Στα Μονοπάτια τ'ουρανού... "Sta Monopatia t'ouranou"

ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ

- Τι χρώμα έχει η λύπη; Ρωτησε το αστέρι την κερασιά

και παραπάτησε στο ξέφτι κάποιου σύννεφου

που περνούσε βιαστικά.

Δεν άκουσες; Σε ρώτησα, τι χρώμα έχει η λύπη;

- Έχει το χρώμα που παίρνει η θάλασσα

την ώρα που γέρνει ο ήλιος στη αγγαλιά της....

Ένα βαθύ άγριο μπλέ.

- Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

- Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

- Τί χρώμα έχει η χαρά;

- Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

- Και η μοναξιά;

- Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξελί.

- Τι όμορφα που είναι τα χρώματα!

Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο,

να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

- Το αστέρι έκλεισε τα ματια του και ακούμπησε στο φράκτη.

Έμεινε κάμποσο εκεί και ξεκουράστηκε.

- Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω,

τι χρώμα έχει η αγάπη;

- ...Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού,

απάντησε το δέντρο.

- Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

- Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού,

όταν είναι Πανσέληνος.

- Έτσι ε; Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού,

είπε τo αστέρι... Κοίταξε μακριά στο κενό...

Και δάκρυσε ... Το χρώμα του φεγγαριού

 Αλκυόνη Παπαδάκη