ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ σε ΟΛΟΥΣ

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ: Παγκόσμια Μ Ε Ρ Α ΑΠΕΡΓΙΑΣ

προς Τιμή κι Ανάμνηση... όσων έπεσαν στον Αγώνα

γι' α ν θ ρ ώ π ι ν ε ς συνθήκες Εργασίας και Ζωής.


Οκτώ ώρες για Δουλειά,

Οκτώ ώρες για ξεκούραση

και οκτώ ώρες για εκπαίδευση"

...

φώναζαν οι εργαζόμενοι πριν έναμισυ αιώνα...

 

"Τι θα μπορούσατε να ζητήσετε από ένα άνθρωπο

που δουλεύει 12 ή 14 ώρες τη μέρα?

Μπορεί μπαίνοντας στο σπίτι του ν'άνοίξει ένα βιβλίο?"

φώναζαν το 1866 στο Συμβούλιο της Γενεύης

στην Πρώτη Διεθνή.

Σήμερα... 146 χρόνια μετά...

στην εποχή της λεγόμενης Παγκοσμιοποίησης...

οι συνθήκες Ζωής και Εργασίας

μέρα τη μέρα... γίνονται

όλο και πιό βίαιες κι απάνθρωπες...

Σήμερα.. περισσότερο από ποτέ... το αίτημα

"Οκτώ ώρες για Δουλειά,

Οκτώ ώρες για ξεκούραση

και οκτώ ώρες για εκπαίδευση"

έχει υ π α ρ ξ ι α κ ή Αξία.

"... η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ βασίζεται στην ΕΡΓΑΣΙΑ.."

Η ΔΟΥΛΕΙΑ μας ΚΑΘΙΣΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ...

ό τ α ν... να υπάρχει ΣΕΒΑΣΜΟΣ στον Ανθρωπο.

ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ... σε ΟΛΟΥΣ!

Kokkino garyfallo Parios Alexiou 1985

Κόκκινο γαρύφαλλο

Για να με γνωρίσεις μες στο πλήθος

φόρεσα γαρύφαλλο στο στήθος

από μια γιορτή που μόλις τέλειωσε

μια γιορτή που δίστασες να πας

Κόκκινο γαρύφαλλο, κόκκινο γαρύφαλλο

πάνω στο πουκάμισο στο μέρος της καρδιάς

Κόκκινο γαρύφαλλο, κόκκινο γαρύφαλλο

πάρ' το από το στήθος μου, ελπίδες να κρατάς

Ρώτησα χαμένη μες στο πλήθος

ποιος φοράει γαρύφαλλο στο στήθος

κι ήρθα να το πάρω με τα χέρια μου

είναι αυτά τα χέρια που αγαπάς

Κόκκινο γαρύφαλλο, κόκκινο γαρύφαλλο

πάνω στο πουκάμισο, στο μέρος της καρδιάς

Κόκκινο γαρύφαλλο, κόκκινο γαρύφαλλο,

πάρ' το από το στήθος μου, ελπίδες να κρατάς

Μουσική & στίχοι: Νίκος Ιγνατιάδης

Πρώτη εκτέλεση: Χάρις Αλεξίου & Γιάννης Πάριος

All That Jazz: From New Orleans To New York

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ JAZZ

ανακηρύχτηκε η 30η Απριλίου

κατά την διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης της UNESCO

τον Νοέμβριο του 2011, στο Παρίσι.

Εν ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ, 200 π.Χ

Εν μεγάλη Ελληνική αποικία, 200 π.Χ

Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία

δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,

και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,

ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός

να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.

Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία

είναι που κάμνουνε μια ιστορία

μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί

αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ

δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,

για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,

κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,

με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.

Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.

Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη•

η κατοχή σας είν' επισφαλής:

η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.

Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,

κι από την άλληνα την συναφή,

κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική•

είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;

σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.

Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,

βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε•

πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.

Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,

κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,

απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,

να δούμε τι απομένει πια, μετά

τόση δεινότητα χειρουργική.-

Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.

