Με Εκλογές εν όψει... του Γ. Σουρή

Με εκλογές εν όψει..

Βάρδα να δράσωμε κι εμείς για τα...συμφεροντάκια μας,

Βάρδα να διορίσωμε και τα .... πατριωτάκια μας,

Βάρδα κι εμείς να κόψωμε,

Βάρδα κι εμείς να ράψωμε,

Κι αυτούς που δεν χωνεύομε με μιας να τους προγράψωμε!

Και ...κίτρινα υβριστικά «πανιά» να ξεδιπλώσωμε,

Κι έπειτα τις αρίδες μας στον... ίσκιο τους ν' απλώσωμε!

Μ'αυτά δεν θα προκόψει ...

Με χαιρετάς στον δρόμο, Και με χτυπάς στον ώμο,

Μα εγώ θα σε μαυρίσω, Στο λέω μπρός και πίσω!

Και αν άμαξα μου δώσεις .. Με ολόχρυσο λακέ, Κι αν όλον με χρυσώσεις... Θα φάς τον ... τενεκέ.

Μαύρο λοιπόν κι ο μασκαράς,

Ο ... τάδε και ο ....δείνας!

Παρά την πλάνη και τη ζάλη...

Τα πάντα πλάνη και ψευτιά

και.....λόγια, λόγια, λόγια!

Μα οι τρελλοί κι οι φρόνιμοι

τα δένουν ...κομπολόγια!

...Νομίζω πως ευρίσκομαι

εις κόσμον ... εξ'αγγέλων,

Και θ λ ί β ο μ α ι για το παρόν,

μα ε λ π ί ζ ω για το μ έ λ λ ο ν!...

Γ. Σουρής

********

Αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα

δ ε ν κάνει ό,τι λέγει, δ ε ν λέγει ό,τι κάνει.

**********

Ένα μάγο βρίσκω και με σταματά

και σαν εμπνευσμένος τέτοια μ’ ερωτά:

Πες μου, θέλεις δόξες, πλούτη, θησαυρούς;

Θέλεις μεγαλεία, τίτλους και σταυρούς;

Δεν ζηλεύω, μάγε, τίποτ’ απ’ αυτά,

μήτε δόξες θέλω, τίτλους και λεφτά.

Μ’ όσες ευκολίες και να τ’ αποκτήσεις

πρέπει να δουλεύεις για να τα κρατήσεις.

Εγώ θέλω μόνο, μάγε κουνενέ,

να κοπροσκυλιάζω μες στον καφενέ,

και το κράτος τούτο, που το λεν σακάτικο,

να μου κόβει πάντα τακτικό μηνιάτικο.

***********

Ου! να χαθείς, κηφηναριό... στων μελισσών το σμήνος

εσύ ζηλεύεις μοναχά την θέσιν του κηφήνος,

και θέλεις πάντα χάρισμα να τρώγης στην κυψέλην,

οπόταν είσαι μάλιστα γιγαντομάχος Έλλην.

“Ο ΦΑΣΟΥΛΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΣ” του Γ. Σουρή

O Δρόμος σου είσαι Εσύ...

Ο Δρόμος σου Είσαι Εσύ...

κι η Ψ ή φ ο ς Σου... μετράει

Αλκίνοος Ιωαννίδης

************

Se la nota dicesse:

non è una nota che fa la musica

non ci sarebbero le sinfonie.

Se la parola dicesse:

non è una parola

che può fare una pagina...

non ci sarebbero i libri.

Se la pietra dicesse:

non è una pietra

che può alzare un muro...

non ci sarebbero case.

Se la goccia d'acqua dicesse:

non è una goccia d'acqua

che può fare un fiume...

non ci sarebbe l'oceano.

Se l'uomo dicesse:

non è un gesto d'amore

che può salvare l'umanità...

non ci sarebbero mai

né giustizia, né pace,

né dignità, né felicità

sulla terra degli uomini.

Come la sinfonia,

ha bisogno di ogni nota

Come il libro,

ha bisogno di ogni parola

Come la casa,

ha bisogno di ogni pietra

Come l'oceano ha bisogno

di ogni goccia d'acqua

l'umanità intera ha bisogno di te,

qui dove sei, unico,

e perciò insostituibile.

