Μάρω Σιδέρη

El Greco

Γυναίκες

Γυναίκα! Πλάσμα αδύναμο με δύναμη μεγάλη.

Γυναίκα! Πλάσμα άπιστο με πίστη δυνατή.

Μακριά απ το Διδάσκαλο κι απόλυτα κοντά Του,

Στο μονοπάτι του Σταυρού, στου όχλου τη βοή.

*****

Κρυμμένη στον Παράδεισο να μην τη δει ο Πλάστης,

μα δίπλα στον Αγώνα Του το αίμα Του σκουπίζει

Δειλή στη κρίση της Εδέμ τη σωτηρία χάνει

Μα στου σφυριού το κάλεσμα σώζεται σαν δακρύζει.

*****

Στο δρόμο προς το Γολγοθά ο νους βασανιστής της:

«Γυναίκα εσύ! Πώς την οργή του ξίφους θα νικήσεις;

Ο βασιλιάς σου ανίσχυρος στα χέρια αυτού του πλήθους.

Γυναίκα εσύ, αδύναμη! Στο μίσος θα λυγίσεις».

*****

Στο δρόμο προς το Γολγοθά η αγάπη συνοδός της:

«Γυναίκα εσύ! Πώς το Θεό Δεσπότη σου εδώ μόνο θα αφήσεις;

Στο πλάι σου ήταν πάντοτε τον πόνο σου να γιάνει.

Γυναίκα εσύ! Τον αγαπάς! Στο μίσος μη λυγίσεις!»

*****

Στον καλπασμό του Xάροντα η αγάπη τύραννός της:

Γυναίκα εσύ! Δεν το μπορείς το θάνατο ν’ αντέξεις.

Πονάει ο Πατέρας σου και η καρδιά ματώνει.

Δε θέλεις να σταθείς εδώ! Θέλεις μακριά να τρέξεις»

*****

Στον καλπασμό του Xάροντα η πίστη σύντροφός της:

«Αυτός είν’ ο Σωτήρας σου, αυτός είν’ ο Θεός σου,

σπλάχνο Του εσύ: Στη μάχη Του να μη λιποτακτήσεις.

Μείνε κοντά Του στο Σταυρό. Είναι ο Κύριός σου!»

*****

Μπρός στο νεκρό Πατέρα της ο πόνος δύναμή της:

Η θλίψη της δε σκιάζεται του τέλους τη σιωπή.

Το δάκρυ πνίγει τη βροχή και τη βροντή ο θρήνος.

Παράδεισος και κόλαση το νεκρικό φιλί.

*****

Μπρος στο νεκρό Πατέρα της η δύναμή της πόνος:

Κάλλιο δειλή να ήτανε κρυμμένη στο σκοτάδι.

Να μην αντίκρυζ’ άψυχο το Θεϊκό το Σώμα.

Να μη στεκόταν μάρτυρας στο θρίαμβο του Άδη.

*****

Στο μυρωμένο πρωινό το χρέος βάσανό της:

«Πρέπει να πας στου Δάσκαλου το νεκρικό το δώμα!»

Τρομάζει, τρέμει η ψυχή κι ας είν’ στητό το βήμα

Πώς να αγγίξει αυτή μικρή του Σύμπαντος το Σώμα;

*****

Στο μυρωμένο πρωινό το Θάρρος σύμμαχός της:

Είναι στητό το βήμα της κι αν η καρδιά σκιρτάει

Το πάθος και η πίστη της την οδηγούν στον Τάφο

Μύρο και δάκρυ έφερε σ’ Εκείνον που αγαπάει!

*****

Στον άδειο Τάφο Του μπροστά το Xαίρε έπαθλό της:

«Νικήθηκε ο Θάνατος, Θριάμβευσε ο Θεός!

Το φως του Κόσμου κούρσεψε του Άδη τα σκοτάδια.

Απ’ τα σκοτάδια ανάβλυσε Ζωή , Ελπίδα, Φως!»

*****

Στον άδειο Τάφο Του μπροστά το Xαίρε νέο χρέος:

Μαυροντυμένη έφτασε του πένθους μυροφόρος,

μα της Ζωής το μήνυμα αλλάζει τη ζωή της:

Στο κενοτάφι χρίζεται Ζωής μαντατοφόρος.

*****

Γυναίκα! Πλάσμα αδύναμο με δύναμη μεγάλη.

Γυναίκα ! Πλάσμα άπιστο με πίστη δυνατή.

Όταν δειλιάζει, σύρεται στης κόλασης τη δίνη.

Aγγέλει τον Παράδεισο όταν στέκει πιστή.

*****

Μάρω Σιδέρη

"Μεγάλη Βδομάδα στη ψυχή μου"