Να μη βιαζόμεθα• είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.

Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.

Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.

Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;

Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' ε μ π ρ ό ς.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Για την Ελλάδα μας, του Μάλαμα τραγούδι

Για την ΕΛΛΑΔΑ

Αμπέλια και χρυσές ελιές

μοιάζεις Ελλάδα μου όπως θες

φωτιά κι αέρας, στο φως της μέρας.


Τη μια ευρωπαία στο κλαρί,

την άλλη αρχαία προτομή

Γιατί, γιατί...


Γύρνα και δείξε μου τον δρόμο σου ξανά

μάτια μου, κομμάτια μου

σαν γράμμα ατέλειωτο που έσβησε ο καιρός

μ' ονόματα και χρώματα..


Γυμνά τα δέντρα, τα κλαδιά

κι έχουν πετάξει μακριά

πουλιά κι αστέρια, σε ξένα χέρια.


Ετσι ήταν πάντα μου γελάς

παιδιά είμαστε της λησμονιάς

σ' ακούω χαμένος, σαν ζαλισμένος.


Στον ουρανό σου θέλω απόψε

ν' ανεβώ να σε βρω

αγκάλιασέ με στο σκοτάδι σου να μπω

μάγισσα, σ' αγάπησα.


Στίχοι, Μουσική και Ερμηνεία: Σωκράτης Μάλαμας

Δον Κιχώτες - Μαρία Δημητριάδη

Δον Κιχώτες

Χέρσα λιβάδια, οι λεωφόροι που περνάς

Kι οι ουρανοξύστες, ανεμόμυλοι που τρίζουν

Τις πανοπλίες των εχθρών σου μην κοιτάς

Mόνο το φόβο τους στα μάτια που γυαλίζουν

Στέλνει ο άνεμος ευχές από μακριά

Σκιές συντρόφων σου κυκλώνουνε την πόλη

Μια λιμουζίνα τ' άλογό σου προσπερνά

Άξιζε ο δρόμος ως εδώ κι ας λείπουν όλοι

Ας λέει ο χρόνος

Πως γερνάει η ζωή

Σφυρίζει ο άνεμος

Ακόμα αυτές τις νότες

Τις τραγουδάνε

Μες στις πόλεις

Δον Κιχώτες

Ας λέει ο χρόνος

Πως γερνάει η ζωή.

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος

Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου

Ερμηνεία: Μαρία Δημητριάδη

Ασφαλής κατεύθυνση - διαβάζει ο Τάσος Λειβαδίτης

"Ασφαλής κατεύθυνση" διαβάζει ο Τάσος Λειβαδίτης

Στη μνήμη των αδελφών μου
Ντίνου, Μίμη και Αλέκου


Κι επειδή τα οικονομικά μου πήγαιναν όλο και στο χειρότερο, άρχισα να γίνομαι εφευρετικός : κατέβαινα, λόγου χάρη, στο υπόγειο όπου βρισκόταν ένα παλιό χαλασμένο ρολόι, το έβαζα στην πιο κρίσιμη ώρα και περίμενα -- κι ας είναι ευλογημένο τ' όνομα του Θεού, ποτέ δεν έπεσα έξω, ύστερα, υπερήφανος, πήγαινα στο οινομαγειρείο, όπου ο ατμός απ' τις κατσαρόλες με γέμιζε θρησκευτικές σκέψεις, συνωστιζόταν ο φτωχόκοσμος, μέθυσοι με ποδοπατημένα καπέλα, λόγια χιλιοειπωμένα σαν τις εποχές, ώσπου, τέλος, πιωμένος, έπαιρνα από πίσω κάποιον απ' τους νεκρούς μου κι έτσι έβρισκα πάντα το σπίτι μου.

Μια νύχτα θα κάνουμε μία μεγάλη σκέψη αλλά δεν πρέπει να την πούμε πουθενά, είναι η μόνη δικαιοσύνη. Ύστερα θα βγούμε στους δρόμους, θα βρέχει και η βροχή έχει και εκείνη την ιδιωτική της ζωή, ενώ εμείς δεν είχαμε. Θα αργοπορήσουμε μπροστά σε ένα φαρμακείο, μιας και είμαστε θνητοί και αφού οι ουρανοί γνωρίζουν την αθωότητα μας. Τέλος όπως θα ξημερώνει θα χτυπήσουμε την πόρτα του σπιτιού μας, αλλά κανείς δεν θα μας γνωρίζει. Είναι απίστευτο σαν τις μεγάλες μέρες που ζήσαμε. Αντίο λοιπόν, ας ανοίξουμε την ομπρέλα μας και ας προσπεράσουμε βιαστικά το τέλος μίας εποχής.

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Από τη συλλογή Ο τυφλός με τον λύχνο, 1983

ΠΗΡΑ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ =ΚΑΡΕΖΗ

ΠΗΡΑ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ Τ'ΟΥΡΑΝΟΥ


Να 'χα δυο χέρια, δυο σπαθιά

να σε σκεπάσω αγάπη μου

να μη σ' αγγίζει ο πόνος.

Να 'μουν αητός, να 'χα φτερά

για να σε πάρω μακριά

να μη σε βρίσκει ο χρόνος.

Έφυγ' η μέρα μας πικρή

κι άρχισε να βραδιάζει,

μες στο τραγούδι το αίμα μου

κόμπο τον κό-, κόμπο τον κόμπο στάζει.

Πήρα τους δρόμους τ' ουρανού

τα σύννεφα κυνήγησα

μίλησα με τ' αστέρια.

Έψαξα νότο και βοριά

για να σου φέρω τη χαρά

μα έμεινα μ' άδεια χέρια.

Έφυγ' η μέρα μας πικρή

κι άρχισε να βραδιάζει,

μες στο τραγούδι το αίμα μου

κόμπο τον κό-, κόμπο τον κόμπο στάζει.

Στίχοι: Τάσος Λειβαδίτης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Πρώτη εκτέλεση: Τζένη Καρέζη

Afierwma ston Dimitrh Mhtropano(1)

ΣΙΓΑΣΕ τ'αηδόνι... απόψε να λαλεί
ντύθηκε ο ουρανός τη γκρίζα του στολή
σταλαγματιές το δάκρυ.. και η καρδιά θρηνεί

Μητροπάνος ερμηνεύει Θεοδωράκη - ΕΝΑ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ (1966)

ΕΝΑ ΤΟ ΧΕΛΙΔΟΝΙ

Ενα το χελιδόνι κι η άνοιξη ακριβή

για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή

Θέλει νεκροί χιλιάδες να 'ναι στους τροχούς

Θέλει κι οι ζωντανοί να δίνουν το αίμα τους.

Θε μου Πρωτομάστορα μ' έχτισες μέσα στα βουνά

Θε μου Πρωτομάστορα μ' έκλεισες μες στη θάλασσα!

Πάρθηκεν από μάγους το σώμα του Μαγιού

Το 'χουνε θάψει σ' ένα μνήμα του πέλαγου

σ' ένα βαθύ πηγάδι το 'χουνε κλειστό

μύρισε το σκοτάδι κι όλη η άβυσσος

Θε μου Πρωτομάστορα μέσα στις πασχαλιές και Συ

Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση

 

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Ποίηση: Οδυσσέας Ελύτης

Από το λαϊκό ορατόριο "ΆΞΙΟΝ ΕΣΤΙ"

Με τη φωνή του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΥ

ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΑΝ

ΑΣ ΦΡΟΝΤΙΖΑΝ

Κατήντησα σχεδόν ανέστιος και πένης.

Αυτή η μοιραία πόλις, η Αντιόχεια

όλα τα χρήματά μου τάφαγε:

... αυτή η μοιραία με τον δαπανηρό της βίο.

Αλλά είμαι νέος και με υγείαν αρίστην.

Κάτοχος της ελληνικής θαυμάσιος

(ξέρω και παραξέρω Αριστοτέλη, Πλάτωνα·

τι ρήτορας, τι ποιητάς, τι ό,τι κι αν πεις).

Από στρατιωτικά έχω μιαν ιδέα,

κ' έχω φιλίες με αρχηγούς των μισθοφόρων.

Είμαι μπασμένος κάμποσο και στα διοικητικά.

Στην Αλεξάνδρεια έμεινα έξι μήνες, πέρσι·

κάπως γνωρίζω (κ' είναι τούτο χρήσιμον) τα εκεί:

του Κακεργέτη βλέψεις, και παληανθρωπιές, και τα λοιπά.

Όθεν φρονώ πως είμαι στα γεμάτα

ενδεδειγμένος για να υπηρετήσω αυτήν την χώρα,

την προσφιλή πατρίδα μου Συρία.

Σ' ό,τι δουλειά με βάλουν θα πασχίσω

να είμαι στην χώρα ωφέλιμος. Αυτή είν' η πρόθεσίς μου.

Αν πάλι μ' εμποδίσουνε με τα συστήματά τους -

τους ξέρουμε τους προκομένους: να τα λέμε τώρα;

αν μ' εμποδίσουνε, τι φταίω εγώ.

Θ' απευθυνθώ προς τον Ζαβίνα πρώτα,

κι αν ο μωρός αυτός δεν μ' εκτιμήσει,

θα πάγω στον αντίπαλό του, τον Γρυπό.

Κι αν ο ηλίθιος κι αυτός δεν με προσλάβει,

πηγαίνω παρευθύς στον Υρκανό.

Θα με θελήσει πάντως ένας απ' τους τρεις.

Κ' είν' η συνείδησίς μου ή σ υ χ η

για το αψήφιστο της εκλογής.

Βλάπτουν κ' οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.

Αλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ.

Ζητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ.

Ας φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί

να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό.

Μετά χαράς θα πήγαινα μ' αυτόν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Ο Σον Κόνερι απαγγέλει την Ιθάκη του Καβάφη

ITHAKA
When you sail for Ithaka,
Wish that your trip be long,
Full of adventures, full of knowledge.
The Laistrygonians and the Cyclopes,
Angry Poseidon do not fear; things
Like these on your trip you'll never find
If your thoughts are pure, if eclectic
Emotions fill your heart and your mind.
The Laistrygonians and the Cyclopes,
Angry Poseidon you will not meet
If you do not carry them in your heart,
If your mind is not filled with them.

Wish that your trip be long.
Many a summer morns arrive
That with joy and pleasure you enter
Into ports that you've never seen before;
To stop by Phoenician trading posts
And buy things of various sorts:
Mother of pearl and corals, ebony and amber,
And hedonic perfumes of all sorts -
As many as you can carry sensual perfumes;
Many an Egyptian city you must see,
And from the experts learn and learn .

Forever Ithaka must be in your mind.
To get there is the goal of your trip.
But do not hurry your journey at all.
It is better if it were to take many years;
And you an old man to finally anchor there,
Rich with what you gathered from this trip,
Expecting no wealth that Ithaka will give you.

Ithaka already gave you that great trip.
Without her, you would have never sailed at all.
But she has nothing else to give you from now on.


And if you find her poor, she didn't mislead you.So wise that you already are, so experienced,You now comprehend what Ithakas really are.

 by K. P. Kavafis
Translated by Alex Moskios

Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει Καβάφη - Ιθάκη

ΙΘΑΚΗ

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,

να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,

γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος  γ ν ώ σ ε ι ς.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον θυμωμένο Ποσειδώνα... μη  φ ο β ά σ α ι,

τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,

αν μεν' η  σ κ έ ψ ι ς  σου υψηλή, αν εκλεκτή

συγκίνησις.. το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.

Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,

τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,

αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,

αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.

Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι

που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά

θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,

να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,

και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,

σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,

και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,

όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,

σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,

να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Π ά ν τ α  στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.

Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.

Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.

Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει

και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,

πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,

μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.

Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.

Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.

Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,

ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ -1911