Michel Quoist

Άν μια νότα έλεγε:

δεν φτάνει μια νότα

για να γίνει μουσική,

δεν θα υπήρχαν συμφωνίες

Άν μια λέξη έλεγε:

δεν φτάνει μια λέξη

για να γίνει μια σελίδα,

δεν θα υπήρχαν βιβλία.

Άν μια πέτρα έλεγε:

δεν φτάνει μια πέτρα

για να υψωθεί ένας τοίχος,

δεν θα υπήρχαν σπίτια.

Άν μια σταγόνα έλεγε:

δεν φτάνει μια σταγόνα

για να γίνει το ποτάμι,

δεν θα υπήρχε ο ωκεανός.

Άν ο άνθρωπος έλεγε:

δεν φτάνει μια απλή πράξη αγάπης

για να σωθεί η ανθρωπότητα

δεν θα υπήρχαν ποτέ στη γη

ούτε η Δικαιοσύνη, ούτε η Ειρήνη,

ούτε η Αξιοπρέπεια, ούτε η Ευτυχία.

Όπως οι συμφωνίες

έχουν ανάγκη την κάθε νότα

Όπως τα βιβλία

έχουν ανάγκη την κάθε λέξη

Όπως τα σπίτια

έχουν ανάγκη τη κάθε πέτρα

Όπως ο ωκεανός

έχει ανάγκη τη κάθε σταγόνα

η ανθρωπότητα έχει ανάγκη από σ έ ν α,

γιατί είσαι μοναδικός

και γι'αυτό αναντικατάστατος.

Michel Quoist

Trad. Lunapienα

Οι ΛΕΞΕΙΣ είναι...

Οι Λέξεις...

Οι λέξεις είναι τα γιορτινά ρούχα

του ανθρώπινου συναισθήματος,

είναι το τραγούδι της φρόνισης,

μα κι η κραυγή του πόνου.

Είναι η πιό θερμή ανθρώπινη αγκαλιά,

κι η πιό σθεναρή αντίδραση του ανθρώπου,

γίνονται έκφραση απομάκρυνσης

κι άγριας απομόνωσης.

Είναι το κάλεσμα της ψυχής,

μα και η έκφραση του τρόμου

μες στο βαθύ σκοτάδι.

Είναι ο ύμνος της λογικής

και της καρδιάς η ποίηση.

Είναι η γέφυρα της φιλίας

είν' ο θρήνος της μοναξιάς.

Είναι ο φωτεινός ήλιος

της παγκόσμιας σκέψης

αλλά και η θλιμμένη ηχώ

της ανθρώπινης καρδιάς.

Lunapiena (2008)

ΘΥΜΗΣΟΥ το ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ...

...έργο του Νόελ Κάουαρντ (1967) με την Έλλη Λαμπέτη και τον Δημήτρη Χόρν από το θίασο Λαμπέτη-Καρράς

ΘΥΜΗΣΟΥ το ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ

Το χέρι δως μου, δως μου την καρδιά σου

και πάμε, αν θέλεις, ως τον ουρανό.

Τραγούδι του Σεπτέμβρη είν' η ματιά σου,

αυτά τα μάτια πόσο τ' αγαπώ.

Κι αν σκόρπισαν τα φύλλα με τ' αγέρι,

τον δρόμο κι αν τον σκέπασ' η βροχή,

για μας είν' ο Σεπτέμβρης καλοκαίρι,

η αγάπη σου φωτίζει όλη τη γη.

Στα χέρια μου έλα τώρα και κοιμήσου

κι εγώ τις νύχτες θα σου τραγουδώ.

Κι αν κάποτε χωρίσουμε θυμήσου:

Σεπτέμβρη σου 'χα πει πως σ' αγαπώ.

Στίχοι: Γιώργος Παπαστεφάνου

Μουσική: Γιάννης Σπανός

με το Γιάννη Πουλόπουλο

Έφτασε κι ο Σεπτέμβρης...

Τραγουδά ο Π. Θαλασσινός

*******

Ένας μικρός γλυκός Σεπτέμβρης

Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα

που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα

θέλει να παίξει ακόμα με τ'άστρα τ' ουρανού

πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου

πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι,

του κλέβουν το τραγούδι...

******

Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του

σωστό παληκαράκι τρυγάει τ' αμπέλι του

στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός

να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος

φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης

φυσάει ο απηλιώτης...

*******

Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος

καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος

το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς

κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς

Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει,

η νύχτα μεγαλώνει...

Ηλίας Κατσούλης