tag:blogger.com,1999:blog-5353868373984570851.post5971054461037863919..comments2024-03-28T08:36:46.952-07:00Comments on Στα Μονοπάτια τ'ουρανού... "Sta Monopatia t'ouranou": ΦΙΛΟΣ είναι.....Lunapienahttp://www.blogger.com/profile/13275527017038783167noreply@blogger.comBlogger4125tag:blogger.com,1999:blog-5353868373984570851.post-14415700428532460292008-02-16T08:44:00.000-08:002008-02-16T08:44:00.000-08:00ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤ’ΑΛΛΟΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ Χωρί...ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΙΠΟΤ’ΑΛΛΟ<BR/>ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟΙ<BR/> <BR/><BR/>Χωρίς να είμαστε τίποτ’άλλο <BR/>παρά μόνο άνθρωποι, <BR/>περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα<BR/><BR/>Φοβισμένοι, αφήνοντας <BR/>τις λέξεις μας να είναι τρυφερές<BR/><BR/>Από φόβο μήπως ξυπνήσουμε τις κουρούνες,<BR/>Από φόβο μήπως έρθουμε<BR/>Αθόρυβα μέσα σ’ έναν κόσμο<BR/>φτερών και κραυγών.<BR/><BR/>Αν ήμασταν παιδιά, <BR/>ίσως να σκαρφαλώναμε,<BR/>Θα πιάναμε τις κουρούνες <BR/>να κοιμούνται, <BR/>και δεν θα σπάγαμε ούτε κλαράκι,<BR/><BR/>Και, μετά το μαλακό ανέβασμα,<BR/>Θα τινάζαμε τα κεφάλια μας <BR/>πιο πάνω απ’ τα κλαριά<BR/>Για να θαυμάσουμε <BR/>την τελειότητα των άστρων.<BR/><BR/>Πέρα απ’ τη σύγχυση,<BR/>όπως συμβαίνει συνήθως,<BR/>Και τον θαυμασμό <BR/>για όσα ο άνθρωπος γνωρίζει,<BR/>Πέρα απ’ το χάος <BR/>θα ‘ρχόταν η μακαριότητα.<BR/><BR/>Αυτό, τότε, είναι ομορφιά, είπαμε,<BR/>Παιδιά που με θαυμασμό <BR/>κοιτάζουν τ’ αστέρια,<BR/>Είναι ο σκοπός και το τέλος.<BR/><BR/>Χωρίς να είμαστε τίποτ’ άλλο<BR/>παρά μόνο άνθρωποι, <BR/>περπατήσαμε μέσ’ απ’ τα δέντρα.<BR/><BR/>Tomas DylanLunapienahttps://www.blogger.com/profile/13275527017038783167noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5353868373984570851.post-60141527643460301262008-02-16T08:24:00.000-08:002008-02-16T08:24:00.000-08:00Tα Παράθυρα Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που πε...Tα Παράθυρα <BR/><BR/>Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ μέρες βαρυές,<BR/>επάνω κάτω τριγυρνώ<BR/>για νάβρω τα παράθυρα.<BR/>- Όταν ανοίξει ένα παράθυρο <BR/>θάναι παρηγορία.-<BR/>Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται,<BR/>ή δεν μπορώ να τάβρω.<BR/>Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.<BR/>Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.<BR/>Ποιος ξερει τι καινούρια πράγματα θα δείξει.<BR/><BR/>Κ. ΚαβάφηςLunapienahttps://www.blogger.com/profile/13275527017038783167noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5353868373984570851.post-70264367739049197692008-02-16T08:22:00.000-08:002008-02-16T08:22:00.000-08:00Όσο μπορείςΚι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου...Όσο μπορείς<BR/><BR/><BR/>Κι αν δεν μπορείς να κάμεις <BR/>την ζωή σου όπως την θέλεις, <BR/>τούτο προσπάθησε τουλάχιστον <BR/>όσο μπορείς: <BR/>μην την εξευτελίζεις <BR/>μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου, <BR/>μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες. <BR/><BR/>Μην την εξευτελίζεις, <BR/>πιαίνοντάς την, <BR/>γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την <BR/>στων σχέσεων και των συναναστροφών <BR/>την καθημερινήν ανοησία, <BR/>ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική. <BR/><BR/>Κ. ΚαβάφηςLunapienahttps://www.blogger.com/profile/13275527017038783167noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-5353868373984570851.post-75486421994069361152008-02-16T08:17:00.000-08:002008-02-16T08:17:00.000-08:00Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ Ανάσκαψα όλη τη ...Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ, Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ<BR/> <BR/>Ανάσκαψα όλη τη γη να σε βρω. <BR/>Κοσκίνισα μες την καρδιά μου <BR/>την έρημο· ήξερα πως δίχως τον άνθρωπο <BR/>δεν είναι πλήρες του ήλιου το φως.<BR/>Ενώ, τώρα, κοιτάζοντας <BR/>μές από τόση διαύγεια τον κόσμο, <BR/>μες από σένα - πλησιάζουν τα πράγματα, <BR/>γίνονται ευδιάκριτα, <BR/>γίνονται διάφανα - <BR/>τώρα μπορώ ν'αρθρώσω την τάξη του σ'ένα μου ποίημα. <BR/>Παίρνοντας μια σελίδα <BR/>θα βάλω σ'ευθείες το φως.<BR/><BR/>Νικηφόρος ΒρεττάκοςLunapienahttps://www.blogger.com/profile/13275527017038783167noreply@blogger.com