ΜΑΝΩΛΗΣ ΜΗΤΣΙΑΣ - Πότε θα Ξαναμιλήσεις (Ηλίας Ανδριόπουλος)

Πότε θα ξαναμιλήσεις;

Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.

Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη

ριζώνουν θρέφονται με το αίμα. (δις)

Όπως τα πεύκα κρατούνε τη μορφή του αγέρα

ενώ ο αγέρας έφυγε, δεν είναι εκεί.

Το ίδιο τα λόγια φυλάγουν τη μορφή του ανθρώπου

κι ο άνθρωπος έφυγε δεν είναι εκεί.

Πότε θα ξαναμιλήσεις;

Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.

Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη

ριζώνουν θρέφονται με το αίμα.

Ίσως γυρεύουν να μιλήσουν τ’ άστρα

που πάτησαν τη τόση γύμνια σου μια νύχτα.

Ο Κύκνος, ο Τοξότης, ο Σκορπιός

ίσως εκείνα. (δις)

Αλλά πού θα είσαι τη στιγμή

που θα ‘ρθει εδώ σ’ αυτό το θέατρο το φως; (τρις)

Πότε θα ξαναμιλήσεις;

Είναι παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας.

Σπέρνουνται γεννιούνται σαν τα βρέφη

ριζώνουν θρέφονται με το αίμα.

Ποίηση: Γιώργος Σεφέρης

Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος

Ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς