρατα. Όμως εμείς το μόνο που προσέχαμε

 ήταν εκείνες οι φωνές μέσα στα σκοτεινά, που ανέβαιναν,

καυτές ακόμη από την πίσσα του βυθού ή το θειάφι.

 «Όι όι, μάνα μου», «όι όι, μάνα μου», και κάποτε, 

πιο σπάνια, ένα πνιχτό μουσούνισμα, ίδιο ροχαλητό, 

που ’λεγαν, όσοι ξέρανε, είναι αυτός ο ρόγχος του θανάτου.

Ήταν φορές που εσέρνανε μαζί τους κι αιχμαλώτους, 

μόλις πιασμένους λίγες ώρες πριν, στα ξαφνικά

 γιουρούσια που κάναν τα περίπολα. 

Βρωμούσανε κρασί τα χνώτα τους, κι οι τσέπες τους

 γιομάτες κονσέρβα ή σοκολάτες. Όμως εμείς 

δεν είχαμε, ότι κομμένα τα γιοφύρια πίσω μας, 

και τα λίγα μουλάρια μας κι εκείνα ανήμπορα 

μέσα στο χιόνι και στη γλιστράδα της λασπουριάς.

Τέλος, κάποια φορά, φανήκανε μακριά οι καπνοί 

που ανέβαιναν μεριές μεριές, κι οι πρώτες στον ορίζοντα

 κόκκινες, λαμπερές φωτοβολίδες.

Δέλβινο, Βόρεια Ηπειρος. Αλβανικό Μέτωπο.

 Πόλεμος ’40- ’41. Ο Οδυσσέας Ελύτης, στο μέσον

φωτο απο Christos Sipsis

Μαρινέλλα: ΔΥΟ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠ' ΤΟ ΒΡΑΧΩΡΙ

Δυο π α ι δ ι ά... απ’ το Β ρ α χ ώ ρ ι
πήρανε βουνά και όρη
για την ι δ ι α Λ ε υ τ ε ρ ι α
Όμως του εχθρού οι σφαίρες
τους σταμάτησαν τις μέρες
και δε θα γυρίσουν πια.

Το 'να... α γ έ λ α σ τ ο... κοιμάται
και τη Λ ε υ τ ε ρ ι ά... θυμάται, 
τ’ άλλο... ξ ά γ ρ υ π ν ο... στο πλάι
το μαχαίρι του τροχάει.

Έστειλαν οι βαθμοφόροι
το μαντάτο στο Βραχώρι
κι’ έκλαιγαν οι κοπελιές.
Επρασίνισε το χώμα
και δε γύρισαν ακόμα
να τινάξουν τις ελιές.

Το 'να... α γ έ λ α σ τ ο.. κοιμάται
και τη Λ ε υ τ ε ρ ι ά.... θυμάται, 
τ’ άλλο ξάγρυπνο στο πλάι
το μαχαίρι του τροχάει.

τ’ άλλο ξ ά γ ρ υ π ν ο... στο πλάι
το μαχαίρι του τροχάει.

Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός

ΜΑΝΟΣ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ: περί ΠΑΙΔΕΙΑΣ

"Και πρώτα απ' όλα.. τι εννοούμε λέγοντας Παιδεία; 

Την πληροφορία, την τεχνική, το δίπλωμα εξειδίκευσης 

που ε ξ α σ φ α λ ί ζ ε ι... γάμο, αυτοκίνητο κι ακίνητο, 

με πληρωμή... την πλήρη υποταγή του εξασφαλισθέντος
...........

για.... την Πνευματική και Ψυχική... δ ι ά π λ α σ η... 

ενός ε λ ε ύ θ ε ρ ο υ ανθρώπου, 

με τ ε χ ν ι κ ή.. αναθεώρησης κι ονειρικής δομής, 

με α γ ω ν ί α... απελευθέρωσης.. 

και με διαθέσεις... μιας ιπτάμενης φ υ γ ή ς.. προς τ' άστρα;

Αυτή τη δεύτερη Π α ι δ ε ί α... την α π ο σ ι ω π ο ύ ν..

και δεν τη δίνουν δωρεάν... γ ι α τ ί.... δεν συντηρεί 

και δεν υπηρετεί συστήματα... α ν τ ί θ ε τ α...

τα ελέγχει... τα αναθεωρεί και τα αποδυναμώνει.."
.........
ΠΑΙΔΕΙΑ: Εκπαίδευση - Μόρφωση - Αγωγή

Θανάσης Γκαϊφύλλιας: ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ

ΕΡΤ - 16-9-2013

Θανάσης Γκαϊφύλλιας: Ολοι Εμείς

Όλοι εμείς που σήμερα φοράμε τα παλιά μας

και δεξιώσεις δίνουμε σε κρύα καπηλειά

όλοι εμείς αγάπη μου που πήγαμε καλιά μας

ακτίνες στέλνουμε με φως στου κόσμου τη σπηλιά

Όλοι εμείς που ανήκουμε σε άλλους παραλλήλους

και σε σκοτάδια μαγικά έχουμε πια κρυφτεί

όλοι εμείς καρδούλα μου δεν αγαπάμε αλλήλους

μα μόνο που τους έχουμε τρελά ερωτευτεί

Όλοι εμείς που ζήσαμε ζωή εκτός νυμφώνος

και η χαρά μας άφησε στα κρύα του λουτρού

εμείς το θύμα είμαστε, εμείς κι ο δολοφόνος

του μάταιου και άδικου χαμένου μας καιρού

Όλοι εμείς που φτύνουμε εκεί που προσκυνάνε

του κόσμου οι παραδόπιστοι και όλοι οι δειλοί

όλοι εμείς θα μείνουμε πουλιά που δεν πετάνε

μόνο που το τραγούδι μας θα κόβει σαν γυαλί

Στίχοι: Αντώνης Παπαϊωάννου
Μουσική - Ερμηνεία: Θανάσης Γκαϊφύλλιας

Συναυλία Θανάση Γκαϊφύλλια για την ΕΡΤ

Che Guevara - John Lennon - Imagine

IMAGINE 

Imagine there's no heaven    

it's easy if you try   

No hell below us  

above us only sky 

Imagine all the people  

living for today   

Imagine there's no countries,   

it isn't hard to do  

 Nothing to kill or die for   

and no religion too   

Imagine all the people   

Living Life in Peace! 

You may say I'm a dreamer   

but I'm not the only one   

I hope some day you'll join us  

and the world will be as one.. 

Imagine no possessions   

I wonder if you can   

No need for greed or hunger  

a  B r o t h e r h o o d  of man   

Imagine all the people   

s h a r i n g  all the W o r l d 

You may say I'm a dreamer 

But I'm not the only one   

I hope some day you'll join us 

and the world will live as one 

José Saramago

Σ κ ά β ω... ένα αυλάκι

στην άκρη της Θάλασσας

κι έρχεται το κύμα και το σ β ή ν ε ι.

Έτσι είναι η Ποίηση.

Η ί δ ι α μοίρα.. χτυπά την άμμο

και την Ποίηση

στο πηγαιν' έλα της π α λ ί ρ ρ ο ι α ς..

στο αιώνιο π α ι χ ν ί δ ι... του θανάτου.

José Saramago

Μεταφρ. Lunapiena